Rozeznanie

Rozeznanie to pojęcie bardzo często używane w tradycji chrześcijańskiej, począwszy od starożytności. Odnosi się ono do wewnętrznej refleksji, której powinien się oddawać każdy człowiek, by zrozumieć, jaka jest wola Boga w ważnych momentach wyborów życiowych. Oznacza dokonywanie wyboru razem z Bogiem.

Jak pisze Enzo Bianchi w swoim tekście, «rozeznanie jest darem Ducha Bożego, który jednoczy się z naszym duchem, i dlatego chrześcijanin powinien go pragnąć i o niego prosić», jest darem, który musimy przyjmować i rozwijać, wykorzystując wszystkie nasze ludzkie zdolności. Podstawowe znaczenie ma w tym procesie wolność sumienia, a zatem — jak twierdzi Nathalie Sartou-Lajus — możliwość, że nastąpi «niespokojny powrót sumienia do samego siebie», sumienia potrafiącego ocenić własne postępowanie i znieść ciężar żalu za popełnione zło.

We wrześniowym numerze Kobiety Kościół Świat (9/2017) zadałyśmy sobie pytanie, czy kobiety na przestrzeni historii mogły praktykować rozeznanie, a więc czy mogły w wolny sposób dokonywać wyborów zgodnych z własnym sumieniem. Historia Mary Ward, która w Anglii w XVII w. chciała praktykować rozeznanie według reguł św. Ignacego w żeńskim zgromadzeniu zakonnym, pokazuje, jak bardzo to było trudne. Wydaje się, że życie kobiet wytyczone było zawsze przez innych, a wybory w dużej części «narzucane» przez decyzje mężczyzn, którym były podporządkowane.

Jeśli jednak nadamy rozeznaniu znaczenie bardziej wewnętrzne, jeśli uznamy je za bardziej świadomy i uważny sposób przeżywania doświadczenia chrześcijańskiego, to jak najbardziej stosują je również kobiety. Jeśli, jak pisze Bianchi, rozeznanie jest darem Ducha dla wszystkich stworzeń i jeśli do przyjęcia go wystarczy «ćwiczyć się w widzeniu, słuchaniu, myśleniu», to jak można wyłączyć z niego kobiety?

Uznanie tej zdolności oznacza otwarcie się na odkrywanie duchowości kobiecej, a więc na praktykowanie rozeznania bardziej związane z wsłuchiwaniem się w wydarzenia życiowe, w rzeczy małe. Oznacza tworzenie przestrzeni dla innego niż męski sposobu praktykowania rozeznania, lecz równie bogatego. Oznacza przezwyciężenie koncentracji na własnych sprawach, którą tak często Papież Franciszek zarzuca językowi kościelnemu, by odkryć inne źródła inteligencji duchowej.

opr. mg/mg