Ważny krok ku nawróceniu

Można ją porównać do remanentu lub generalnego przeglądu duszy. Nie jest obowiązkowa. Nie każdy też powinien do niej przystępować... Dlaczego jednak warto z niej skorzystać?

Spowiedź generalna nie jest niczym nowym. Istnieje od bardzo dawna. Pisali o niej chociażby św. Wincenty a Paulo i św. Ignacy Loyola. Wcześniej była praktykowana raczej przez duchownych i osoby konsekrowane, dziś coraz częściej przystępują do niej także świeccy. Do takiej spowiedzi można przygotować się zarówno samemu, jak i poprzez rekolekcje. Pomocą służą m.in. księża marianie. W licheńskim sanktuarium każdego roku organizowanych jest po osiem-dziesięć edycji czterodniowych spotkań. W każdym z nich bierze udział maksymalnie 35 osób. Na brak chętnych nie można narzekać. Wpisują się nawet na listy rezerwowe. Inni przygotowują się sami i przyjeżdżają do sanktuarium tylko po to, by odbyć spowiedź z całego życia.

- Rekolekcje dają nam pewien komfort w przygotowaniu do tego sakramentu. Dzięki nim możemy oderwać się od szarej codzienności i skupić się tylko na swojej duszy - tłumaczy ks. Wiktor Gumienny MIC, kustosz sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu. - Rekolekcje zaczynają się w czwartek wieczorem i kończą niedzielnym obiadem. W programie proponujemy szereg konferencji pomagających przygotować się do generalnej spowiedzi. Na początku mówię jednak nie o grzechu, ale o miłości Pana Boga. Przekonuję, że nie ma takiego przewinienia, które nie byłoby odpuszczone. Proszę, by rekolektanci poszukali w swoim życiu śladów miłości Pana. Dopiero potem mówię o grzechu i jego mechanizmach, o rachunku sumienia - wyjaśnia.

Spowiedź to nie kosmetyka

Ks. dr Sławomir Płusa, egzorcysta diecezji radomskiej, który również prowadzi rekolekcje przygotowujące do odbycia spowiedzi generalnej, zaznacza, że takie spotkania nie są konieczne m.in. dla ludzi będących w ruchach i wspólnotach katolickich, zwłaszcza ewangelizacyjnych, ponieważ oni - poprzez praktykowanie modlitwy słowem Bożym i codziennego rachunku sumienia - znają już siebie, własne słabości i dobre strony.

- Inaczej jest z tymi, którzy z Panem Bogiem mają raczej powierzchowne relacje. W ich przypadku rekolekcje stają się przypomnieniem tego, czym w ogóle powinna być spowiedź. Sakrament pokuty traktowany jest czasem jako kosmetyka duchowa, a nie element nawrócenia - podkreśla. - Podczas rekolekcji mamy okazję do zrobienia dobrego rachunku sumienia z pewnych obszarów życia, które często pomijamy, nad którymi przechodzimy do porządku dziennego. Mam tu na myśli np. problem zwiany z antykoncepcją. Trzeba nam wtedy łaski Bożej; wiem, że podczas rekolekcji Duch Święty pobudza sumienia, daje większą wrażliwość serca - dodaje ks. S. Płusa.

Solidna analiza

Podczas rozmowy ksiądz egzorcysta zwraca uwagę na dodatkowy wątek. Podkreśla, że powinniśmy wyjść ze schematycznego myślenia, że grzech to złamanie danego przykazania. - To nie jest pełna definicja grzechu, bowiem jest nim także utrata relacji z Bogiem, zranienie Bożego serca. Trzeba nam wejść w perspektywę międzyosobową, zrozumieć, że przez grzech ranię miłość Boga i samego siebie, bo zaciemnia się wtedy moja prawdziwa tożsamość chrześcijanina - tłumaczy ks. S. Płusa.

Z kolei kustosz licheńskiego sanktuarium nie ukrywa, że spowiedziom generalnym często towarzyszy lęk i strach. - To normalne - ocenia. Przekonuje też, że zrobienie rachunku sumienia nie powinno nastręczać trudności. Niestety, analiza stanu duszy to nasz słaby punkt.

- Obserwujemy pielgrzymów, którzy odwiedzają Licheń. Wielu z nich, widząc w konfesjonale spowiednika, biegnie do kratek bez żadnego przygotowania. Ludzie mają dyżurne grzechy, które wyliczają przy każdej spowiedzi, nie zastanawiając się nawet, czy je ostatnio popełnili. Jeśli jednak ktoś solidnie przygotowuje się do zwykłej spowiedzi, nie będzie miał problemu z rachunkiem przed spowiedzią generalną. Gorzej, gdy ktoś nie przystępował do sakramentu pokuty od kilku czy kilkunastu lat. Potrzeba wtedy więcej czasu. Ksiądz też na pewno pomoże. Nie spotkałem się z sytuacją, gdy rekolektant nie był w stanie się wyspowiadać. Wiem, że Pan ze wszystkim sobie poradzi - potwierdza ks. W. Gumienny.

Kto powinien?

Zapytany, kto może i powinien korzystać z rekolekcji przygotowujących do spowiedzi z całego życia, ksiądz kustosz wyjaśnia, że taka możliwość to dobrodziejstwo zwłaszcza dla osób, które od dawna nie korzystały z sakramentu pokuty, jak również ludzi, którzy mimo regularnych spowiedzi zataili grzech...

- Spowiedź generalna wskazana jest także w przypadku osób będących na życiowym zakręcie, zastanawiających się nad zmianą pracy, stających przed decyzją o wstąpieniu w związek małżeński, do seminarium bądź zakonu. Kolejną grupę stanowią ci, którzy w świetle Bożej miłością chcą jeszcze raz zmierzyć się ze swoimi grzechami. Do spowiedzi generalnej nie powinny jednak przystępować osoby posiadające skrupulatne, wąskie sumienie - kwituje marianin.

Ważna motywacja

Myśląc o spowiedzi generalnej, warto zastanowić się nad własną motywacją. Jak mówi ks. S. Płusa, niektórymi ludźmi kieruje tylko silne poczucie winy bądź posiadania nieprzebaczonych, choć wyznanych, grzechów. Spowiedź w ich mniemaniu ma być lekarstwem na ten stan. To nie jest zdrowa motywacja.

- Z perspektywy teologicznej nie mamy potrzeby spowiadania się z grzechów, które już zostały wyznane. Od strony winy są one odpuszczone. Spowiedź generalna powinna być przede wszystkim znakiem nawrócenia. Wtedy umacniamy się w jedności z Bogiem oraz w doświadczeniu Bożego miłosierdzia. Czymś, co przy okazji spowiedzi generalnej może się nieoczekiwanie pojawić, jest bonus w postaci przypomnienia sobie grzechów, które zostały popełnione, ale nie zostały - na skutek zapomnienia - wyznane. Od strony winy - jak mówi Kościół - są one odpuszczone, jednak od strony jakości życia duchowego mogą być niczym blokada przeszkadzająca w działaniu Ducha Świętego. Wina jest odpuszczona, jednak skutek grzechu ciągle istnieje. Podczas takiej spowiedzi często przypominają się także grzechy zatajone. Dzięki temu możemy przeżyć skruchę i nawrócenie - zauważa ksiądz egzorcysta.

Tu działa Duch Święty!

Ks. S. Płusa poznał spowiedź generalną z obu stron - zarówno jako kapłan przygotowujący do niej penitentów, jak też osoba, która sama z niej korzystała.

- Taką spowiedź odbyłem, zanim zostałem egzorcystą. Dlaczego to zrobiłem? Bo chciałem umocnić się w postawie nawrócenia, oddać Panu Bogu wszystko, co pamiętałem. Prosiłem, by Duch Święty przypomniał mi to, o czym zapomniałem, tak by moja więź, przylgnięcie do Boga było maksymalnie czyste, bym był w Bogu najmocniej, jak to tylko możliwe - wyznaje, dodając, że jeśli ktoś ma taką motywację, to pierwszym owocem spowiedzi będzie pokój i poczucie bezpieczeństwa. - Poczujemy, że jesteśmy w rękach Boga, że nic złego nie może nam się stać. Owocem jest także odnowienie wiary w postaci zaufania do Boga. Czasem może pojawić się nawet rodzaj psychicznej ulgi... Sakrament pokuty jest sakramentem uzdrowienia duchowego - podsumowuje.

AGNIESZKA WAWRYNIUK
Echo Katolickie 46/2015

opr. ab/ab