Wiersze o ks. Jerzym Popiełuszce

myśleli że da się utopić Ewangelię
w odmętach Wisły
że można Prawdę zmusić do
	milczenia
że każdy ma swoją cenę

myśleli że siła stoi nad mądrością
ideologia przed sercem 
	i sumieniem
że człowiek jest panem życia 
	i śmierci

rozgrzeszasz ich zza grobu
jakbyś wierzył że kiedyś ciemność
	ich patrzenia
rozświetli Światło
i sami staną się
cząstką Płomienia

		24—25 VIII 1999, Krośnice

Matce ks. Jerzego Popiełuszki

idziesz długim korytarzem godzin
już na zawsze ciężarna wspomnieniem
zadziwiona krzyżem 
zbudowanym przez człowieka
który nie uwierzył w Miłość
codziennie swą ufność wynosisz
na próg
i przeliczasz kolejne paciorki czekania
jakbyś wierzyła że On wróci 
kiedy będzie mógł
i znów dotknie twej głowy słońcem pocałunku

lecz dni rozchodzą się jak wiotkie cienie
i nie chce wrócić żadna z niegdysiejszych dróg
choć dobrze pamiętają szelest jego kroków
uciekają wszystkie ubrane w milczenie

spoglądam w oczy wypełnione bólem
jakbym chciał w nich zobaczyć groźny zwiastun burzy

nie znajduję niczego prócz ciszy błękitu
słyszę jak morderców 
rozgrzeszasz spojrzeniem

		24 V 1997 — 11 III 1998 — 12 VIII 2000, Krośnice

opr. mg/mg