Wizje

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Wizje

(łac. „widzenia”) Niezwykłe przeżycia, podczas których się ukazują byty z innego świata; mogą to być zwykłe halucynacje, ale również rzeczywiste przekazy od Boga (Iz 6, 1-5; Łk 24, 23; Dz 7, 31; 10, 17. 19; 11, 15; 12, 9; 16, 9-10). Kościół oficjalnie za godne wiary uznał tylko kilka wizji Matki Bożej, np. wizję bł. Jana Diego, wieśniaka azteckiego w Guadalupe w Meksyku (1531), św. Katarzyny Labouré w Paryżu (1830), dzieci w La Salette we Francji (1846), św. Bernadety Soubirous w Lourdes we Francji (1858) oraz Łucji dos Santos i jej kuzynów Franciszka i Hiacynty w Fatimie w Portugalii (1917). Wizje się dzielą na cielesne, jeżeli się coś widzi, wyobraźniowe, jeżeli jest nawiedzona wyobraźnia wewnętrzna (ale nie inne zmysły), intelektualne, jeżeli wizjoner otrzymuje nagle i niespodziewanie snop światła prawdy. Prawdziwa wizja nie dodaje niczego nowego do depozytu wiary. Zamiast tego przypominają one chrześcijanom to, co już zostało objawione w Chrystusie i dodają zachęty do naprawy życia moralnego i duchowego. Domniemane wizje, które — przynajmniej na dalszą skalę — nie wydają „owocu Ducha” (Ga 5, 22-23; zob. Mt 7, 15-20), są już z samego tego powodu podejrzane. Zob. depozyt wiary, mistyka, objawienie, zjawienia Zmartwychwstałego Pana.

opr. mg/mg