Zakony w Polsce: Bracia dobrzyńscy

Zakon, zwany również Kawalerami Jezusa Chrystusa, zorganizował bp pruski Chrystian przed 1228 r. Książę Konrad I Mazowiecki nadał im w posiadanie część ziemi dobrzyńskiej. Zakon zatwierdził papież Grzegorz IX w 1228 r. W siedem lat później, z powodu małej liczby, połączyli się z krzyżakami, na co zezwalał dokument papieski. Część braci dobrzyńskich osiedliła się w 1237 roku w Drohiczynie, gdzie przetrwali tylko kilka lat. W okresie największego rozwoju Zakon liczył 35 rycerzy. Był to jedyny zakon rycerski, który powstał i ukształtował się na ziemiach polskich.

Celem braci dobrzyńskich było zbrojne wsparcie misji cysterskiej prowadzonej w Prusach w pierwszej połowie XIII wieku oraz obrona ziemi dobrzyńskiej i granic Mazowsza przed napadami pogańskich Prusów. Ideę tę wyrażał ich znak noszony na białych płaszczach narzuconych na zbroję: wzniesiony ku górze czerwony miecz i tego samego koloru gwiazda symbolizująca objawienie Jezusa poganom. Przepisy zakonne braci dobrzyńskich były opracowane na podstawie przepisów kawalerów mieczowych oraz Reguły templariuszy.

opr. mg/mg