Fragmenty książki "Jak znaleźć swoje miejsce w życiu?"
Marko Ivan RupnikJak znaleźć swoje miejsce w życiu?ISBN: 978-83-60703-89-2 wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2008 |
|
Dochodzimy teraz, Aljažu, do pierwszej wielkiej prawdy o powołaniu: Bóg stworzył nas z miłością, przekazał nam ją, a my doświadczamy naszej prawdy i naszej tożsamości, przeżywając tę miłość w sposób wolny i twórczy. Kiedy staramy się sprawić, by miłość ta przeszła przez nas, by przeniknęła w nas każde włókienko, doświadczamy jedności, tożsamości, której nie można pomylić z tożsamością żadnej innej osoby ani zstąpić żadną inną tożsamością. Jednocześnie doświadczamy również naszej kruchości, którą jednak udaje się nam zaakceptować, ponieważ jest ona kochana, ponieważ jest otoczona miłosierdziem. Oto dlaczego powiedziałem ci, że Boża wizja nas samych, za pośrednictwem której Bóg powołuje nas do życia, nie jest mechanicznym, matematycznym determinowaniem, lecz niezwykłą rzeczywistością wolnego przylgnięcia i realizacji tożsamości, z której nawet malutka cząstka nie mogłaby zostać wymieniona na cząstkę innej tożsamości — nawet brata bliźniaka. Niech Bóg uwolni nas od prób zgłębienia tajemnicy — także tej, o której teraz rozmawiamy — za pomocą kategorii myślenia świata, w których nie ma miejsca dla tajemnicy! I, jak prawdopodobnie już się domyśliłeś, tajemnicą jest przede wszystkim owa wolna osobista miłość Boga, której nie można podporządkować myśleniu skutkowemu, logice przyczynowej, ponieważ zasadą tej miłości jest wolność. Stworzenie człowieka należy do tej tajemnicy.
Boguljub zauważył, że Aljaž utkwił wzrok w nieokreślonym punkcie, jakby nie rozumiał. Pogodnie mówił dalej:
— Nie martw się. Na razie nagrywaj. Kiedy wysłuchasz nagrania kilka razy i nadal będzie ci się wydawało dziwne, wróć i porozmawiamy. Zwykle taką właśnie drogą człowiek zbliża się do tajemnicy. Nasza inicjacja odbywa się raczej przez ćwiczenie, takie jak spotkanie i rozmowa, niż przez studia, do jakich jesteś przyzwyczajony. Pamiętasz? Człowiek jest istotą, do której zostało wypowiedziane Słowo!
opr. aw/aw