Zgłębianie tematu powinniśmy zacząć od stwierdzenia, jak ludzie zazwyczaj określają perfekcję i perfekcjonizm. To może prowadzić do dalszych pytań, na które — mam nadzieję — znajdziemy odpowiedź w dalszych częściach tej książki. Słowo „perfekcyjny” pochodzi od łacińskiego słowa perficere, co oznacza tworzyć dokładnie czy całkowicie. Oxford English Dictionary i Webster's Dictionary podają wiele sposobów użycia tego słowa: całkowity pod każdym względem, bez wad i braków, bezbłędny, w pełni doskonały, całkowicie poprawny i adekwatny, precyzyjny.

W Random House Dictionary perfekcja definiowana jest jako:
1. Stan lub jakość bycia lub stawania się całkiem doskonałym/ą.
2. Najwyższy stopień kwalifikacji, umiejętności czy doskonałości.
3. Cecha lub właściwość w najwyższym stopniu doskonałości. Ludzie wydają się łatwiej rozumieć techniczną doskonałość. Możemy zmierzyć, kiedy maszyna, taka jak samochód czy samolot, działa z maksymalną skutecznością, ale trudniej określić, jaka jest maksymalna skuteczność istoty ludzkiej, chyba że jest to umiejętność w takiej dziedzinie życia, jak wykonanie utworu muzycznego czy operacji chirurgicznej.
Inny rodzaj doskonałości opisanej przez filozofów wymaga głębszego objaśnienia. Perfekcja „teleologiczna” oznacza stanie się wszystkim tym, czym powinieneś się stać, i znalezienie w tym stanie doskonałej satysfakcji. Greckie słowo teleios tłumaczy się zwykle jako doskonały, z konotacją, że chodzi tu o dążenie do telos, czyli „końca”. Ale tu pojawia się pytanie, skąd mamy wiedzieć, gdzie jest ten „koniec”? Czy to jest koniec, czy cel definiowany przez naukowców, filozofów czy teologów? Czy ustalają go standardy kulturowe, rodzice, rówieśnicy czy Bóg?
W dziejach ludzkości możemy odnaleźć wiele poglądów na naturę doskonałości i na to, czy można ją osiągnąć w tym życiu. W Aneksie do książki znajdziesz, Czytelniku, więcej szczegółów na temat różnych poglądów na perfekcjonizm pojawiających się w historii myśli ludzkiej i w każdej z większych religii. Dopiero w latach trzydziestych słowo perfekcjonista zostało zaakceptowane jako opisujące „osobę, która zadowala się jedynie najwyższymi standardami”.
Perfekcjonizm określa więc pragnienie bycia bezbłędnym i bez skazy w jednej lub we wszystkich dziedzinach życia. To właśnie do tej współczesnej definicji perfekcjonizmu będziemy odnosić się przy dalszym zgłębianiu tego problemu, zadając konkretne pytanie: Czy jest coś zdrożnego w tym, że ktoś stara się w każdej sferze życia być najlepszy, robiąc wszystko, na co go tylko stać?

PROBLEMY DO PRZEMYŚLENIA

1. W jakim stopniu obraz twojej osoby i twojego stylu życia zależy od kolorowych pism i reklamy?
2. Czy myślisz, że postęp technologiczny przyczynia się do przekonania, że możemy się udoskonalić?
3. Jak definiujesz doskonałość?
4. Jaki powinien być doskonały człowiek?

opr. ab/ab

HREF="/zycie_kosciola/media/wam/">Wydawnictwo WAM HREF="/zycie_kosciola/media/wam/">Wydawnictwo WAM

« ‹ 1 › »

oceń artykuł