Bł. Teodora Guerin

M. Teodora urodziła się 2 października 1798 r. w Etables, małej wiosce bretońskiej w północno-zachodniej Francji. Rodzice, Laurent i Isabelle, dali jej na chrzcie imię Anna Teresa.

Ojciec służył w armii Napoleona Bonaparte. Uczestniczył w licznych wojnach, toteż w domu bywał rzadko. Wychowaniem Anny Teresy i jej młodszej siostry zajmowała się matka. Uczyła je zaufania i wierności Bogu oraz zawierzenia Maryi Dziewicy. Czytała z nimi Pismo Święte i wpajała im zasady wiary.

W wieku 10 lat Anna Teresa przyjęła I komunię św. Przy tej okazji zwierzyła się księdzu ze swojej parafii, że chciałaby w przyszłości służyć Chrystusowi jako siostra zakonna.

W 1813 r. Laurent został zamordowany przez bandytów, kiedy wracał do domu z kolejnej wojny. Tragiczna śmierć męża oraz strata dwóch braci i licznych krewnych doprowadziła Isabelle, matkę Anny Teresy, do załamania nerwowego. Opiekę nad chorą matką, młodszą siostrą i domem przejęła piętnastoletnia Anna Teresa. Na utrzymanie rodziny zarabiała krawiectwem. Wiara i zaufanie w nieustanną opiekę Boga pomogły jej przeżyć ten trudny i bolesny okres.

Mając 25 lat, Anna Teresa wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej, które poświęcają się nauczaniu i pracy z chorymi. W nowicjacie, który odbyła w Ruillé-sur-Loir, przyjęła imię zakonne Teodora. Jeszcze jako nowicjuszka ciężko zachorowała. Lekarstwa, które wówczas przyjęła, nadwerężyły jej układ pokarmowy i do końca życia musiała przestrzegać ścisłej diety. Swoje pierwsze śluby zakonne s. Teodora złożyła po dwóch latach nowicjatu 8 września 1825 r., natomiast profesję wieczystą — 5 września 1831 r.

Po nowicjacie s. Teodora zaczęła pracować jako nauczycielka w szkołach prowadzonych przez swoje zgromadzenie najpierw w Preuilly-sur-Claise, a później w Rennes i Soulaines. W pracy z dziećmi i młodzieżą szybko ujawnił się jej wyjątkowy talent pedagogiczny. Akademia w Angers w uznaniu osiągnięć wychowawczych s. Teodory przyznała jej honorowe odznaczenie.

W 1839 r. biskup diecezji Vincennes w stanie Indiana zwrócił się do zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej z prośbą o założenie misji w Stanach Zjednoczonych. Prośba ta została przyjęta i s. Teodora wraz z pięcioma współsiostrami udała się do Stanów Zjednoczonych, by swoją pracą świadczyć o miłości Chrystusa.

22 października 1840 r. siostry przybyły do Saint-Mary-of-the-Woods. Zadaniem s. Teodory, która została przełożoną nowej misji, było przede wszystkim założenie nowego domu zgromadzenia i nowicjatu oraz apostolat w szkołach dla dzieci emigrantów. Nie było to łatwe. Pomieszczenia, w których zamieszkały siostry były bardzo małe i nie ogrzewane. Już pierwsza zima przyniosła im głód i choroby, także śmiertelne. Nie brakowało również problemów z miejscową społecznością, która była wrogo nastawiona do katolików, a szczególnie do sióstr zakonnych.

Pomimo początkowych trudności już w 1841 r. siostry otworzyły Akademię Saint-Mary-of-the-Woods, a później szkoły w Jasper (Indiana) i St. Francisville (Illinois). Kiedy 14 maja 1856 r. s. Teodora umarła po szesnastu latach pracy misyjnej, zgromadzenie Opatrzności Bożej prowadziło szkoły na obszarze całego stanu Indiana, a także dwie ochronki w Vincennes. Jako przełożona s. Teodora wychowała wiele sióstr pochodzących z miejscowych powołań. Dzięki jej działalności zgromadzenie zdołało zakorzenić się w Ameryce.

Osoby, które spotykały s. Teodorę, uderzała jej żywa i głęboka miłość do Boga, Kościoła, sióstr i ludzi, z którymi pracowała. Jako dobry pedagog potrafiła wydobyć z każdego jego najlepsze cechy. Jej odwaga w stawianiu czoła wszelkim trudnościom dodawała innym sił, by przezwyciężać własne problemy. Jest ona znakomitym wzorem miłości i wierności w wypełnianiu misji powierzonej przez Boga.