Bł. Matylda od Najświętszego Serca Jezusa

Urodziła się 30 maja 1841 r. w Robledillo de la Vera w Hiszpanii. Parę miesięcy później jej rodzina osiedliła się w Béjar (w okolicach Salamanki), gdzie jej ojciec był notariuszem. Od rodziców, a zwłaszcza od matki uczyła się miłości do Boga, modlitwy, czci do Eucharystii i nabożeństwa do Matki Bożej.

Już w młodości zdecydowała się poświęcić całkowicie Chrystusowi. Działała w różnych wspólnotach kościelnych, m.in. w Stowarzyszeniu Córek Maryi, którego była przewodniczącą, oraz w Konferencjach św. Wincentego a Paulo. Uczyła religii, prowadziła kursy przedmałżeńskie, troszczyła się o chorych i potrzebujących, przyjaźniła się z młodymi dziewczętami, które podzielały te same co ona ideały.

Podczas adoracji Eucharystii otrzymała natchnienie, by założyć nowe zgromadzenie zakonne. O swoich zamierzeniach powiadomiła listownie papieża Piusa IX.

Planom Matyldy sprzeciwiał się jej ojciec, który bał się o los córki ze względu na narastające nastroje antyklerykalne w Hiszpanii. W końcu przezwyciężyła trudności i 19 marca 1875 r., w święto św. Józefa, dała początek nowej wspólnocie zakonnej. Dom, w którym zamieszkała, nazwała «nazaretańskim». Siostry otworzyły sierociniec, udzielały lekcji biednym dzieciom, odwiedzały chorych i ubogich. 23 kwietnia 1876 r. biskup Plasencii Pedro Casas y Souto zatwierdził tymczasowo nowe dzieło, które przyjęło nazwę: Oblubienice Jezusa i Córki Niepokalanej. 20 stycznia 1878 r. Matylda i jej pierwsza towarzyszka Maria Briz przywdziały habit zakonny.

Pod koniec marca 1879 r. wspólnota przesiedliła się do Don Benito (koło Badajoz) i otworzyła nowicjat. 19 marca 1884 r. Zgromadzenie Córek Maryi Matki Kościoła zostało zatwierdzone jako zgromadzenie zakonne na prawie diecezjalnym, a 29 czerwca tego samego roku siostry złożyły śluby zakonne. Parę miesięcy później, gdy w mieście wybuchła epidemia cholery, członkinie zgromadzenia heroicznie służyły chorym, zdobywając powszechne uznanie.

Od 1889 r. siostry zakładały nowe domy w różnych regionach Hiszpanii, otwierały sierocińce oraz ośrodki opieki dla chorych i ubogich.

We wszystkich przedsięwzięciach Matylda wyróżniała się odwagą i zaufaniem do Opatrzności Bożej. «Modlitwa, działanie, ofiara» — na tych trzech filarach oparła duchowość i apostolstwo swego zgromadzenia.

Zmarła w Don Benito 17 grudnia 1902 r.

Dekret o heroiczności cnót służebnicy Bożej ogłosiła Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych na polecenie Jana Pawła II 23 kwietnia 2002 r., a dekret o cudzie przypisywanym jej wstawiennictwu 12 kwietnia 2003 r.

opr. mg/mg