Fragmenty książki "Modlitwa zniechęconego"
ISBN: 83-7318-638-7
wyd.: WAM 2006
Student: Księża lubią krytykować innych. Ich sądy — także o współbraciach w kapłaństwie — są zazwyczaj ostre, stanowcze, nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Są to nie tylko sądy dotyczące postaw, ale poniżające ludzi.
Krytyka — wynikająca z pychy — nie ma w sobie miłosierdzia. Może to być krytyka w obecności krytykowanego, ale zazwyczaj jest to osądzanie bliźniego wobec innych ludzi. Boli mnie to, że księża krytykują się nawzajem wobec ludzi świeckich, krytykują swoich przełożonych, a „w oczy” są układni, udają pobożnych.
Ten, kto ma postawę krytykanctwa, pozostaje samotny. Nikt takiemu człowiekowi nie ufa. Skoro przy mnie innych obmawia, to samo czyni o mnie wobec innych.
Bp Jan Szkodoń: „Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje” (1 P 5, 5). „Kto się wywyższa, będzie poniżony” (Mt 23, 12) — uczy Pan Jezus. W przypowieści o faryzeuszu i celniku Jezus pochwalił postawę skruszonego celnika. Pycha niszczy jedność i miłość. Św. Paweł pisze, że miłość „nie unosi się pychą” (1 Kor 13, 4).
Warunkiem budowania wspólnoty jest walka z pychą, przejawiającą się m.in. przez krytykę i osądzenia bliźnich. Pan Jezus wzywa: „Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni” (Łk 6, 37). Często trzeba wracać do zachęty Jezusowej: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych” (Mt 11, 29).
Boże, nasz Ojcze, Ty stworzyłeś każdego człowieka na swój obraz i podobieństwo. Jesteś naszym Ojcem, a my jesteśmy Twymi dziećmi. Słowa: „Abba, Ojcze” w szczególny sposób wymawiają ci, którzy zostali ochrzczeni.
Obdarz nas świadomością, że jesteśmy Twymi dziećmi, a dla siebie nawzajem — braćmi. Odnawiaj tę świadomość u Twoich kapłanów. To oni, uczestnicząc w kapłaństwie Twego Syna, są dla siebie nawzajem braćmi. Gdy sprawują Eucharystię, budują jedność całego Kościoła, ale najbardziej wyrażają, odnawiają i wzmacniają wspólnotę z tymi, którzy są wyświęceni.
opr. aw/aw