Rola kapłana

S. Renu Rita Silvano
Członkini Komitetu Wykonawczego Międzynarodowego Katolickiego Stowarzyszenia Biblijnego
Dyrektor Katolickiego Instytutu Biblijnego w Mumbai (Indie)

Rola kapłana

Dokument Instrumentum laboris nazywa Eucharystię «sakramentem głębokiej duchowości» (n. 75). Istotnie tak jest, i mogę o tym zaświadczyć na podstawie moich pięknych doświadczeń oraz doświadczeń innych osób, które dane mi było poznać. Musimy jednak bardziej starać się, by Eucharystia stała się takim przeżyciem dla wszystkich katolików chodzących w niedzielę do kościoła w Indiach oraz w innych częściach świata. Starania te muszą dotyczyć stołu Słowa, który — jak przypomina nam Instrumentum laboris (n. 46) — jest nierozerwalnie związany ze stołem Eucharystii. Drugim zadaniem jest szerzenie praktykowania kontemplacji podczas adoracji (tamże, n. 66).

1. Posługuję w parafii jako lektorka, i wielokrotnie ludzie mówią mi, że mają trudności ze zrozumieniem wielu czytań, zwłaszcza ze Starego Testamentu. Wynika to z faktu, że większość naszych wiernych nie zna dobrze Pisma Świętego. Apeluję zatem do niniejszego Synodu o znalezienie sposobów pozwalających realizować postulat wyrażony 40 lat temu w soborowej Konstytucji dogmatycznej Dei verbum: dopomóc wiernym w rozwijaniu «wzmożonej czci dla Bożego słowa, które (...) przyniesie (...) życiu duchowemu nowy zapał» (n. 26). Należy to czynić zarówno podczas liturgii eucharystycznej, jak i poza nią. W Eucharystii zasadniczą rolę odgrywa celebrans. On może najlepiej pomóc świeckim rozumieć i miłować słowo Boże. Musi to czynić, «głosząc» (a nie tylko czytając) Ewangelię, jak również starając się włączać treści biblijne do niedzielnych kazań. W wielu homiliach, które słyszałam, Pismo Święte było martwym słowem. Zdarza się również, że kazania nie mają żadnego związku z czytaniami. W rezultacie wierny po zakończeniu Mszy św. w ogóle nie pamięta słowa Bożego, które usłyszał podczas liturgii (podobnie jak w Jezusowej przypowieści: «[ziarno] padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki podniebne wydziobały je» [Łk 8, 5]).

Z drugiej strony, są też kapłani, którzy bardzo się starają obficie karmić wiernych ze stołu Słowa, i szczerze im za to dziękuję! Kapłani ci, pamiętając o eucharystycznym kontekście, w którym głoszą słowo Boże, starają się wzbudzić w zgromadzonym ludzie wiarę w obecność Pana, przemawiającego przez czytania mszalne. Oby każdy celebrans tak postępował! W imieniu Katolickiego Stowarzyszenia Biblijnego pragnę też, korzystając z okazji, pokornie prosić Waszą Świątobliwość, by jeden z następnych synodów biskupów został poświęcony bardzo ważnemu i pilnemu zagadnieniu, jakim jest słowo Boże w życiu Kościoła.

2. Kontemplacja podczas adoracji: Bardzo podobały mi się słowa naszego umiłowanego Papieża Jana Pawła II: «Pragnę rozbudzić zdumienie eucharystyczne» (por. Ecclesia de Eucharistia, 6). Papież napisał również: «Obecność Jezusa w tabernakulum winna stanowić jakby biegun przyciągania dla coraz większej liczby dusz w Nim zakochanych, zdolnych przez długi czas słuchać Jego głosu i niemal odczuwać bicie Jego serca» (Mane nobiscum Domine, 18). Weźmy sobie te słowa poważnie do serca! Apeluję do wszystkich kapłanów, by zachęcali wiernych (również własnym przykładem) do pozostania przez kilka minut po komunii w całkowitej ciszy i wsłuchiwania się z miłością w bijące serce Jezusa — w tabernakulum bądź w nas samych. Oddawanie Panu głębokiej czci da nam wolność, dzięki której będziemy mogli całkowicie oddać się Ojcu Niebieskiemu. A to z kolei niezawodnie wzbudza pragnienie wielkodusznej służby bliźniemu, tak że nasza kontemplacja zaowocuje dziełami apostolskimi i stanie się «świadectwem autentycznego sprawowania Eucharystii» (Instrumentum laboris, 3).

Na zakończenie pragnę wyrazić przekonanie, że posługa odnowiona u stołu Słowa doprowadzi do odnowienia ducha kontemplacji podczas adoracji. Niech ten Synod wzbudzi w nas nową gorliwość, aby Eucharystia, która jest «stołem Słowa i stołem Chleba» (Mane nobiscum Domine, 12), stała się dla nas wszystkich sakramentem głębokiej duchowości.

opr. mg/mg