Przemówienie podczas spotkania z Benedyktem XVI

Przemówienie abpa Rowana Williamsa

23 listopada 2006 r. Rowan Williams, arcybiskup Canterbury i prymas Wspólnoty anglikańskiej, złożył wizytę Ojcu Świętemu. Benedykt XVI przyjął go wraz z towarzyszącą mu delegacją w swej prywatnej bibliotece, gdzie obaj wygłosili przemówienia. «Świat potrzebuje naszego świadectwa i mocy płynącej ze zgodnego głoszenia Ewangelii — powiedział Papież. — Ogrom cierpień rodziny ludzkiej i rozmaitego rodzaju niesprawiedliwości, których ofiarą pada tak wiele osób, są niecierpiącym zwłoki apelem o nasze wspólne świadectwo i wspólną posługę. Właśnie z tego względu i pomimo istniejących obecnie trudności ważne jest, byśmy kontynuowali nasz dialog teologiczny». Następnie w kaplicy «Redemptoris Mater» Benedykt XVI i abp Rowan Williams wspólnie odmówili południową modlitwę brewiarzową w intencji jedności Kościoła. Na zakończenie wizyty obaj podpisali wspólną deklarację. Zwierzchnik Wspólnoty anglikańskiej został przyjęty również przez Sekretarza Stanu kard. Tarcisia Bertone. Poniżej zamieszczamy przemówienia Benedykta XVI i abpa Rowana Williamsa oraz ich wspólną deklarację.

Wasza Świątobliwość!

Z wielką radością spotykam się z Waszą Świątobliwością w tym mieście, które u początków chrześcijaństwa zostało uświęcone przez posługę apostołów Piotra i Pawła i z którego wielu poprzedników Waszej Świątobliwości wielkodusznie niosło świadectwo o przemieniającej mocy Ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zaraz po otrzymaniu godności arcybiskupa Canterbury odwiedziłem poprzednika Waszej Świątobliwości, umiłowanego i czcigodnego Papieża Jana Pawła II. Przekazałem mu pozdrowienie od Wspólnoty anglikańskiej na całym świecie, obejmującej Kościoły, do których należy ok. 80 mln chrześcijan. Swym oddaniem Chrystusowi Papież Jan Paweł II natchnął wielu ludzi na całym świecie i, jak Wasza Świątobliwość wie, dzięki swojej niezłomności, a także współczuciu, które okazywał wszystkim, pełniąc swą posługę, zdobył sobie szczególne miejsce w sercach wielu ludzi nie należących do Kościoła katolickiego.

Podczas tego spotkania wspominamy również wizytę, którą przed 40 laty mój poprzednik abp Michael Ramsey złożył papieżowi Pawłowi VI. To spotkanie zwierzchników Kościoła anglikańskiego i Kościoła rzymskokatolickiego zapoczątkowało proces pojednania i przyjaźń, które trwają do dziś. Pierścień, który mam dziś, jest biskupim pierścieniem, który papież Paweł VI podarował abpowi Michaelowi, a ten krzyż jest darem Papieża Jana Pawła II, symbolem naszej woli współpracy na rzecz pełnej widzialnej jedności chrześcijańskiej rodziny. W tym samym braterskim duchu i ja składam teraz tę wizytę, ponieważ — jak sądzę — powinniśmy dalej iść razem tą drogą przyjaźni, którą oni zapoczątkowali. Napełnił mnie otuchą fakt, że Wasza Świątobliwość, odkąd pełni posługę Biskupa Rzymu, kładzie nacisk na doniosłość ekumenizmu w swej misji. Jeśli Dobra Nowina o Jezusie Chrystusie ma być w pełni głoszona światu, który jej potrzebuje, to pojednanie wszystkich chrześcijan w prawdzie i miłości Bożej stanowi istotny element naszego świadectwa.

Mówiąc to, jestem świadomy, że droga do jedności nie jest łatwa i że spory dotyczące sposobu, w jaki stosujemy Ewangelię, stawiając czoło wyzwaniom współczesnego społeczeństwa, często mogą usunąć w cień osiągnięcia dialogu, wspólne świadectwo i służbę, a nawet stać się dla nich zagrożeniem. We współczesnym świecie działania części chrześcijańskiej rodziny nie mogą nie wywierać głębokiego wpływu na jej ekumenicznych partnerów. Tylko opierając się na solidnym fundamencie, jakim jest przyjaźń w Chrystusie, będziemy mogli uczciwie rozmawiać o trudnościach i rozeznać drogę, którą mamy postępować, by do końca wypełnić zadanie powierzone nam jako uczniom Chrystusa. Przybywam tu dziś zatem, by wyrazić radość z pogłębiającego się partnerstwa między anglikanami i członkami Kościoła rzymskokatolickiego, ale jestem gotów również słuchać Waszej Świątobliwości, by zrozumieć problemy, którymi Wasza Świątobliwość zechce się ze mną podzielić.

W każdym razie, nam obu, jako pasterzom rodziny chrześcijańskiej, zostało powierzone zadanie: mamy głosić światu pojednanie, sprawiedliwość i potrzebę współczucia, jako wysłannicy Chrystusa. Ufam, że szczera wymiana zdań na temat interesujących nas kwestii nie przesłoni tego, co możemy potwierdzić i głosić razem — nadziei na zbawienie i uzdrowienie dzięki łasce i miłości Boga objawionej w Chrystusie.

opr. mg/mg