Idźmy w pokoju

Benedykt XVI

Idźmy w pokoju

22 X 2005 — Przemówienie Papieża podczas braterskiej agapy z uczestnikami Synodu

22 października, po zakończeniu obrad Synodu, Benedykt XVI spotkał się w atrium Auli Pawła VI z jego uczestnikami na braterskiej agapie, podczas której wygłosił do nich krótkie przemówienie.

Drodzy Bracia w biskupstwie i kapłaństwie!

Bracia i Siostry!

Ten uroczysty obiad jest — że tak powiem — momentem Ite, Missa est naszego Synodu, choć jego prawdziwym zakończeniem będzie święta Eucharystia, którą odprawimy jutro. Tu w pewnym sensie dobiegają końca nasze bycie razem, nasze dyskusje, nasze wspólnie przeżyte chwile.

W epoce przedchrześcijańskiej wyrażenie: Ite, missa est, było formułą oznajmiającą, że «zgromadzenie jest rozwiązane, zakończone». Liturgia rzymska wybrała te zwięzłe słowa, by oznajmić: «to nasze zgromadzenie teraz się zakończyło». Jednakże z czasem nabrały one głębszego sensu. W starożytnym Rzymie znaczyły one jedynie «zakończyło się». Missa znaczyła «rozejście się». Teraz nie jest to już «rozejście się», ale «misja», bo to zgromadzenie nie jest zebraniem roboczym, biurokratycznym, ale przebywaniem z Panem, który dotyka naszych serc i daje nam nowe życie.

A zatem my także po tym Synodzie wracamy do domu, wioząc ze sobą wiele cennych dokumentów, lecz przede wszystkim bogactwo odrodzonej i pogłębionej miłości do Pana, do Jego Kościoła, a także świadomość zadań, które musimy podjąć, aby misja Pana wypełniała się i Ewangelia docierała do wszystkich.

W tej chwili wypada jednak mówić nie tylko o rzeczach wzniosłych, które są podstawą naszego bycia razem, lecz również dać wyraz radości i wdzięczności za to, co można by nazwać sprawami tego świata. Pan nie wybrałby obrazu uczty, by przedstawić niebo, gdyby nie aprobował piękna wspólnego posiłku, bycia razem, wspólnego ucztowania, radości, również z rzeczy tego świata, które On stworzył. Dlatego dziękuję wszystkim, którzy ten obiad zorganizowali, tym, którzy go podali, i kucharzom. Myślę, że w imieniu wszystkich mogę powiedzieć, że był to obiad godny tego Synodu!

Jeszcze raz dziękuję wszystkim, począwszy od przewodniczących delegowanych, relatorów, Sekretariatu Generalnego, przez Ojców Synodalnych, którzy wnieśli swój wkład w obrady tego Synodu, a skończywszy na tych, którzy stanowili jego zaplecze. Dziękuję bardzo za wszystko! Zabierzmy z sobą w naszych sercach tę wdzięczność, również za to doświadczenie braterstwa.

Jeszcze raz powracam do Ite, Missa est. W wielu współczesnych tłumaczeniach do tych zwięzłych słów obrządku rzymskiego dodano słowa kończące liturgię obrządku bizantyjskiego: «Idźcie w pokoju». Te właśnie słowa pragnę powiedzieć w tym momencie. Drodzy bracia i siostry, idźcie w pokoju! Jesteśmy świadomi, że ten pokój Chrystusa nie jest statyczny, nie stanowi swego rodzaju odpoczynku, lecz jest dynamiczny, chce przemienić świat, aby żył w pokoju napełniony obecnością Stwórcy i Odkupiciela. W tym sensie z głęboką wdzięcznością mówię: Idźmy w pokoju!

opr. mg/mg