Dwaj albańscy księża bronili przed represjami katolików i muzułmanów. Papież uznał dekrety o męczeństwie

Alojzy (w świecie Mateusz) Palić, lub po albańsku Paliq, był franciszkaninem urodzonym na terenie dzisiejszego Kosowa w 1877 r. i zamordowanym z nienawiści do wiary 7 marca 1913 r. Od 1912 r. o. Paliq posługiwał w parafii w Peje na terytorium, które po I wojnie bałkańskiej zostało zajęte przez Czarnogórców, sojuszników Serbów. Czarnogórcy rozpoczęli represyjną politykę wobec ludności albańskiej, wywierając nacisk na katolików i muzułmanów, aby zmusić ich do przejścia na prawosławie. Ojciec Paliq bronił katolików, ale także ludności muzułmańskiej. Jego postawa zirytowała władze czarnogórskie, które go aresztowały 4 marca 1913 r. W więzieniu o Paliq był bity i torturowany, a 7 marca, jeszcze przed procesem, pozbawiony habitu i zabity przez czarnogórskich żołnierzy.
Drugi albański duchowny to ks. Jan Gazulli urodzony w 1893 r. i zamordowany z nienawiści do wiary 5 marca 1927 r. Ks. Gazulli założył szkołę parafialną, aby nauczać religii katolickiej. Z tego powodu był pod kontrolą rządu za rzekome utrudnianie oświaty muzułmanów i chrześcijan. Cieszył się autorytetem wśród okolicznej ludności i innych księży. Choć wielu duchownych opuściło Albanię rządzoną przez reżim prezydenta Ahmeta Zogu, ale ks. Gazulli pozostał wśród swego ludu i został aresztowany 28 grudnia 1926 r. Po pokazowym procesie został skazany na podstawie fałszywych oskarżeń i 5 marca 1927 r. powieszono go na placu w mieście Szkodra. Zmarł przebaczając swoim zabójcom i wyznając wierność Chrystusowi i Kościołowi.

Papiez uznał też heroiczność cnót czterech innych osób. Włoski franciszkanin o. Izajasz Columbro (1908-2004) osobiście znał św. Pio z Pietrelciny i postępował według jego rad. Jako niestrudzony spowiednik, był blisko ludności Irpinii dotkniętej niszczycielskim trzęsieniem ziemi w 1980 r. i chciał spędzić pięćdziesiątą rocznicę kapłaństwa z wysiedleńcami z Irpinii i Sannio.

Kolejny dekret dotyczy s. Marii Konstancji Zauli (w świecie Palma Pasqua) z zakonu Służebnic Najświętszego Serca, założycielki Adoratorek Najświętszego Sakramentu. Urodzona w 1886 r. w Faenzy i zmarła w Bolonii w 1954 r. siostra od 1923 roku przez wiele lat pozostawała przykuta do łóżka. W tym okresie swego życia zapragnęła założyć kontemplacyjną wspólnotę zakonną. Nowe Zgromadzenie Służebnic Adoratorek Najświętszego Sakramentu zostało kanonicznie utworzone w 1935 r.

Trzeci dekret odnosi się do hiszpańskiej zakonnicy Ascensión Sacramento Sánchez Sánchez z Instytutu Świeckiego Cruzada Evangélica, która zmarła w 1946 roku w wieku 35 lat. Dekret czwarty dotyczy s. Wincenty Guilarte Alonso ze Zgromadzenia Córek Jezusa, urodzonej w 1879 r. zmarłej w Brazylii w 1960 r., gdzie od 1911 r. przebywała na misji.

Źródła: avvenire.it, KAI