"Biblia? Nie mam czasu jej czytać!"

Wydawnictwo ESPRIT, Rok wydania: 2013, ISBN 978-83-63621-49-0

o. Lech Dorobczyński OFM Praktykujący, ale czy...wierzący? Wielu ludzi boi się relacji z Bogiem. Pragną Go, tęsknią za Nim, ale paradoksalnie boją się wejść z Nim w relację. Dlaczego? Bo sprowadzają Boga jedynie do roli bezdusznego prawodawcy. Nie słyszą, jak woła: "Kocham Cię", tylko twarde: "Nie pozwalam! Zakazuję! Nakazuję! Musisz Mnie słuchać, bo jak nie, to między nami koniec!". Jeśli wiarę sprowadzimy tylko do zakazów i nakazów, to Kościół stanie się obozem koncentracyjnym, zaś Bóg - esesmanem z karabinem w ręku. A z tak rozumianym "kościołem" i z takim "bogiem" ja też nie chcę mieć nic wspólnego. Kim więc jest Bóg? Na czym polega relacja z Nim? Jak się modlić? Po co mi sakramenty? Czym jest Kościół? To tylko niektóre z pytań, jakie tu usłyszysz. I na które być może zechcesz poszukać odpowiedzi. Fragmenty rozdziału Wstęp / „Kocham Boga”. Czy wiesz, co mówisz? / Mówisz: „Kocham Boga”, ale czy masz z Nim relację? / „Biblia? Nie mam czasu jej czytać!” / Dlaczego tak trudno nam czytać Biblię?

„Biblia?

Nie mam czasu jej czytać!”

Bóg jest duchem, czyli — na chłopski rozum — nie ma ciała. Niewiele więc namacalnych rzeczy mamy z Boga tu, na ziemi: tylko Eucharystię i Słowo⁷.

Słowo Boga — Pismo Święte. To jest List, który Bóg napisał do człowieka. Konkretnego człowieka — także do Ciebie.

Mówimy: „Nie mam czasu⁸ na czytanie Biblii, ale chodzę na Mszę i tam słucham Bożego Słowa”. Naprawdę słuchasz? Przypomnij sobie Słowo z ostatniej niedzieli. Czy po Mszy przysiadłeś nad Nim trochę? Pozwoliłeś temu Słowu działać w Tobie?

Samo słuchanie Słowa jest dość ryzykowne. Istnieje niebezpieczeństwo, że może nam umknąć coś istotnego. Dlatego tak ważne jest czytanie Słowa.

Św. Hieronim napisał kiedyś: „Nie znać Pisma Świętego, to nie znać Chrystusa”⁹. Słusznie. No bo jak Go poznać? Pismo Święte to fundament. Nie czytając Słowa Bożego jesteśmy domem bez fundamentu! Gdy przychodzi burza, rzuca się na ten dom i upadek jego jest wielki. Nie jest tak? Kiedy uczestniczymy w spotkaniach rodzinnych, bardzo często rozmawiamy o Kościele, o wierze. Jeśli chodzisz do kościoła, jesteś postrzegany przez swoich rozmówców jako człowiek wierzący. I pewnie nieraz usłyszałeś konkretne pytania dotyczące wiary, religii, Kościoła. Umiałeś rozmawiać na ten temat? Dom się ostał czy zmiotła go burza pytań?

To ciekawe, bo w sakramencie bierzmowania przyrzekliśmy (lub przyrzekniemy) bronić swojej wiary. Nie przy pomocy pikiet, transparentów, szabelek i wrogich haseł. Nie. Jeśli wychodzimy na ulicę, by wyznać swoją wiarę (to nie jest zabronione, absolutnie!), ale na naszych ustach pojawiają się słowa nienawiści do drugiego człowieka — to Boga w tym nie ma! Taka obrona się Bogu nie podoba! Św. Piotr podpowiada nam, na czym powinna ona polegać: „Bądźcie zawsze gotowi odpowiedzieć każdemu, kto zażąda uzasadnienia waszej nadziei”¹⁰. Uzasadnić nadzieję, która w Tobie jest. Umieć wytłumaczyć, dlaczego wierzysz. Ale jeśli nic o Bogu nie wiemy — nie ma czego uzasadniać.

Pismo Święte jest źródłem informacji o Bogu. Masz do wyboru pić albo wodę źródlaną albo zanieczyszczoną. Zanieczyszczoną swoimi poglądami, swoim widzimisię. I w ten sposób zaczynasz tworzyć własnego boga, własną religię, własny kościół... Taki kościół dorobczyńsko-katolicki, malinowsko-katolicki, kowalsko-katolicki — w zależności od tego, jakie nosisz nazwisko. Taką religię, w której bóg ma Twoją twarz, bo i tak wszystko jest po Twojemu¹¹.

⁷ „Niczego bowiem na tym świecie nie mamy i nie widzimy cieleśnie z Najwyższego, jedynie Ciało i Krew, imiona i słowa, przez które zostaliśmy stworzeni i odkupieni ze śmierci do życia” (św. Franciszek z Asyżu, List do duchownych 3).

⁸ Zastanawiam się, jak długo jeszcze będziemy tym argumentem tłumaczyć wszystkie nasze zaniedbania (nie tylko te religijne)?

⁹ In Isaiam, prologus (Migne Patrologia Latina 24, kol. 17).

¹⁰ 1P 3, 15.

¹¹ Tak, tu już jest miejsce na wszystko, co nam się podoba: reinkarnacja (będziesz dla mnie mistrzem świata, jeśli w Biblii znajdziesz pół słowa o reinkarnacji), kabała, pierścień Atlantów (ostatnio jeden człowiek tłukł mi na siłę, że pierścień Atlantów dostał od Pana Boga... Może raczej od własnego „boga”, bo Prawdziwy Bóg nie ma nic wspólnego z tym dziadostwem!), inne amulety itp. Wtedy ta nasza "religia" jest jak bigos, do którego wrzucamy wszystko, co jest pod ręką.

opr. ab/ab