List biskupów polskich do Ojca Świętego Benedykta XVI

Drodzy Bracia i Siostry,

Biskupi Polscy, zgromadzeni na 336. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w imieniu własnym i całego Kościoła katolickiego w Polsce, skierowali do Ojca Świętego Benedykta XVI list, w którym podziękowali Mu za pielgrzymkę do Polski. Z jego treścią pragną zapoznać wiernych.

Cały Kościół w Polsce dnia 29 czerwca br., w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, modlił się za Ojca Świętego. Ten dzień bowiem, poczynając od tego roku, został ustanowiony dniem dziękczynienia Bogu za wybór Benedykta XVI na Stolicę Piotrową.

LIST BISKUPÓW POLSKICH
DO OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI

Ojcze Święty,

W imieniu całego Kościoła katolickiego w Polsce pragniemy wyrazić Ci Ojcze Święty naszą głęboką wdzięczność za apostolską podróż do naszej Ojczyzny. Ta podróż niewątpliwie wpisuje się w niezwykłe doświadczenie uczniów Chrystusa, zamieszkujących polską ziemię. Scenariusz tego doświadczenia związany jest bezpośrednio z życiem i posłannictwem Kardynała Karola Wojtyły, a następnie Papieża Jana Pawła II.

16 października 1978 roku przeżyliśmy wybór naszego Rodaka na Stolicę św. Piotra. Jego długi pontyfikat stał się dla nas ogromnym wyzwaniem i przełomem. Staraliśmy się towarzyszyć Janowi Pawłowi II modlitwą i jednocześnie dorastać do ideałów, które przed nami odsłaniał. 2 kwietnia 2005 roku wraz z całym Kościołem powszechnym towarzyszyliśmy Słudze Bożemu w jego odejściu do domu Ojca.

Nie zostaliśmy sami! 19 kwietnia ub. roku otrzymaliśmy nowego Pasterza i Przewodnika. Od samego początku uświadamialiśmy sobie, że Benedykt XVI- podobnie jak Jan Paweł II – jest naszym Papieżem, naszym Ojcem, naszym Bratem.

Ojcze Święty, Ty sam pomagałeś nam otwierać się na tę nową rzeczywistość. Przewodząc całemu Kościołowi, jako Piotr naszych czasów, w sposób szczególny pamiętałeś o rodakach Jana Pawła II. Od samego początku Pontyfikatu kierowałeś do nas słowo, i to w naszym niełatwym języku. Rozumieliśmy Cię również dlatego, że przemawiałeś do nas językiem serca i jako widzialna Głowa Kościoła katolickiego i płomienny świadek wiary. Trafiasz do naszych sumień, budzisz w nas poczucie przynależności do Kościoła – do wielkiej wspólnoty uczniów Pana. Budzisz w nas ewangelicznego ducha uniwersalizmu, otwarcia się na bogactwo kultur i narodów zamieszkujących ziemię. Nie musimy dodawać, że Twoja osoba i apostolska służba zbliża nas do Twojego narodu – do narodu niemieckiego, naszego bliskiego sąsiada.

Ojcze Święty, Twoja pielgrzymka do Polski umocniła naszą wiarę, nadzieję i miłość. Jej najgłębsze owoce znane są tylko Bogu. Jemu więc powierzamy wszelkie dobro, jakie Twoja obecność wśród nas zrodziła w ludzkich sercach, w rodzinach, we wspólnotach i w całym Kościele.

Dziękujemy Ci za wszystkie skierowane do nas słowa. Kapłani dziękują Ci za przypomnienie podstawowej prawdy o prymacie Chrystusa w ich życiu i posłannictwie, by służyli bliźnim, zwłaszcza ubogim, słabym i grzesznym. Podczas Eucharystii sprawowanej w Warszawie przypomniałeś wszystkim, że „wiara polega na głębokiej, osobistej relacji z Chrystusem, relacji opartej na miłości tego, który nas pierwszy umiłował. (…) Powierzając się Chrystusowi, nie tracimy nic, a zyskujemy wszystko. W Jego rękach nasze życie nabiera prawdziwego sensu”. Podczas ekumenicznego nabożeństwa podkreśliłeś aktualność modlitwy Pana i naszej modlitwy, aby wszyscy uczniowie Chrystusa stanowi jedno – ut unum sint.

Osoby konsekrowane dziękują Ci za słowo skierowane do nich w Częstochowie. Zachęcałeś je, by podtrzymywali zawsze pierwotny entuzjazm, związany z niepowtarzalną przygodą pójścia za Chrystusem i oddania się Jego Królestwu. Kandydaci do kapłaństwa dziękują za wezwanie, by „uczyli się Jezusa”, Jego stylu życia i służenia człowiekowi. Członkowie ruchów kościelnych będą pamiętać o tym, że mają nieść mądrość ewangeliczną „ w świat kultury i pracy, w świat mediów i polityki, w świat życia rodzinnego i społecznego”.

Ojcze Święty, Wadowice i Kalwaria Zebrzydowska będą Ci zawsze wdzięczne za nawiedzenie miejsc szczególnie związanych z młodością Twojego Poprzednika. Obecnością i słowem wypowiedzianym w krakowskich Łagiewnikach zaskarbiłeś sobie wdzięczność wszystkich chorych. To oni wspierają Twój Pontyfikat swoimi cierpieniami i upraszają miłosierdzie dla całego Kościoła i świata. Również zaskarbiłeś sobie głęboką wdzięczność wszystkich młodych, z którymi spotkałeś się na rozległych krakowskich Błoniach. Otrzymali od Ciebie mądrą radę: mają budować dom swojego życia na skale, czyli na Chrystusie i na Piotrze. Również wszyscy uczestniczący w niedzielnej Eucharystii w Krakowie będą pamiętać, by „stojąc na ziemi, wpatrywać się w niebo – kierować uwagę, myśl i serce w stronę niepojętej tajemnicy Boga. (…) W niej kryje się ostateczny sens naszego życia”.

Przejmującym rozdziałem Twojej pielgrzymki była wizyta w Auschwitz-Birkenau, gdzie ludzkość „przeszła przez ciemną dolinę”, gdzie nazistowska ideologia pogardy dla Boga i dla człowieka zrodziła owoce śmierci o niespotkanej dotychczas skali. Przypomniałeś wszystkim, że w obliczu zła i nienawiści „nasze wołanie do Boga winno jednocześnie przenikać nasze serca, aby obudzić ukrytą w nas obecność Boga – by Jego moc, którą złożył w naszych sercach, nie została stłumiona i zagrzebana w nas przez muł egoizmu, strachu przed ludźmi, obojętności i oportunizmu”.

Ojcze Święty, spotkałeś w Polsce Kościół, który Cię rozumie, miłuje i słucha. Ten Kościół widzi w Tobie Namiestnika Chrystusowego na ziemi, towarzyszącego nam w drodze. Pomimo wszystkich naszych słabości, potknięć i niedociągnięć, pragniemy spoglądać w przyszłość z nadzieją. Wiemy, że wszystko jest w ręku Boga. To On jest z nami w cierpliwych zmaganiach o kształt naszego życia osobistego i społecznego, zgodnego z zamysłem Stwórcy. Niezgłębiona miłość Serca Chrystusa uczy nas wrażliwości na potrzeby braci i sióstr, zwłaszcza tych najmniejszych i bezbronnych. Pragniemy trwać w wierze, w nadziei, w miłości, by wraz z całym Kościołem powszechnym budować cywilizację dobra, pojednania, sprawiedliwości i miłosierdzia. Niech nas w tym umacnia Twoje Błogosławieństwo, o które prosimy dla nas i dla wszystkich naszych wiernych.

Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 336. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
/Poznań – Gniezno 23-25 czerwca 2006 r./

23 czerwca 2006 r.
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

List ten należy odczytać we wszystkich parafiach w Polsce w niedzielę 2 lipca 2006 r.

opr. mg/mg