Bogarodzica

ks. Tomasz Jelonek

BOGARODZICA

W tajemnicy Bożego Narodzenia Maryja jawi się nam jako Matka, pochylona nad Żłóbkiem Betlejemskim, albo trzymająca na ręku małe Dziecię Jezus.

Już Elżbieta, witając przybywającą do niej Maryję, odzywa się do Niej słowami: A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? (Łk 1, 43). W języku Nowego Testamentu słowo Pan oznacza samego Boga. Święty Łukasz, przytaczając te słowa w swojej Ewangelii, daje świadectwo, że chrześcijanie od początku wierzyli w Boże Macierzyństwo Maryi. Rodząc wcielonego Syna Bożego, stała się Matką nie tylko jego ludzkiej natury, ale Jej Macierzyństwo rozciąga się również na Boską Osobę Bożego Słowa.

W toku formowania się chrześcijańskiego wyznania wiary, które miało miejsce w  pierwszych wiekach i  ostatecznie zostało zakończone orzeczeniami soborów, pojawiła się trudność w pojęciu Bożego Macierzyństwa Maryi. Czy można mówić o  macierzyńskiej relacji w  stosunku do Boga? Proponowano Maryję nazywać Chrystorodzicą, Matką, która porodziła Chrystusa jako Człowieka. Właściwe rozwiązanie tego problemu wymagało zrozumienia więzi pomiędzy Bóstwem i Człowieczeństwem Wcielonego Słowa.

Pod tchnieniem Ducha Świętego, danego Kościołowi jako Tego, który ma Go doprowadzić do całej prawdy, sformułowano prawdę czyli dogmat o  Chrystusie, który głosi, że jest On prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem, Jego dwie natury, Boska i  ludzka, złączone są w jednej Boskiej Osobie. A ponieważ zrodzenie odnosi się do osoby, a nie tylko do natury, gdyż matka nie rodzi jedynie człowieczeństwa, ale konkretnego człowieka, zatem Maryja dając Jezusowi ludzką naturę, zrodziła Tego, który tę naturę posiada, posiadając przede wszystkim Boską osobowość. Maryja zatem zrodziła Boga i  słusznie może być nazywana Bogarodzicą. Prawdę tę podał do wierzenia w sposób nieomylny Sobór Efeski w roku 431, wywołując w całym chrześcijaństwie, a szczególnie w samym Efezie, ogromną radość wiernych. Dla podkreślenia tej radości w Rzymie zbudowano wspaniałą bazylikę, która nosi nazwę Bazyliki Matki Bożej Większej.

W naszej narodowej tradycji pojawia się ten wspaniały tytuł Maryi w  najstarszej pieśni - hymnie, zaczynającym się od słów Bogurodzica Dziewica...

Fragment pochodzi z książki: ks. Tomasz Jelonek Rozważania maryjne ISBN: 978-83-7720-340-8 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2015

„Gdy wytrąbiono hasło bojowe, wszystko wojsko królewskie zabrzmiało głośno pieśń ojczystą Bogurodzicę, a potem z podniesionymi kopiami pobiegło do bitwy”. Tymi słowy rozpoczyna historyk XV wieku — Jan Długosz — opis „spotkania i  bitwy strasznej Polaków z Krzyżakami” na polach Grunwaldu. Owa „pieśń ojczysta” była nie tylko pieśnią rycerską, bitewnym hymnem, który rozbrzmiewał i pod Warną w 1444 roku, ale była także polskim hymnem narodowym towarzyszącym uroczystościom o  charakterze państwowym (Literatura polska od średniowiecza do pozytywizmu, praca zbiorowa pod red. J. Z. Jakubowskiego. Warszawa 1979, s. 30).

Polska historia i  kultura rozpoczyna się od wezwania Bogarodzicy, Jej szczególnym wezwaniem jest uroczystość, przypadająca w  oktawę Bożego Narodzenia w  dniu Nowego Roku, gdy czcimy Świętą Bożą Rodzicielkę i pod Jej opieką chcemy rozpoczynać nowy rok życia osobistego i narodowego. Chciejmy o tym pamiętać przez cały rok.

opr. ab/ab