Daje życie za owce

Abp Estanislao Esteban Karlic
Metropolita Parany (Argentyna)

Daje życie za owce

Paschalna ofiara Chrystusa stanowi zwieńczenie Bożego zamysłu, którego początkiem było stworzenie, a zakończeniem będzie sąd ostateczny.

Jezus Chrystus jest Panem wszechświata i dziejów.

Źródłem życia Kościoła jest Pascha Chrystusa. Życie chrześcijanina rozpoczyna się wraz z chrztem, osiąga pełnię w Eucharystii i urzeczywistnia się wśród wyrzeczeń, których wymaga miłość.

Powołanie chrześcijańskie, ponieważ polega na naśladowaniu Chrystusa i Jego miłości, jest powołaniem do męczeństwa.

Biskup, pasterz, musi być paschalnym sługą swego ludu, jak Chrystus, który stał się naszym sługą i niewolnikiem przez swą śmierć i zmartwychwstanie. Ojciec Maksymilian Kolbe, oddając dobrowolnie swoje życie, by uratować od śmierci bliźniego, pokazał nam, jak wiele możemy dokonać niepojętą siłą miłości, która każe poświęcić własne życie, aby inni mogli żyć.

Wspomaga nas w tym łaska, która przychodzi do nas zwłaszcza przez Eucharystię, źródło i szczyt Paschy Ludu Bożego i pasterzy.

Sprawując Eucharystię duszpasterz ofiarowuje swe życie i przekazuje nadzieję.

Wspólnota oparta na Eucharystii jest wspólnotą pełną nadziei.

Poprzez osobistą więź z Bogiem odkrywamy nasze misyjne powołanie.

Kościół nie może celebrować ofiary odkupienia, jaką jest Eucharystia, nie odczuwając potrzeby szerzenia wiary na całym świecie.

Bóg nie jest od nas daleki w czasie ani w przestrzeni.

Dobry duszpasterz odkrywa, że Pan pragnie, by był on dla innych bratem i przyjacielem, gotowym oddać za nich życie.

opr. mg/mg