Znaleziono 487 wyników
Ofiara Abrahama w swoich wersjach współczesnych
W ostatnich czasach, wobec nasilenia negatywnych stereotypów na temat księży, zdarza się, że kiedy rodzone dziecko postanawia wstąpić na drogę powołania kapłańskiego lub zakonnego, jego rodzice czują się wtedy niby Abraham, wezwany do złożenia własnego dziecka w ofierze Panu Bogu – pisze felietonista Opoki, o. Jacek Salij OP.
Światło znad północnych fiordów
Największa żywotność życia katolickiego w XX wieku zrodziła się z entuzjazmu odkrywania zapomnianych studni, odnajdywania w nich czystej i świeżej wody. Gdzie się podział ten entuzjazm? Dlaczego teraz czujemy, że musimy porzucić studnie, aby zamiast nich ustawić prowizoryczne stoiska obok automatów z napojami? – pyta bp Erik Varden. O mądrości biskupa z północnych krańców Europy pisze ks. Robert Skrzypczak.
Kard. Ryś: Papież wyraźnie pokazuje, co dla człowieka jest źródłem nadziei. Jest to doświadczenie miłości Boga
„Rok Jubileuszowy przeżywany pod hasłem „Pielgrzymi nadziei” jest zachętą by wybrać się w drogę, taką drogę, która postawi przed nami pytanie o sens, o cel, o to, co naprawdę w życiu ważne” – mówi kard. Grzegorz Ryś. Wyjaśnia, że Kościół ma być „niejako sakramentem” zjednoczenia całego rodzaju ludzkiego, a więc także polskiego społeczeństwa.
W Krakowie pochowano martwo urodzone dzieci
„Kiedyś pewni rodzice przyznali mi w rozmowie, że dla nich to jest szczególnie trudny czas, zwłaszcza od momentu, kiedy w świątyni pojawia się pusty żłóbek. On często przypomina o stracie ukochanego dziecka. Ale później ci sami rodzice mówili, że świadomość, że do tego żłóbka przychodzi Bóg i On wypełnia tę pustkę, daje im nadzieję” – tłumaczył ks. Janusz Kościelniak podczas ceremonii. W krakowskich Podgórkach Tynieckich pożegnano trzysta siedmioro dzieci.
Nie trzymajmy światła pod korcem
Z wiarą jest podobnie jak z każdą autentyczną prawdą. Umacniamy się w niej i poznajemy coraz więcej dopiero wtedy, kiedy pragniemy dzielić się nią z innymi. Jeśli uwierzyłem w Chrystusa, ale wiarę uważam za ściśle prywatną sprawę i z nikim się nią nie podzielę, to tak jakbym schował zapaloną świecę pod korcem – pisze o. Jacek Salij OP.
Katarzyna Piasecka uczy modlitwy w kolorach. „Ikona to forma dialogu między twórcą a tym, co niewidzialne"
Niektórzy szukają wyciszenia, inni chcą odnaleźć duchową harmonię. Pośród zapachu farb i drewnianych desek, każdy ma okazję stworzyć coś wyjątkowego. Na warsztaty ikonopisania prowadzone przez Katarzynę Piasecką przychodzą ludzie w różnym wieku i z różnymi historiami – młodzież, nauczyciele, różni specjaliści, emeryci, słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
