Miejsce braterskiego dialogu wierzących z niewierzącymi

W dniach 24-25 marca w stolicy Francji odbyła się inauguracja, powstałego z inicjatywy Papieskiej Rady Kultury, Dziedzińca Pogan — miejsca spotkania i dialogu wierzących z niewierzącymi. Wieczorem 25marca przed katedrą Notre-Dame w Paryżu odbyło się spotkanie młodzieży, dla której odtworzono przesłanie wideo Papieża. Benedykt XVI powiedział m.in., że współczesny świat tworzą wierzący i coraz liczniejsi niewierzący, którzy muszą dążyć do braterskiego dialogu, nie zapominając o tym, co ich różni. Gorąco zachęcił do poszukiwania Absolutu, Boga również tych, dla których jest On Bogiem Nieznanym. Poniżej zamieszczamy przesłanie Papieża.

Droga młodzieży, drodzy przyjaciele!

Wiem, że zgromadziliście się licznie na dziedzińcu przed paryską katedrą Notre-Dame, odpowiadając na zaproszenie kard. André Vingt-Trois, arcybiskupa Paryża, i kard. Gianfranca Ravasiego, przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury. Witam was wszystkich, razem z braćmi i przyjaciółmi ze Wspólnoty z Taizé. Wyrażam wdzięczność Papieskiej Radzie za to, że odpowiedziała w konkretny sposób na moje wezwanie, by otwierać w Kościele «dziedzińce pogan», nawiązując przez ten obraz do przestrzeni otwierającej się na rozległą równinę w pobliżu świątyni jerozolimskiej, gdzie wszyscy, którzy nie byli wyznawcami wiary Izraela, mogli zbliżyć się do świątyni i zastanawiać nad religią. Mogli tam spotykać uczonych w Piśmie, rozmawiać o wierze, a także modlić się do Nieznanego Boga. A choć w tamtej epoce «dziedziniec» był zarazem przeznaczony dla wykluczonych, gdyż «poganie» nie mieli prawa wstępu do miejsca świętego, to Jezus Chrystus przyszedł, by «zburzyć mur rozdzielający» żydów i pogan. «Jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. Przyszedł, by zwiastować pokój» (por. Ef 2, 14-17), jak mówi św. Paweł.

W sercu Miasta Świateł, przed tym wspaniałym arcydziełem francuskiej kultury religijnej, paryską katedrą Notre-Dame, zostaje otwarty wielki dziedziniec, aby na nowo zachęcić do spotkania w duchu szacunku i przyjaźni osoby o różnych przekonaniach. Wy, młodzi, wierzący i niewierzący, obecni tu dzisiejszego wieczoru, chcecie być razem, podobnie jak w codziennym życiu, by spotkać się i prowadzić dialog na temat wielkich pytań pojawiających się w życiu człowieka. Jest wiele osób w dzisiejszych czasach, które przyznają, że nie są wyznawcami żadnej religii, ale pragną nowego, bardziej wolnego świata, bardziej sprawiedliwego i bardziej solidarnego, bardziej pokojowego i bardziej radosnego. Zwracając się do was, mam na uwadze wszystko, co macie sobie do powiedzenia: wy, którzy nie wierzycie, chcecie zadawać pytania wierzącym, wymagając od nich świadectwa życia, spójnego z tym, co wyznają, i odrzucając wszelkie wypaczenia religii, które czyniłyby ją nieludzką. Wy, wierzący, pragniecie powiedzieć waszym przyjaciołom, że ten skarb, który się w was kryje, zasługuje na to, by się nim dzielić, by zadawać pytania, zastanawiać się. Kwestia Boga nie stanowi zagrożenia dla społeczeństwa, nie naraża życia ludzkiego na niebezpieczeństwo! Kwestii Boga nie powinno zabraknąć wśród wielkich pytań naszych czasów.

Drodzy przyjaciele, musicie budować między sobą mosty. Umiejcie skorzystać z pojawiającej się przed wami szansy, by znaleźć w głębi waszych serc, poprzez rzetelną i rozumną refleksję, drogi do obiecującego i głębokiego dialogu. Macie sobie nawzajem bardzo wiele do powiedzenia. Nie odwracajcie się od stojących przed wami wyzwań i zadań.

Jestem głęboko przekonany, że spotkanie z rozumem pozwala człowiekowi odnaleźć samego siebie. Zbyt często jednak rozum ustępuje w obliczu presji wywieranej przez interes i chęć zysku, zmuszony uznać tę ostatnią za ostateczne kryterium. Szukanie prawdy nie jest łatwe. A jeśli każdy jest wezwany do odważnego opowiedzenia się za prawdą, to dlatego, że nie istnieje łatwiejsza droga do spełnionego, szczęśliwego i pięknego życia. Jezus mówi o tym w Ewangelii: «Prawda was wyzwoli».

To wy, drodzy młodzi, powinniście się starać o to, aby w waszym kraju i w Europie wierzący i niewierzący odnaleźli drogę dialogu. Religie nie mogą bać się słusznej laickości, laickości otwartej, która pozwala każdemu żyć tym, w co wierzy, zgodnie z własnym sumieniem. Jeśli mamy budować świat, w którym będą panowały wolność, równość i braterstwo, wierzący i niewierzący jako tacy muszą czuć się wolni, mieć równe prawa do osobistego i wspólnotowego życia w wierności swoim przekonaniom, i winni być dla siebie braćmi. Jedną z racji bytu tego Dziedzińca Pogan jest działanie na rzecz tego braterstwa niezależnie od przekonań, ale bez negowania różnic. A w głębszym jeszcze wymiarze, uznanie, że jedynie Bóg, w Chrystusie, wyzwala nas wewnętrznie i pozwala nam spotkać się w prawdzie jako bracia.

Pierwszą z postaw, jakie należy przyjąć, czy z rzeczy, które możecie razem robić, jest szanowanie każdego człowieka, pomaganie mu i miłowanie go, bo jest on stworzeniem Bożym i w pewnym sensie drogą, która do Niego prowadzi. Tak jak dziś wieczorem, wnoście wkład w usuwanie barier, jakie tworzy lęk przed drugim człowiekiem, obcym, który nie jest do was podobny, lęk, często rodzący się ze wzajemnej niewiedzy, ze sceptycyzmu czy z obojętności. Starajcie się zacieśniać więzy przyjaźni ze wszystkimi młodymi ludźmi bez wyjątków, to znaczy nie zapominając o tych, którzy są ubodzy czy samotni, bezrobotni, chorzy lub czują się zepchnięci na margines społeczeństwa.

Drodzy młodzi, możecie dzielić się nie tylko swoim doświadczeniem życiowym, ale także waszym podejściem do modlitwy. Wierzący i niewierzący, obecni na tym dziedzińcu Nieznanego, jesteście zaproszeni do wejścia również w przestrzeń świętą, do przekroczenia wspaniałego portalu katedry Notre-Dame i wejścia do niej na chwilę modlitwy. Dla niektórych z was będzie to modlitwa do Boga, którego znacie poprzez wiarę, ale dla innych może to być również modlitwa do Boga Nieznanego. Drodzy młodzi niewierzący, dołączając do tych, którzy modlą się w katedrze Notre--Dame w tę uroczystość Zwiastowania Pańskiego, otwórzcie wasze serca na teksty święte, niech was poruszy piękno śpiewów, a jeśli tego chcecie, pozwólcie, by wasze najgłębsze uczucia popłynęły ku Nieznanemu Bogu.

Cieszę się, że mogłem zwrócić się do was tego wieczoru w chwili inauguracji Dziedzińca Pogan. Mam nadzieję, że zechcecie wziąć udział w innych spotkaniach, na które was zaprosiłem, w szczególności w Światowym Dniu Młodzieży tego lata w Madrycie. Bóg, którego wierzący uczą się poznawać, zachęca was, byście Go odkrywali i żyli Nim coraz bardziej. Nie bójcie się! Na drodze nowego świata, którą razem idziecie, szukajcie Absolutu i szukajcie Boga, nawet jeśli jest On dla was Bogiem Nieznanym. I niech Ten, który kocha każdego i każdą z was, błogosławi wam i was strzeże. On liczy na was i na to, że będziecie troszczyli się o innych i o przyszłość, a wy możecie liczyć na Niego!

Watykan, 25 marca 2011 r.

opr. mg/mg