Męczennicy nie frymarczą wiarą

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Kontynuujemy katechezy na temat Dziejów Apostolskich. W obliczu wydanego przez Żydów zakazu nauczania w imię Chrystusa Piotr i apostołowie odpowiadają z odwagą, że nie mogą słuchać tych, którzy chcą zatrzymać Ewangelię na drodze do świata.

Dwunastu pokazuje w ten sposób, że obdarzeni są «posłuszeństwem wiary», które będą chcieli wzbudzać we wszystkich ludziach (por. Rz 1, 5). Począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy nie są oni bowiem ludźmi «samymi». Doświadczają tej szczególnej synergii, która pozwala im nie stawiać siebie w centrum i mówić: «my oraz Duch Święty» (Dz 5, 32) oraz «Duch Święty i my» (Dz 15, 28). Czują, że nie mogą mówić «ja» sam, są ludźmi nie stawiającymi siebie w centrum. Silni dzięki temu przymierzu, apostołowie nikomu nie dają się zastraszyć. Ich odwaga była imponująca! Pomyślmy, że byli przecież tchórzami — wszyscy się rozpierzchli, uciekli, kiedy Jezus został zatrzymany. Lecz z tchórzów stali się odważni. Dlaczego? Bo był z nimi Duch Święty. To samo dzieje się z nami — jeśli mamy w sobie Ducha Świętego, będziemy mieli odwagę iść naprzód, odwagę, by zwyciężać w wielu walkach, nie dzięki nam samym, ale dzięki Duchowi Świętemu, który jest z nami. I nie cofają się na swojej drodze nieustraszeni świadkowie Jezusa zmartwychwstałego, tacy jak męczennicy wszystkich epok, również naszej. Męczennicy oddają życie, nie kryją tego, że są chrześcijanami. Pomyślmy, o tych, którzy parę lat temu — jest takich wielu również dzisiaj, ale pomyślmy o tych ortodoksyjnych koptach cztery lata temu, prawdziwych pracownikach, na plaży w Libii — wszyscy zostali ścięci. A ich ostatnim słowem było: «Jezu, Jezu». Nie frymarczyli wiarą, bo był z nimi Duch Święty. Tacy są dzisiejsi męczennicy! Apostołowie są «megafonami» Ducha Świętego, posłanymi przez Zmartwychwstałego, by z gotowością i bez wahania głosili Słowo, które daje zbawienie.

I ta ich determinacja naprawdę wprawia w drżenie żydowski «system religijny», który czuje się zagrożony i odpowiada przemocą oraz wyrokami śmierci. Prześladowanie chrześcijan wygląda zawsze tak samo — osoby, które nie chcą chrześcijaństwa, czują się zagrożone, toteż zadają śmierć chrześcijanom. Lecz w łonie Sanhedrynu rozlega się inny głos — pewnego faryzeusza, który postanawia powstrzymać reakcję swoich współbraci; nazywa się Gamaliel, jest człowiekiem roztropnym, «uczonym w Prawie, poważanym przez cały lud». W jego szkole św. Paweł nauczył się przestrzegać «Prawa ojczystego» (por. Dz 22, 3). Gamaliel zabiera głos i wskazuje swoim braciom, że należy posługiwać się sztuką rozeznania w sytuacjach odbiegających od zwykłych schematów.

Pokazuje on, powołując się na przykład kilku ludzi, którzy podawali się za Mesjasza, że każdy ludzki projekt może początkowo spotkać się z poparciem, a potem upaść, podczas gdy wszystko to, co przychodzi z góry i jest opatrzone «podpisem» Boga, będzie trwało. Ludzkie projekty upadają zawsze; mają swój koniec, jak my. Pomyślcie o licznych projektach politycznych, o tym, jak się zmieniają, przechodząc z jednej strony na drugą, we wszystkich krajach. Pomyślcie o wielkich imperiach, pomyślcie o dyktaturach z ubiegłego wieku — one czuły się pełne mocy, były przekonane, że zapanują nad światem. A potem wszystkie upadły. Pomyślcie również o teraźniejszości, o dzisiejszych imperiach — upadną, jeśli Bóg nie jest z nimi, bo siła, którą ludzie mają w sobie, nie jest trwała. Tylko moc Boga trwa. Pomyślmy o historii chrześcijan, również o historii Kościoła, z tyloma grzechami, tyloma skandalami, tyloma szpetnymi rzeczami na przestrzeni tych dwóch tysiącleci. I dlaczego nie upadł? Bo jest tam Bóg. My jesteśmy grzesznikami i wielokrotnie siejemy zgorszenie. Lecz Bóg jest z nami. I Bóg zbawia najpierw nas, a potem ich; lecz Pan zbawia zawsze. Mocą jest «Bóg z nami». Gamaliel wykazuje, podając przykłady ludzi, którzy podawali się za Mesjasza, że każdy ludzki projekt może najpierw spotkać się z poparciem, a potem upaść. Toteż Gamaliel twierdzi, że jeśli uczniowie Jezusa z Nazaretu uwierzyli uzurpatorowi, w krótkim czasie znikną bez śladu; jeśli natomiast słuchają kogoś, kto pochodzi od Boga, lepiej z nimi nie walczyć; i przestrzega: «Może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem»! (Dz 5, 39). Uczy nas dokonywać tego rozeznania.

Są to wyważone i dalekowzroczne słowa, które pozwalają zobaczyć wydarzenie chrześcijańskie w nowym świetle i podsuwają kryteria «o smaku Ewangelii», zachęcają bowiem do tego, by rozpoznawać drzewo po owocach (por. Mt 7, 16). Poruszają one serce i osiągają spodziewany efekt — pozostali członkowie Sanhedrynu słuchają jego opinii i rezygnują ze śmiercionośnych zamiarów, czyli z zabicia apostołów.

Prośmy Ducha Świętego, by działał w nas, abyśmy zarówno indywidualnie, jak wspólnotowo zyskali habitus rozeznania. Prośmy Go, abyśmy potrafili zawsze widzieć jedność dziejów zbawienia poprzez znaki obecności Boga w tych naszych czasach i na twarzach otaczających nas osób, abyśmy zrozumieli, że czas i twarze ludzi są posłańcami Boga żywego.

Do Polaków:

Witam serdecznie obecnych tu Polaków. Dzisiaj w liturgii Kościoła w Polsce przypada święto patrona dzieci i młodzieży, św. Stanisława Kostki. Ten młody chłopiec pokonał pieszo drogę z Wiednia do Rzymu, by zostać jezuitą. Pokazał, że koniecznie trzeba poświęcić wiele, by pójść za głosem własnego powołania. Jest wzorem także dla tych młodych, którzy z obawy przed reakcją rodziny, przyjaciół lub innych ludzi boją się wybrać drogę powołania kapłańskiego lub zakonnego. Drodzy młodzi, nie lękajcie się iść za głosem Chrystusa! Niech Bóg błogosławi wam i wszystkim tu obecnym.

Światowy Dzień Choroby Alzheimera

21 września przypada Światowy Dzień Choroby Alzheimera, na którą cierpi wielu mężczyzn i kobiet i którzy. Z jej powodu często padają ofiarą przemocy, znęcania się i nadużyć, godzących w ich godność. Módlmy się o nawrócenie serc i za tych, którzy chorują na Alzheimera, za ich rodziny i za tych, którzy z miłością się nimi opiekują. W modlitwie pamiętam także o osobach cierpiących na choroby nowotworowe, aby i one były otaczane coraz lepszą opieką, zarówno w zakresie prewencji, jak i leczenia tych chorób.

opr. mg/mg