Znaleziono 5974 wyników
Elżbietanka z Ukrainy: dzieci żegnają idących na wojnę ojców
„Najtrudniejszy jest płacz dzieci, które żegnają się z ojcami zostającymi na Ukrainie, by walczyć o pokój. Ci ludzie mają świadomość, że może to być ich ostatnie pożegnanie w życiu” – mówi Radiu Watykańskiemu siostra Karolina Szemraj. Przełożona elżbietanek w Czerwonogradzie przywiozła do Polski grupę kobiet z małymi dziećmi, a teraz organizuje zbiórkę pomocy humanitarnej, którą dostarczy na Ukrainę.
Paulin z Kamieńca: Ukraińcy nadal wierzą w wygraną
Ta wojna obaliła mit o rosyjskiej armii. Bardziej niż ich wojska obawiamy się tego, że są nieprzewidywalni, że mogliby na przykład użyć broni nuklearnej – mówi Radiu Watykańskiemu o. Justyn Miszczenko z Kamieńca Podolskiego. Nie rozumie on, dlaczego niektórzy mają opory z dozbrajaniem Ukraińców. Bez tego rodzaju pomocy Ukraina się wykrwawi. Rosja zostanie osłabiona za cenę naszej krwi, ale nie przestanie być zagrożeniem dla Europy – dodaje ukraiński paulin.
Marianin z Charkowa: wasza modlitwa ogrzewa nasze serca!
Charków to drugie pod względem wielkości ukraińskie miasto i zarazem jeden z najważniejszych celów rosyjskiej inwazji. Od początku wojny jest intensywnie atakowane z lądu i powietrza. Najeźdźcy nie oszczędzają ludności cywilnej, budynków administracyjnych, kościołów i szpitali. W piwnicach znajdującego się na obrzeżach miasta domu zakonnego marianów przed nalotami chroni się kilkunastoosobowa grupa mieszkańców, którymi opiekuje się dwóch zakonników.
Dziś w całej Polsce modlitwa o pokój i zbiórka na pomoc Ukrainie
Zgodnie z prośbą papieża Franciszka środa popielcowa obchodzona jest w Kościele jako dzień postu i modlitwy w intencji pokoju i solidarności z Ukrainą. W Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie uroczysta Msza będzie sprawowana w językach polskim i ukraińskim. Na Jasnej Górze odprawione zostanie nabożeństwo drogi krzyżowej.
Modlimy się i robimy kanapki – zakony na Ukrainie służą ludności
Pierwszy dzień był najtrudniejszy, to był szok, wybuchła panika, ludzie ustawiali się w kolejkach po jedzenie, leki, benzynę, ale już pod wieczór się uspokoiło. A następnego dnia zrozumiałyśmy, że trzeba nauczyć się żyć w warunkach wojennych, i podjęłyśmy konkretne prace. Bo jak się nic nie robi jest strasznie. I ciągle się modlimy – siostra Franciszka Tumanevych ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, która pracuje w Żytomierzu na Ukrainie, opowiada o codzienności w kraju, ogarniętym wojną i o pomocy, której udzielają zakonnice ludności cywilnej i szykującym się do obrony cywilnej rodakom.
