Kenoza

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Kenoza

(gr. „odarcie, ogołocenie”) Uniżenie samego siebie, jakiemu się Druga Osoba Trójcy Przenajświętszej poddała wskutek wcielenia (Flp 2, 5-11; zob. 2 Kor 8, 9). Nie oznaczało to i nie mogło oznaczać utraty Bożej natury lub substancji. Odnosi się to raczej do przyjęcia ograniczeń związanych z ludzkim życiem, które w rzeczywistości skończyło się całkowitym upokorzeniem przez śmierć krzyżową. W czasach współczesnych wielu teologów anglikańskich, katolickich, prawosławnych i protestanckich obrało „ogołocenie” za główny temat swej chrystologii. Zob. chwała Boża, cierpienie Boga, krzyż, preegzystencja, wcielenie.

.

opr. mg/mg