Każdy podróżuje sam

Jan Aldridge JAK ŻYĆ Z POWAŻNIE CHORYM DZIECKIEM Poradnik dla rodziców ISBN: 978-83-7505-108-7 wyd.: Wydawnictwo WAM 2008

Wybrane fragmenty Wstęp Unicestwione marzenia Każdy podróżuje sam Ból serca Chwile wytchnienia Kontrolowanie uczuć Dar przestrzeni Odwaga odkrywania

Każdy podróżuje sam

Wszyscy jesteśmy podróżnymi w pociągu życia. Jak na ironię, jako grupa wszyscy na początku tej podróży wydajemy się do siebie podobni. Żyjemy po swojemu, zaabsorbowani własny mi sprawami, zmierzając do obranego celu. Jednakże z chwilą gdy podróż się opóźnia lub zostaje przełożona na kiedy indziej, zaczynamy sobie uświadamiać, jak bardzo nasza własna podróż różni się od innych. Dla niektórych opóźnienie będzie wielką niedogodnością, dla innych tylko nieznaczną: na przykład matka, która idzie spotkać się z córką, martwi się, że się spóźni, a kiedy indziej dorosła już córka, która leci samolotem na spotkanie z umierającym ojcem, by go jeszcze raz zobaczyć przed śmiercią, denerwuje się, że może nie zdążyć, a niepokój, który odczuwa, jest trudny do opanowania. Niektórzy spóźnienie odczują jako małą niedogodność, ale dla innych będzie ono oznaczało ryzyko niepowetowanej straty. Nie ma bowiem dwóch takich samych historii.

W przypadku dzieci, których choroba zagraża życiu, a czas, który im został, jest ograniczony, również trzeba wiedzieć, że każda choroba jest inna i inny może być jej przebieg. Choć więc w tę podróż wyruszamy wszyscy z podobną dozą optymizmu, to z chwilą gdy nasz pociąg się wykoleja, szukamy własnej drogi, by iść dalej. Jak prawdziwi podróżnicy część drogi możemy przemierzać w towarzystwie lub nasza droga na chwilę może się skrzyżować z inną, ale w końcu wszystkie te drogi się rozchodzą i każdy kontynuuje podróż na własną rękę. Dla rodziców dziecka bliskiego śmierci po- dróż ta jest bardzo indywidualna i często samotna, a jednak przynajmniej niektóre trudne chwile powinniśmy postarać się dzielić z kimś bliskim, by doznać pociechy od tych, którzy są w stanie nas zrozumieć i jeśli nie dosłownie, to choć po części odczuć nasz ból.