Kościół sprzyja spotkaniu i dialogowi

Radio Watykańskie gościło 17. zgromadzenie Europejskiej Unii Nadawców (European Broadcasting Union), którego jest członkiem od 1950 r. Do Rzymu przybyli przedstawiciele 86 rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych z 56 krajów Europy oraz z Kanady. 30kwietnia, po zakończeniu obrad, uczestnicy spotkania EBU udali się do Castel Gandolfo, gdzie Ojciec Święty przyjął ich na specjalnej audiencji w Sali Szwajcarów w Pałacu Apostolskim. Benedykt XVI w przemówieniu wygłoszonym po francusku i angielsku zachęcił pracowników mediów, by przez swoją pracę służyli krzewieniu dialogu, pokojowi oraz wspólnemu dobru.

Drodzy przyjaciele!

Z prawdziwą przyjemnością witam was wszystkich, członków Union Européenne de Radio-Télévision i uczestników jej 17. zgromadzenia, którego gospodarzem w tym roku jest Radio Watykańskie z okazji 80. rocznicy jego powstania. Witam abpa Claudia Marię Cellego, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu. Dziękuję przewodniczącemu Union Européenne de Radio-Télévision, panu Jeanowi-Paulowi Philippotowi, oraz ks. Federicowi Lombardiemu, dyrektorowi generalnemu Radia Watykańskiego, za uprzejme słowa, w których przedstawili charakter waszego spotkania i problematykę, jaką zamierzacie podjąć.

Kiedy mój poprzednik Pius XI zwrócił się do Guglielma Marconiego z prośbą o skonstruowanie dla Państwa Watykańskiego radiostacji wyposażonej w najdoskonalszą technologię, jaką dysponowano w tamtej epoce, dał dowód, że jasno pojmował, w jakim kierunku rozwijały się środki przekazu oraz jakie możliwości oferuje radio w służbie Kościoła. W istocie za pośrednictwem radia papieże mogli przekazywać ponad granicami niezwykle doniosłe dla ludzkości orędzia, jak słynne nie bez powodu orędzia Piusa XII, wygłoszone podczas II wojny światowej, w których znalazły wyraz najgłębsze aspiracje do sprawiedliwości i pokoju, czy też orędzie Jana XXIII, wygłoszone w kulminacyjnym momencie kryzysu między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim w 1962 r. Dzięki radiu Pius XII mógł również umożliwić rozpowszechnienie setek tysięcy przesłań, kierowanych przez rodziny do więźniów i zaginionych podczas wojny; było to dzieło humanitarne, którym pozyskał sobie nieprzemijającą wdzięczność. Ponadto za pośrednictwem radia przez długi czas były podtrzymywane nadzieje wierzących i ludów uciskanych przez reżimy depczące prawa człowieka i wolność religijną. Stolica Apostolska jest świadoma, że dzięki swoim możliwościom środki przekazu mogą w nadzwyczajny sposób przyczyniać się do postępu i rozwoju osób i społeczeństwa. Można powiedzieć, że cała nauka Kościoła w tej dziedzinie, począwszy od przemówień Piusa XII, poprzez dokumenty Soboru Watykańskiego II, aż po moje ostatnie przesłania na temat nowych technologii cyfrowych, jest nacechowana optymizmem, nadzieją i szczerą sympatią dla tych, którzy pracują na tym polu, aby stwarzać warunki sprzyjające spotkaniu i dialogowi, aby służyć wspólnocie ludzkiej i przyczyniać się do pokojowego rozwoju społeczeństwa.

Każdy z was wie oczywiście, że z rozwojem komunikacji społecznej wiążą się także trudności i ryzyko. Pozwólcie zatem, że wyrażę wam wszystkim moją życzliwość i solidarność dla waszej ważnej pracy. We współczesnym społeczeństwie są zagrożone wartości podstawowe dla dobra ludzkości, a opinia publiczna, w której kształtowaniu wasza praca odgrywa ważną rolę, często jest zdezorientowana i podzielona. Dobrze wiecie, co jest przedmiotem troski Kościoła odnośnie do poszanowania życia ludzkiego, obrony rodziny, uznania autentycznych praw i słusznych dążeń ludów, nierówności spowodowanych zacofaniem gospodarczym i głodem w licznych częściach świata, przyjmowania imigrantów, bezrobocia i zabezpieczeń społecznych, nowych form ubóstwa i marginalizacji społecznej, dyskryminacji i naruszania wolności religijnej, rozbrojenia i poszukiwania pokojowego rozwiązania konfliktów. O wielu tych sprawach pisałem w encyklice Caritas in veritate. Dostarczanie każdego dnia prawidłowej i wyważonej informacji oraz pogłębiona debata, mająca na celu znalezienie jak najlepszych wspólnych rozwiązań odnośnie do tych kwestii w pluralistycznym społeczeństwie, jest zadaniem stacji radiowych i telewizyjnych. To zadanie wymaga wielkiej uczciwości zawodowej, poprawności i szacunku, otwarcia na różne punkty widzenia, przejrzystości w podejściu do omawianych zagadnień, wolności od barier ideologicznych oraz świadomości, że problemy są złożone. Chodzi o cierpliwe poszukiwanie tej «prawdy codziennej», która lepiej wyraża wartości w życiu i lepiej wskazuje drogę społeczeństwu, a której wszyscy z pokorą szukają.

W to poszukiwanie Kościoł katolicki może wnieść specyficzny wkład i zamierza to uczynić poprzez swoje świadectwo wierności prawdzie, którą jest Chrystus, składane w duchu otwarcia i dialogu. Jak powiedziałem podczas mojego spotkania z przedstawicielami brytyjskiego świata kultury i polityki w Westminster Hall w Londynie we wrześniu ubiegłego roku, religia nie usiłuje niczego narzucać niewierzącym, lecz chce wnieść swój wkład w odkrywanie przez rozum obiektywnych zasad moralnych. Religia czyni to, «oczyszczając» rozum, wspierając go, by nie uległ wypaczeniom pod wpływem manipulacji ideologicznych bądź wizji częściowych, które nie uwzględniają w pełni godności osoby ludzkiej. Jednocześnie również religia uznaje, że potrzebuje korekcyjnego działania rozumu, by uniknąć skrajności, takich jak fundamentalizm czy sekciarstwo. «Religia nie jest dla prawodawców problemem, który mają rozwiązać, lecz bardzo ważnym 'wkładem' w narodową debatę». Dlatego zachęcam również każdego z was do «szukania w swojej dziedzinie sposobów na rozwijanie i popieranie dialogu między wiarą i rozumem», aby wykorzystać je w służbie wspólnego dobra narodu.

Wasza służba ma charakter «publiczny», służycie ludziom, codziennie dostarczając wiadomości o tym, co się dzieje, pomagając im lepiej zrozumieć, dlaczego się to dzieje, a także uczestniczyć w przekazywaniu informacji innym. Dzięki waszemu wsparciu mogą oni brać udział w rozwoju społeczeństwa. Dobrze wiem, że służba ta napotyka trudności, które mają w różnych krajach inne formy i proporcje. Może się to wiązać z wyzwaniem, jakim jest konkurencja stacji komercyjnych, warunkującym wpływem polityki, pojmowanej bardziej jako dzielenie się władzą niż służba wspólnemu dobru, z niedoborem środków finansowych, szczególnie odczuwanym z powodu kryzysu, z wpływem, jaki wywiera rozwój nowych technologii w dziedzinie komunikacji, z usilnym zabieganiem o widzów i słuchaczy. Wyzwania dzisiejszego świata, o którym macie opowiadać, są zbyt wielkie i zbyt pilne, byście mogli ulec zniechęceniu lub pokusie rezygnacji w obliczu owych trudności.

Dwadzieścia lat temu, w 1991 r., kiedy uczestnicy waszego zgromadzenia generalnego zostali przyjęci w Watykanie przez czcigodnego Jana Pawła II, którego beatyfikacji jutro z radością dokonam, zachęcał on do rozwijania wzajemnej współpracy, mającej na celu umacnianie wspólnoty ludów świata. Dzisiaj myślę o tym, co dzieje się w pewnych krajach basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, z których kilka należy do waszego stowarzyszenia. Wiemy, że nowe formy przekazu wciąż odgrywają znaczącą rolę właśnie w tym procesie. Zachęcam was, byście poprzez swoje kontakty międzynarodowe i działalność pobudzali do refleksji i podejmowania odpowiednich wysiłków, by narzędzia społecznego przekazu krzewiły dialog, pokój i rozwój ludów w duchu solidarności oraz pomagały przezwyciężać podziały kulturowe, niepewność i lęk.

Na koniec, drodzy przyjaciele, serdecznie życzę wam wszystkim i waszemu stowarzyszeniu sukcesów na polu zawodowym, a także pragnę podziękować wam za specyficzną współpracę, którą wspieraliście moją posługę i wciąż wspieracie przy wielu okazjach, zarówno podczas uroczystych obchodów świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy, jak i podczas moich podróży apostolskich. Jesteście zatem ważnymi sprzymierzeńcami i przyjaciółmi również moimi i Kościoła katolickiego w naszej misji. W tym duchu z radością proszę Pana, by błogosławił wam wszystkim, waszym bliskim i waszej pracy.

opr. mg/mg