Co to znaczy kanonizacja równoważna?

10 maja 2012 r. Benedykt XVI rozszerzył na cały Kościół kult liturgiczny św. Hildegardy z Bingen. Jest to typowy przykład «kanonizacji równoważnej». Co to oznacza?

W swoim dziele De Servorum Dei Beatificatione et de Beatorum Canonizatione Benedykt XIV przedstawił nauczanie o kanonizacji równoważnej; ma ona miejsce, kiedy papież ogłasza, że w całym Kościele obowiązuje kult sługi Bożego jeszcze nie kanonizowanego, włączając jego święto, z Mszą i oficjum, do Kalendarza Kościoła powszechnego.

Ten akt papieski — pisze Fabian Veraja w swojej książce Le cause di canonizzazione dei santi [Sprawy kanonizacyjne świętych] (Libreria Editrice Vaticana, 1992 r.) — Benedykt XIV uznaje za równoznaczny z prawdziwą kanonizacją, a więc z definitywnym orzeczeniem przez papieża świętości sługi Bożego.

Orzeczenie to nie jest jednak wyrażone w zwykłej formule kanonizacji, lecz w dekrecie zobowiązującym cały Kościół do oddawania czci danemu słudze Bożemu i otaczania go takim samym kultem, jaki należy się świętym kanonizowanym. Wiele przykładów tej formy kanonizacji sięga pontyfikatu Benedykta XIV; przykładem są święci Romuald (kanonizowany 439 lat po śmierci), Norbert, Bruno, Piotr Nolasco, Rajmund Nonnato, Jan de Matha, Feliks Walezy, królowa Małgorzata Szkocka, król Stefan Węgierski, książę Czech Wacław I i papież Grzegorz VII.

opr. mg/mg