Potrzeba kapłanów

Bp Roberto Camilleri Azzopardi OFM
Ordynariusz Comayagui
Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Hondurasu

Potrzeba kapłanów

Brak kapłanów, szafarzy Eucharystii, sprawia, że wierni mimo dobrej woli często nie mogą w niej uczestniczyć. Oto rzeczywista sytuacja i możliwe rozwiązania problemu.

1. W wielu krajach trzeciego świata brakuje kapłanów.

2. Z wielkim poświęceniem nieliczni kapłani starają się sprawować Eucharystię we wszystkich wspólnotach podlegających im parafii na tych ziemiach. Należy wyrazić uznanie i podziękowanie tym kapłanom w krajach misyjnych.

3. Z wielkim poświęceniem parafianie pieszo pokonują duże odległości, aby uczestniczyć w Eucharystii.

4. Uważa się, że księża powinni być lepiej rozmieszczeni, co oznacza, że diecezje, w których jest duża liczba powołań kapłańskich, muszą pomagać diecezjom, gdzie brakuje kapłanów.

5. Należy opracować w Kościele system pozwalający informować diecezje, w których jest pod dostatkiem kapłanów, o potrzebach Kościołów partykularnych i prosić je o udzielenie potrzebnej pomocy poprzez dzielenie się z nimi tym darem Bożym.

6. W Hondurasie codziennie transmitowana jest przez radio do wszystkich diecezji Msza św. śpiewana, z homilią. (W kraju są 23 katolickie rozgłośnie radiowe i jedna stacja telewizyjna o zasięgu krajowym).

Bardzo wiele osób włącza się w celebrację, ponieważ mają one wielkie nabożeństwo do Eucharystii. Nie mogąc uczestniczyć w niej fizycznie, starają się z miłością przyjąć «komunię duchową».

7. Jest zatem sprawą pilną, by więcej modlić się o wzrost powołań do kapłaństwa i dać pierwszeństwo programom pasterskim i duszpasterstwu młodzieży oraz powołaniowemu, ażeby nie brakowało kapłanów, szafarzy Eucharystii, aby nasi wierni mieli «życie, i mieli je w obfitości».

Duszpasterstwo dzieci ułatwia duszpasterstwo młodzieży i przyczynia się do tego, że większa liczba młodych ludzi przychodzi na Mszę św. niedzielną.

8. Instrumentum laboris w punkcie n. 6 stwierdza, że «występuje kryzys wiary, zmniejsza się udział we Mszy św. niedzielnej, zwłaszcza ludzi młodych».

9. Jednym z licznych możliwych rozwiązań tego problemu jest pomaganie dziecku, wychowywanie go i opieka nad nim przed I komunią św. i po niej, aż do momentu przyjęcia sakramentu bierzmowania, oraz umożliwianie udziału w cotygodniowych katechezach i czynnego uczestniczenia we Mszy św. niedzielnej.

10. Dzieciństwo jest najbardziej odpowiednim okresem, by zapoczątkować osobistą więź miłości z żywym Panem Jezusem i czuwać nad tym, aby ta więź wciąż się umacniała, aż po wiek młodzieńczy i przez całe życie.

11. Jeżeli chcemy zdobyć dla Pana serca ludzi młodych, musimy przede wszystkim starać się o to, kiedy są jeszcze dziećmi. Duchowe prowadzenie od dzieciństwa do młodości jest misją długoterminową, zadaniem na wiele lat.

opr. mg/mg