Obietnice Starego Testamentu w nauczaniu Jezusa

Praca zbiorowa pod redakcja Wacława Królikowskiego SJ

MIŁOŚĆ KOŚCIOŁA DZISIAJ WEDŁUG ŚW. IGNACEGO LOYOLI

Wokół Reguł o trzymaniu z Kościołem św. Ignacego Loyoli

ISBN: 978-83-7505-385-2

wyd.: WAM 2009

Piotr Kasiłowski SJ

Obietnice Starego Testamentu w nauczaniu Jezusa

Ojcowie Kościoła nauczali, że w Starym Przymierzu Słowo Boże samo przygotowało sobie Kościół, jego nazwy, obrazy, język⁵. W tym kontekście należy zauważyć, że Jezus pragnąc założyć Kościół, odwołuje się w swoim przepowiadaniu do ludu Bożego⁶. W Starym Testamencie obecny jest temat wybrania ludu Izraela, powołanie, które objawiło się w interwencji Boga na rzecz Izraela, wtedy gdy wybawiał go z niewoli egipskiej. Po niewoli babilońskiej w nauczaniu prorockim pojawia się obietnica odnowienia ludu izraelskiego. Prorok Izajasz mówi, że w nowym ludzie będzie miejsce także dla tych, którzy do tej pory byli wykluczeni z kultu, na przykład dla cudzoziemców (por. Iz 56, 7).

Do obietnicy odnowienia ludu Bożego odnosi się Jezus, chociażby w czasie działalności w Świątyni Jerozolimskiej, gdy cytuje proroka Izajasza: Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów (Mk 11, 17). Temat wybrania Jezus interpretuje w nowy sposób, nie jako akt wymierzony przeciwko innym narodom, lecz właśnie ze względu na nie. To wybranie zrealizowało się przez ofi arę Jezusa. Dotyczy ono wszystkich, a jego celem jest uczynienie ludzi własnością Boga. „Nowy lud Boży” nie jest zaprzeczeniem „starego”, lecz końcowym etapem realizacji Boskiego zamysłu⁷. Innym tematem Starego Testamentu obecnym w nauczaniu Jezusa jest „nowe przymierze”. Łamanie przymierza synajskiego prowadziło do przepowiedni prorockich dotyczących „nowego przymierza”, które będzie związane z wypisaniem Prawa w sercu człowieka. Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy wypełnia obietnicę daną ludowi Bożemu, gdy ustanawia Nowe Przymierze w swojej krwi. Z przymierzem związany jest temat Prawa, które zajmowało centralne miejsce w życiu Izraela. Jezus potwierdza trwałą jego wartość, lecz w nowej interpretacji (por. Mt 5, 18-19). Kładzie nacisk na przykazanie miłości, w którym wypełnia się Prawo i Prorocy. Prawo to będzie wypisane w sercu człowieka na skutek otrzymania daru Ducha Świętego. Temat świątyni, istotnej dla ludu instytucji w Starym Testamencie, zostaje przez Jezusa zinterpretowany w nowy sposób, gdy mówi On o świątyni swego ciała, zapowiadając zmartwychwstanie, oraz o modlitwie „w duchu i prawdzie”.

Kolejnym motywem Starego Testamentu odnoszącym się do całego ludu Bożego jest relacja oblubieńcza między Bogiem i Izraelem. Naród wybrany uważał siebie za oblubienicę, która chce się na zawsze powierzyć Bogu i poślubić Go. Tę wizję Jezus przyjmuje dla odnowionego ludu.

Obecność obietnic dotyczących narodu wybranego w nauczaniu Jezusa świadczy o tym, że Kościół założony przez Jezusa jest ludem, który Bóg gromadzi począwszy od Izraela. W Jezusie rekapitulowany jest Stary Testament. Nie chciał On założyć jakiejś synagogi, sekty czy wspólnoty oddzielonej od Izraela, lecz pragnął nawrócić lud i odnowić go. Do niego kierował orędzie zbawcze, które na końcu zostanie przekazane całemu światu. Jezus nie rozmawiał tylko z poszczególnymi osobami, lecz miał świadomość, że jest posłany do owiec, które poginęły z domu Izraela. Do całego ludu izraelskiego posyłać będzie także swoich uczniów. To „bycie dla ludu” wyraża się w szczególnie dramatyczny sposób w lamencie nad Jerozolimą: Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta (Łk 13, 34). Bóg chciał zgromadzić synów Izraela w jeden lud i Jezus podjął to zadanie, gromadząc wokół siebie wspólnotę. Gdy spotka się z odrzuceniem, wybierze drogę jednoczenia ludu Bożego, zwracając się do pogan. Kościół założony przez Jezusa nie miał odłączyć się od swych korzeni. Tak jak Syna nie można mieć bez Ojca, tak Jezusa bez Starego Testamentu. Z drugiej strony Jezus nie tylko przynależy do ludu izraelskiego, lecz lud ten zamierzał odnowić, przez pogłębienie i poszerzenie historii zbawienia.

⁵ Por. A. Czaja, Traktat o Kościele, dz. cyt., s. 300.

⁶ Por. Papieska Komisja Biblijna, Naród żydowski i jego święte Pisma w Biblii chrześcijańskiej, Kielce 2002, s. 46-127.

⁷ Por. A. Czaja, Traktat o Kościele, dz. cyt., s. 385.