Jak rozmawiać z chorymi o duchowości - Spis treści i przedmowa (Christina M. Puchalski)
ISBN: 978-83-7505-177-3
wyd.: WAM 2008
Spis treści | ||
Przedmowa | 7 | |
Podziękowania | 9 | |
1. Zaczynamy! | 13 | |
Do czego przydadzą mi się te umiejętności? | 14 | |
O książce | 16 | |
Założenia | 18 | |
2. Przygotowanie osoby uzdrawiającej opiekuna | 21 | |
Jakie są moje cierpienia duchowe? | 22 | |
W jaki sposób nasze własne rozterki duchowe wpływają na pracę z pacjentem? | 24 | |
Jeśli ciągle będę raniony, czy mnie to nie zabije? | 25 | |
Dlaczego należy się zdystansować od uczuć pacjenta? | 28 | |
Zbawienna cisza | 30 | |
Jaki jest zraniony opiekun? | 31 | |
Wskazówki, jak przetrwać w warunkach szpitalnych, będąc zranionym opiekunem | 32 | |
3. Słuchanie | 37 | |
Początek procesu uzdrawiania | 37 | |
Różne wymiary słuchania | 39 | |
Po co słuchać? | 40 | |
Wskazówki, jak słuchać | 43 | |
4. Jak rozumieć to, czego słuchamy? | 53 | |
Czym są potrzeby duchowe? | 53 | |
Jak brzmi i jak wygląda duchowość? | 54 | |
Wskazówki do zrozumienia tego, czego słuchamy | 57 | |
5. Jak odpowiadać na ból duchowy? | 67 | |
Umiejętności podstawowe | 67 | |
Umiejętności podstawowe: cele i wskazówki | 68 | |
Umiejętności podstawowe 1: budowanie więzi | 73 | |
Wskazówki, jak zbudować więź z pacjentem | 73 | |
Umiejętności podstawowe 2: przeformułowanie | 76 | |
Wskazówki do przeformułowań | 77 | |
Umiejętności podstawowe 3: pytania otwarte | 79 | |
Wskazówki, jak zadawać pytania otwarte | 80 | |
Umiejętności podstawowe 4: odwzajemnianie uczuć i zwiększona empatia | 83 | |
Wskazówki, jak odwzajemniać uczucia | 85 | |
Umiejętności podstawowe 5: otwarcie się przed pacjentem | 94 | |
Wskazówki do otwarcia się przed pacjentem | 94 | |
6. Jak odpowiadać na ból duchowy? | 99 | |
Umiejętności na poziomie zaawansowanym | 99 | |
Umiejętności na poziomie zaawansowanym 1: słuchanie tego, co opowiada pacjent | 100 | |
Wskazówki, jak słuchać | 100 | |
Umiejętności na poziomie zaawansowanym 2: słuchanie języka ciała | 104 | |
Wskazówki, jak pomóc pacjentowi w słuchaniu języka ciała | 104 | |
Umiejętności na poziomie zaawansowanym 3: pielęgnowanie odporności i pozytywne podejście | 107 | |
Wskazówki, jak pielęgnować odporność | 107 | |
Wskazówki, jak pomóc pacjentowi w pozytywnym podejściu | 109 | |
Umiejętności na poziomie zaawansowanym 4: praktyki religijne | 112 | |
Wskazówki, jak modlić się z pacjentem | 113 | |
7. Najczęściej zadawane pytania | 117 | |
8. Podsumowanie | 137 | |
Poćwiczmy! | 137 | |
Słowo zachęty | 144 | |
Klucz do ćwiczeń | 145 | |
Przypisy | 155 |
Dlaczego stan ducha ma wpływ na nasze zdrowie? Ponieważ choroby i stresy towarzyszące nam w codziennym życiu czy utrata kogoś bliskiego wywołują potrzebę zadania fundamentalnych dla naszego istnienia pytań, będących treścią człowieczeństwa: "Kim jesteśmy?" i "Po co jesteśmy?". Te pytania mogą spowodować w nas głęboki kryzys, tym większy, jeśli nie znajdziemy na nie odpowiedzi; mogą spowodować poczucie beznadziei i rozpaczy. Wiktor Frankl pisał, że duchowość jest istotą człowieczeństwa. Wywnioskował również na podstawie swoich doświadczeń z okresu II wojny światowej, że człowiek jest w stanie wiele znieść, jeżeli wie, że jego cierpienie ma jakiś sens. Znalezienie sensu we własnym cierpieniu, w utracie bliskich czy w chorobie pozwala odzyskać spokój i odnaleźć w sobie miłość.
W lekarzach, pielęgniarkach i całym personelu medycznym tkwi ogromny potencjał, który może być w bardzo prosty sposób wykorzystany dla dobra pacjentów, poprzez zwrócenie uwagi na ich potrzeby i problemy duchowe. Tylko przez swoją obecność, w chwili gdy pacjent zadaje pytanie "Dlaczego?", można pomóc mu wyjść z rozpaczy i dać nadzieję, a poczucie samotności zastąpić miłością. Dr Elizabeth Johnston Taylor uczy tych, których zadaniem jest uzdrowienie duchowości pacjenta, uzbroić się w narzędzia niezbędne do wskazania chorym właściwej drogi, by mogli wybrnąć z poczucia osamotnienia i beznadziei pomimo trudnej sytuacji życiowej, w jakiej się znaleźli.
Duchowość możemy zdefi niować jako tę część człowieczeństwa, która poszukuje odpowiedzi na pytania o sens życia, a zwłaszcza życia w cierpieniu. Tych odpowiedzi jest wiele, może to być Bóg, Kościół, wiara czy wartości. Duchowość to również ta część naszego życia, która uświadamia nam, że jest coś więcej, coś wspanialszego niż pojedyncze życie. Pomaga nam dotknąć tajemnicy życia i tajemnicy śmierci. Duchowość w swojej istocie jest względna. Dlatego podkreśla rolę, jaką pełnimy w ludzkiej zbiorowości małej społeczności domowej, w pracy, w miejscach kultu i w grupie przyjaciół. Służba zdrowia też stanowi odrębną społeczność. Aby spełniała swoją rolę jako system opieki, w którym jest współczucie dla cierpienia człowieka, duchowość musi być podwaliną tego systemu. Jest to bowiem system stworzony, by pomagać tym, którzy znaleźli się w największej potrzebie. W obecnej dobie obserwujemy zanik współczucia będącego istotą tej pomocy i brak nacisku na miłość bliźniego i służenie mu.
Ludzie potrzebują sprawnej i dobrze zorganizowanej opieki medycznej, której integralną część, na równi z troską o stan zdrowia, stanowi dbałość o psychikę i emocje pacjenta oraz szacunek dla jego wiary i wyznawanych wartości. I nawet wtedy, gdy leczenie nie jest już możliwe, zawsze jest jeszcze szansa na uleczenie w sensie ulgi w cierpieniu poprzez wzajemne okazywanie miłości i współczucia. Dlatego, jak podkreśla doktor Taylor, aby być dobrym uzdrowicielem, należy zacząć od siebie, od refl eksji nad ranami, które nosimy w sobie, a które wymagają uleczenia. Tylko taką drogą możemy stworzyć więź z pacjentem, w społeczności ludzi poszukujących sensu w trudnościach, jakie stawia przed nami życie. W wyniku pełnej miłości do drugiego człowieka obecności przy tych, którym służymy, może przyjść uzdrowienie pacjenta, ale też opiekuna.
Christina M. Puchalski - doktor medycyny, członkini Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, profesor nadzwyczajny nauk medycznych, profesor nadzwyczajny zarządzania w opiece medycznej, dyrektor Instytutu Duchowości i Zdrowia na Uniwersytecie Georgea Washingtona
opr. aw/aw