Instytut rodzi się do życia, ponieważ pojawia się osoba (lub osoby) o bogatej osobowości charyzmatycznej, ktoś, kogo po ludzku określilibyśmy mianem „odkrywcy, pioniera”⁹⁷. Zdaniem socjologa Maxa Webera, liderzy dzieł społecznych są osobami bardzo twórczymi, które wybijają się ponad zwyczajność, ponad rutynę. Owe osobowości wysoce charyzmatyczne nie są codziennością w historii, nie są zjawiskiem długotrwałym i częstym. Są rzeczywistością przejściową, pojawiają się w szczególnych momentach, aby odpowiedzieć na szczególne wyzwania czasu ⁹⁸. Jednak Instytuty zakonne są czymś więcej niż ludzkimi organizacjami społecznymi. Z perspektywy wiary wiemy, że ktoś staje się założycielem Instytutu, ponieważ w nim samym pod natchnieniem Ducha rodzi się wizja charyzmatyczna ⁹⁹, a z nią stopniowo odsłania się cel życia przyszłego Instytutu ¹⁰⁰. Można powiedzieć, że czas narodzin Instytutu poprzedza akt jego „poczęcia” za sprawą Ducha Świętego, które dokonuje się w sercu, umyśle i woli założyciela, przenika i przeobraża całą jego osobę. Jest nią inspiracja, konkretne wezwanie, aby dać życie nowej wspólnocie w Kościele, która będzie przeżywała w sposób radykalny i szczególny Ewangelię, naśladowanie Chrystusa, tworząc projekt życia i misji w powiązaniu z aktualnymi czasami. Wizja charyzmatyczna, która ma swój początek w założycielu, posiada charakter dynamiczny. To oznacza najpierw, że zawiera zdolność komunikowania otrzymanej inspiracji i wpływ na inne osoby, tak że przyciąga je i angażuje we wspólny projekt życia ¹⁰¹. Czas narodzin obejmuje więc także narodziny szczególnej relacji: ojciec — uczeń. Jednak kiedy mówimy, że wizja charyzmatyczna ma charakter dynamiczny, chcemy także powiedzieć, że nie jest ona czymś gotowym i dopełnionym w świadomości, sercu i woli założyciela. Jest misterium, które stopniowo poznaje założyciel, a wraz z nim i po nim, jego następcy. Jest nieustannym śledzeniem impulsów Ducha Świętego. Narodziny Instytutu (nawet jeśli formalnie jeszcze nim nie jest) mają miejsce wtedy, kiedy wizja charyzmatyczna założyciela jest dzielona przez innych. Staje się wówczas charyzmatem nie tylko założyciela, ale założonego Instytutu. Jedna osoba bowiem nie jest w stanie zrealizować potencjału życia i jego darów przekazanych jej przez Ducha w wizji charyzmatycznej. Cały potencjał początkowej inspiracji rozprzestrzenia się na inne osoby, manifestuje i uwiecznia w sposób dynamiczny w czasie ¹⁰².

⁹⁷ Por. M.J. Leavitt, Der Manager als Pionier im Unternehmen, Landsberg 1986, za: P. Zulehner, Teologia..., s. 180.

⁹⁸ Por. M. Weber, The Theory of Social and Economic Organization, London 1947, s. 334.

⁹⁹ W naszych rozważaniach dla zaakcentowania wymiaru dynamicznego charyzmatu będziemy używali często określenia wizja charyzmatyczna, obejmując nim to wszystko, co mieści się w treści teologii charyzmatu Instytutu mającego swój początek w charyzmacie założyciela. Wizja charyzmatyczna podkreśla więc jej dynamiczny rozwój i konkretne spełnianie się w historii danego Instytutu.

¹⁰⁰ Dla Jezusa, który gromadził wokół siebie pierwszych uczniów, wizją było ustanowienie królestwa Ojca na ziemi: królestwa ewangelicznej miłości i pokoju.

¹⁰¹ Por. F. Ciardi, In ascolto dello Spirito..., s. 53-55.

¹⁰² Por. tamże..., s. 58-59.

opr. aw/aw

« ‹ 1 › »

oceń artykuł