"U progu Kresów"

JUSTYNA STAŃCZAK

Belmont

Tam gdzie nie dojeżdżają taksówki
gdzie nie trafiają turyści
zatrzymał się czas

choć młyna (który spłonął w czasie wojny) nie ma
zamiast mostu chybocze się wisząca kładka
nie ma także akacji co rosły wśród drogi
towarzyszka dziecięcych zabaw już nie żyje
sąsiad (był wtedy młodym partyzantem)
posiwiał a Syberia
zabrała mu pamięć
ale dom stoi jeszcze
choć smutniejszy lichszy
i mieszkają w nim
obcy ludzie

idę ścieżką wzdłuż torów
nie odwracam głowy
boję się
że w Twoich oczach Mamo
jeszcze lecą bomby
padają w trawę ciała
i pali się młyn


Rossa

Tu gdzie przy matce leży serce syna
Wciąż czyjeś ręce kładą świeże kwiaty
Śpią puste oczy żołnierzy z dwóch wojen
Nie wiedząc nawet że na obcej ziemi

Alejkami się chodzi jak pośród znajomych
Ze wzruszeniem czytając napisy na płytach
Tylko pradziadek na innym cmentarzu
Nie do odnalezienia w zbiorowej mogile

Kamienny anioł milczy współczująco
Słoneczne niebo przywraca nadzieję

BR. ADRIAN W. BRZÓSKA

Balsam pacierzy

Tak tęsknisz za Wołynia ciszą
że każdego dnia podchodzisz do Bugu
i wołasz by wysechł
choć na jedno
		mrugnięcie oka

pobiegłabyś wtedy
bez paszportu i kontroli
opatrzeć tę ziemię
		balsamem z pacierzy
i błagać Świętą Terenię
by Krzyżem różanym
ocaliła ten Wołyń
		od zapomnienia

którego serce tak boli

Spacer po niebie

Pozwól raz jeszcze
zagościć w twoich snach
– miłości moja
w snach
haftowanych przedwiośniem

nie mów nic
pozwól aby czas przemówił
w sadach skąpanych deszczem
i wspomnienia otulił
owocem pszczelego roju

spójrz –
Mały Wóz skręcił w prawo
Bóg znów wyruszył
na spacer po niebie
wyjdźmy Mu na spotkanie
niech nas pobłogosławi
i opatrzy ranę
wołyńskich cmentarzy
a hufcom anielskim
pozwoli zagrać Requiem
ku czci poległych Żołnierzy
Armii Krajowej