Należy bronić każdego życia, służyć mu i je kochać

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dwadzieścia pięć lat temu w tym właśnie dniu, 25 marca, w którym w Kościele obchodzimy uroczystość Zwiastowania Pańskiego, św. Jan Paweł II promulgował encyklikę Evangelium vitae o wartości i nienaruszalności ludzkiego życia.

Związek między zwiastowaniem i «Ewangelią życia» jest ścisły i głęboki, jak podkreślił św. Jan Paweł II w swojej encyklice. Dziś przypominamy to nauczanie w kontekście pandemii, która zagraża życiu ludzkiemu i światowej ekonomii. Ta sytuacja powoduje, że jeszcze bardziej zobowiązujące stają się słowa, którymi rozpoczyna się encyklika. Oto one: «Ewangelia życia znajduje się w samym sercu orędzia Jezusa Chrystusa. Kościół każdego dnia przyjmuje ją z miłością, aby wiernie i odważnie głosić ją jako dobrą nowinę ludziom wszystkich epok i kultur» (n. 1).

Jak każdemu głoszonemu przesłaniu ewangelicznemu, również temu trzeba przede wszystkim dawać świadectwo. I myślę z wdzięcznością o milczącym świadectwie tak wielu osób, które na różne sposoby dają z siebie wszystko, posługując chorym, starszym, samotnym i potrzebującym. Wprowadzają one w praktykę Ewangelię życia, jak Maryja, która po przyjęciu zwiastowania anielskiego wyruszyła w drogę, by pomóc swojej kuzynce Elżbiecie, która tego potrzebowała.

Rzeczywiście, to życie, które mamy wspierać i którego mamy bronić, nie jest pojęciem abstrakcyjnym, lecz przejawia się zawsze w osobie z krwi i kości — jest to dopiero co poczęte dziecko, zepchnięty na margines ubogi, samotny i przygnębiony chory w stanie terminalnym, człowiek, który stracił pracę i nie może jej znaleźć, emigrant odrzucony i zmuszony do życia w getcie... Życie przejawia się konkretnie w osobach.

Każda ludzka istota jest powołana przez Boga do tego, by cieszyła się pełnią życia; a ze względu na to, że jest powierzona macierzyńskiej trosce Kościoła, każde zagrożenie godności i życia ludzkiego z konieczności odczuwane jest w jego sercu, w jego macierzyńskich «trzewiach». Obrona życia nie jest dla Kościoła ideologią, lecz jest rzeczywistością, rzeczywistością ludzką, która obejmuje wszystkich chrześcijan, właśnie dlatego że są chrześcijanami i ludźmi.

Zamachy na godność i na życie osób wciąż ponawiane są, niestety, również w tej naszej epoce, która jest epoką powszechnych praw człowieka; a wręcz stoimy w obliczu nowych zagrożeń i nowych form niewolnictwa, i nie zawsze prawodawstwo chroni najsłabsze i najbardziej bezbronne ludzkie życie.

Przesłanie encykliki Evangelium vitae jest zatem bardziej niż kiedykolwiek aktualne. Pomijając kryzysy, takie jak ten, który obecnie przeżywamy, trzeba działać na płaszczyźnie kulturalnej i edukacyjnej, by przekazywać przyszłym pokoleniom postawy nacechowane solidarnością, troską o innych i ich przyjmowanie, zdając sobie dobrze sprawę z tego, że kultura życia nie jest wyłącznym dziedzictwem chrześcijan, lecz wszystkich tych, którzy zabiegając o budowanie więzi braterskich, uznają wartość każdej osoby, również wtedy, gdy jest słaba i cierpiąca.

Drodzy bracia i siostry, każde ludzkie życie, jedyne i niepowtarzalne, jest ważne samo w sobie, stanowi bezcenną wartość. Trzeba to głosić wciąż na nowo z odwagą w słowach i z odwagą w uczynkach. Jest to wezwanie do solidarności i do miłości braterskiej wobec wielkiej rodziny ludzkiej i każdego z jej członków.

Dlatego razem ze św. Janem Pawłem II, który napisał tę encyklikę, razem z nim powtarzam z odnowionym przekonaniem apel, który skierował do wszystkich dwadzieścia pięć lat temu: «Szanuj, broń, miłuj życie i służ życiu — każdemu życiu ludzkiemu! Tylko na tej drodze znajdziesz sprawiedliwość, rozwój, prawdziwą wolność, pokój i szczęście!» (enc. Evangelium vitae, 5).

Do Polaków:

Drodzy bracia i siostry, dziś przypada uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Przeżywamy tajemnicę Syna Bożego, który stał się człowiekiem i narodził się z Dziewicy Maryi. Ona z wielkoduszną gotowością przyjęła i chroniła Jego życie poczęte z Ducha Świętego. Każde życie ludzkie jest bezcennym darem Boga. Coraz bardziej zdajemy sobie z tego sprawę w tym czasie, gdy epidemia odbiera życie bardzo wielu osobom. Przez wstawiennictwo Maryi prośmy Pana życia, by zatrzymał groźbę śmierci i by napełnił serca wszystkich ludzi szacunkiem dla każdego życia. Jego błogosławieństwo niech wam zawsze towarzyszy.

opr. mg/mg