Kontrolowanie uczuć

Jan Aldridge JAK ŻYĆ Z POWAŻNIE CHORYM DZIECKIEM Poradnik dla rodziców ISBN: 978-83-7505-108-7 wyd.: Wydawnictwo WAM 2008

Wybrane fragmenty Wstęp Unicestwione marzenia Każdy podróżuje sam Ból serca Chwile wytchnienia Kontrolowanie uczuć Dar przestrzeni Odwaga odkrywania

Kontrolowanie uczuć

Strach przed przytłoczeniem, utratą kontroli, przed tym, że sobie nie poradzimy, jest uczuciem paraliżującym. To on powoduje, że po to, by móc funkcjonować, zamykamy się na emocje, które nas ogarniają. Taka strategia jest bardzo pomocna na krótką metę, jednakże gdy stosujemy ją przez dłuższy czas, paradoksalnie czyni wielkie szkody w nas samych, naszych bliskich i dzieciach. Na dłuższą metę zamiast pomagać nam radzić sobie z długotrwałą opieką nad kimś bliskim, pozbawia nas uczuć, przestajemy zdawać sobie sprawę z bólu i panować nad nim, a powolutku do naszego wnętrza sączy się trucizna. Jeśli jednak zapanujemy nad strachem, pozwolimy sobie na odczuwanie i będziemy w stanie rozpoznawać nasze prawdziwe uczucia, powoli i niepostrzeżenie rozpocznie się proces transformacji. Gdy przyznamy się uczciwie do tego, co czujemy, przynajmniej samym sobie, nasze prawdziwe emocje staną się częścią procesu zmian pozwalających nam w dalszym ciągu reagować prawidłowo.

Naprawdę głębokie, wszechogarniające emocje mogą wydać się straszne, obce i porażające. Jednakże jeśli będziemy w stanie podjąć ryzyko i część energii poświęcić na to, by je dostrzec i poznać, może powoli uda nam się je oswoić. Zbyt często uciekamy od tego, co czujemy. Równie często to ignorujemy. Zachowujemy się jak dorośli, ale emocjonalnie ciągle możemy być na poziomie małych dzieci. Pogrążeni w bólu rodzice starają się zagłuszyć swoje uczucia i, co zrozumiałe, mogą odczuwać niechęć do tych chwil wytchnienia, które pozwalają na chwilę przystanąć, pomyśleć i coś poczuć. Odrzucenie jest sposobem na nadmiar emocji. Nieustanne myślenie o tym, co się dzieje teraz, i o tym, co może nastąpić, jest nie do zniesienia, zbyt nas obezwładnia. W tym momencie życia, gdy i tak jesteśmy pochłonięci chorobą dziecka, wydaje się, że ciągłe bycie zajętym pomaga uśmierzyć ból spowodowany myślą o tym, co ma nastąpić. Większość z nas jest tak ukształtowana, iż żywimy przekonanie, że dyskomfort jest czymś złym. Staramy się go unikać. A przecież nie jest to do końca prawdą. Są chwile, kiedy niepewność jest rzadkim darem. Jeśli pozbawimy się jej z premedytacją, pogrążając się w krzątaninie, skończymy, tracąc coś ważnego, co mamy w zasięgu ręki.