Pokój jest darem i zadaniem dla wszystkich

W poniedziałek 6 maja późnym popołudniem w Sofii odbyło się międzyreligijne spotkanie na modlitwie w intencji pokoju. Ojciec Święty odczytał modlitwę św. Franciszka i wygłosił następujące przemówienie:

Drodzy Bracia i Siostry!

Modliliśmy się o pokój słowami zainspirowanymi przez św. Franciszka z Asyżu, wielce miłującego Boga Stwórcę i Ojca wszystkich. O tej miłości dawał świadectwo z taką samą pasją i szczerym szacunkiem względem stworzenia i każdego człowieka, którego napotykał na swojej drodze. Ta miłość zmieniła jego spojrzenie, dając mu świadomość, że w każdym jest «promyk światła, rodzący się z osobistej pewności, że jest się nieskończenie kochanym, ponad wszystko» (adhort. apost. Evangelii gaudium, 6). Ta miłość doprowadziła go do bycia autentycznym budowniczym pokoju. Również każdy z nas jest powołany, aby idąc w jego ślady, stawał się budowniczym, «twórcą» pokoju. Pokoju, który musimy wybłagiwać i na rzecz którego musimy pracować, będącego darem i zadaniem, prezentem oraz stałym i codziennym wysiłkiem budowania kultury, w której również pokój byłby podstawowym prawem. Pokój czynny i «umocniony» przeciwko wszelkim formom egoizmu i obojętności, które sprawiają, że przedkładamy małostkowe interesy niektórych nad nienaruszalną godność każdej osoby. Pokój wymaga i domaga się, abyśmy dialog uczynili drogą; współpracę — kodeksem naszego postępowania; wzajemne poznawanie się — metodą i kryterium (por. Dokument o ludzkim braterstwie, Abu Zabi, 4 lutego 2019 r.), byśmy spotykali się w tym, co nas łączy, szanowali się w tym, co nas dzieli, i zachęcali się do patrzenia na przyszłość jako przestrzeń szans i godności, zwłaszcza dla przyszłych pokoleń.

Tego wieczoru jesteśmy tutaj, aby modlić się przy tych niesionych przez nasze dzieci lampionach. Symbolizują one ogień miłości, który w nas płonie i który winien stać się światłem miłosierdzia , miłości i pokoju w środowiskach, w których żyjemy. Latarnią, która, jak pragniemy, oświetliłaby cały świat. Ogniem miłości chcemy roztopić lód wojen. Przeżywamy to wydarzenie na rzecz pokoju na ruinach starożytnej Serdiki w Sofii, będącej centrum Bułgarii. Możemy stąd widzieć miejsca kultu różnych Kościołów i wyznań religijnych: św. Niedzieli naszych braci prawosławnych, św. Józefa — nas katolików, synagogę naszych starszych braci — żydów, meczet naszych braci muzułmanów i pobliski kościół Ormian.

Na to miejsce przybywali przez wieki Bułgarzy z Sofii, należący do różnych grup kulturowych i religijnych, aby się spotkać i dyskutować. Oby to symboliczne miejsce stało się świadectwem pokoju. W tej chwili nasze głosy łączą się i zgodnie wyrażają żarliwe pragnienie pokoju — niech pokój szerzy się po całej ziemi! W naszych rodzinach, w każdym z nas, a szczególnie w tych miejscach, gdzie tak wiele głosów zostało uciszonych przez wojnę, stłumionych przez obojętność i było lekceważonych przez przygnębiający współudział grup interesu. Oby wszyscy współpracowali przy realizacji tego dążenia: przedstawiciele religii, polityki, kultury. Każdy tam, gdzie jest, wykonując zadanie, jakie do niego należy, może powiedzieć: «Panie, uczyń mnie narzędziem swojego pokoju». Jest to życzenie, aby spełniło się marzenie Papieża św. Jana XXIII o ziemi, gdzie pokój by się zadomowił. Podążajmy za jego pragnieniem i naszym życiem mówmy: Pacem in terris! Pokój na ziemi wszystkim ludziom miłowanym przez Pana.

opr. mg/mg