Święte czuwanie w noc paschalną

Wielkosobotnia Wigilia Paschalna w Bazylice Św. Piotra rozpoczęła się o godzinie 22.00 i zakończyła około godziny pierwszej, W najwspanialszej liturgii roku liturgicznego uczestniczył tłum wiernych. Nie odbiegająca w swym kształcie od liturgii, jaka tej nocy sprawowana jest we wszystkich katedrach, tu, pod przewodnictwem Papieża, przy grobie św. Piotra, w oprawie Bazyliki, miała szczególna wymowę. Ojcu Św. asystowali kardynałowie: Pignedoli i Gantin, koncelebrowali zaś kardynałowie: Pironio, Bafile, Schroffer, Rossi, Mozzoni, Baum, Guerri i de Furstenberg. Poświęcenia ognia dokonał Ojciec Św. w przedsionku Bazyliki, po czym nastąpiła procesja z powtarzającym się trzykrotnie Śpiewem diakona "Lumen Christi", coraz większą ilością zapalonych świec, aż do pełnego rozświetlenia Bazyliki wszystkimi istniejącymi w niej lampami. Przed śpiewem "Alleluja" poprzedzającym Ewangelię lektor zbliżył się do Ojca Św. ogłaszając:

"Beatissime Pater, annuntio vobis gaudium magnum, quod est Alleluja".

Ojciec Św. udzielił sakramentu Chrztu dwudziestu czterem katechumenom. Byli - wśród nich Koreańczycy, Japonka, Filipińczycy, przedstawiciele Kenii, Wenezueli, Argentyny, Stanów Zjednoczonych, mała Hinduska i Chinka Yen-Yan Wong. Po udzieleniu Chrztu Papież udzielił im również sakramentu Bierzmowania. Nowo ochrzczeni, przybrani w białe tuniki, uczestniczyli w liturgii przy samym ołtarzu. Towarzyszyli im rodzice chrzestni.

Poniżej tekst homilii, jaką podczas Mszy Wigilii Wielkanocnej wygłosił Ojciec Św.

1. Chryste, Synu Boga Żywego!

Jesteśmy tutaj, my, Twój Kościół: Ciało z Twojego Ciała i z Twojej Krwi - jesteśmy tutaj, czuwamy.

Była taka święta noc betlejemska, gdy zostaliśmy wezwani głosami z Wysokości i wprowadzeni przez pasterzy do groty Twojego narodzenia. Czuwaliśmy wtedy o północy, zgromadzeni w tej Bazylice, przyjmując z radością tę Dobrą Nowinę, że przyszedłeś na świat z łona Dziewicy - Matki, że stałeś się człowiekiem podobnym nam. Ty, który jesteś "Bóg z Boga i Światłość ze Światłości" - nie stworzony, jak każdy z nas, lecz "współistotny Ojcu", zrodzony z Niego przed wszystkimi wiekami.

Dzisiaj jesteśmy tu znowu - my, Twój Kościół - jesteśmy przy Twoim grobie, czuwamy.

Czuwamy, ażeby uprzedzić te niewiasty, które "bardzo rano" przybędę do grobu, niosąc z sobą "przygotowane wonności", aby namaścić Twe ciało złożone do grobu przedwczoraj (Łk 24, 1). Czuwamy, aby być przy Twym grobie zanim przybędzie tu Piotr, sprowadzony słowami trzech niewiast - zanim przybędzie Piotr i "schyliwszy się nad grobem, zobaczy same tylko płótna". I wróci do Apostołów, "dziwiąc się temu, co się stało" (Łk 24, 12).

A stało się to, co usłyszały niewiasty; Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba, gdy przyszły do grobu i zobaczyły odwalony kamień - "a skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa" (Łk 24, 3). Wówczas po raz pierwszy w tym pustym grobie, w którym przedwczoraj złożono Twe ciało, zabrzmiało słowo "zmartwychwstał" (Łk 24, 6).

"Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj, zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz dnia trzeciego zmartwychwstanie" (Łk 24, 5 - 7).

Dlatego jesteśmy tutaj teraz. Dlatego czuwamy. Chcemy uprzedzić Niewiasty i Apostołów. Chcemy być tutaj wówczas, gdy święta Liturgia tej nocy uobecnia Twe zwycięstwo nad śmiercią. Chcemy być z Tobą - my, Twój Kościół, ciało z Twojego ciała i z Twojej krwi przelanej na krzyżu.

2. Jesteśmy Twoim Ciałem - i jesteśmy Twoim Ludem. Jest nas wielu. Gromadzimy się na wielu miejscach ziemi w tę noc świętego czuwania przy Twoim grobie, podobnie jak zgromadziliśmy się w noc betlejemskich narodzin. Jest nas wielu - a wszystkich nas łączy jedna wiara, zrodzona z Twojej Paschy, z Twego Przejścia poprzez śmierć do Życia Nowego, zrodzona z Twego Zmartwychwstania.

"Ta noc jest dla nas święta" (St. Wyspiański). Jest nas wielu - a wszystkich nas łączy jeden Chrzest: "Chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa" (Rz 6. 3). Przez ten Chrzest "zanurzający nas w Jego śmierć" zostajemy razem z Tobą, Chryste, "pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca" (Rz 6. 4).

Tak, Zmartwychwstanie Twoje, Chryste, jest chwałą Ojca. Zmartwychwstanie Twoje objawia chwałę Ojca, któremu zawierzyłeś do końca siebie w chwili śmierci, oddając ducha z tymi słowami: "Ojcze, w ręce Twoje" (Łk 23, 46). I zawierzyłeś również wraz z sobą nas wszystkich, ginąc na krzyżu jako Syn Człowieczy: nasz Brat i Odkupiciel. Oddałeś Ojcu w swojej śmierci naszą ludzką śmierć - oddałeś byt każdego człowieka, który naznaczony jest śmiercią.

Oto Ojciec oddaje Tobie, Synu Człowieczy, to życie, które zawierzyłeś Mu do końca. Powstajesz z martwych dzięki chwale Ojca. Uwielbiony jest Ojciec w Twoim Zmartwychwstaniu - i Ty uwielbiony jesteś w Ojcu, któremu zawierzyłeś do końca Twe życie w śmierci: uwielbiony jesteś Życiem. Nowym Życiem. Tym samym i nowym zarazem.

Tyś jest Chrystus, Syn Boga Żywego, którego Ojciec uwielbił Zmartwychwstaniem i życiem w pośrodku dziejów człowieka. Oddałeś Ojcu w Twojej śmierci byt każdego z nas - życie każdego człowieka, które naznaczone jest koniecznością śmierci - aby każdy mógł odzyskać w Twoim Zmartwychwstaniu świadomość i pewność, że przez Ciebie i wraz z Tobą wkracza w Nowe Życie.

"Jeżeli bowiem przez śmierć, podobni do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobni zmartwychwstanie" (Rz 6, 5).

3. Jest nas wielu w tę Noc - czuwających przy Twoim grobie. Wszystkich nas łączy jedna wiara, jeden Chrzest, jeden Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa" (por. Ef 4, 5 - 6). Łączy na nadzieja zmartwychwstania, która płynie z jedności Życia, w jakim pragniemy trwać z Jezusem Chrystusem.

Radujemy się tej Świętej Nocy wraz z tymi, którzy tutaj przyjęli Chrzest. Jest to radość ta sama, jaką przeżywali uczniowie i wyznawcy Chrystusa w Noc Zmartwychwstania w ciągu tylu pokoleń. Radość katechumenów, na których spłynęła woda Chrztu i łaska jedności z Chrystusem w Jego Śmierci i Zmartwychwstaniu.

Jest to radość Życia, którą dzielimy się pomiędzy sobą jako najgłębszą tajemnicą naszych serc w Noc Zmartwychwstania - i której życzymy każdemu człowiekowi.

"Prawica Pańska wzniesiona wysoko / prawica Pańska moc okazała. / Nie umrę ale żył będę / i głosił dzieła Pana" (Ps 118 [117], 16 - 17).

Chryste, Synu Boga Żywego, przyjmij od nas to święte czuwanie w Noc Paschalną - i daj nam taką radość z Nowego Życia, jakie nosimy w sobie - którą tylko Ty dać możesz ludzkiemu sercu.

Ty, Zmartwychwstały. Ty, nasza Pascha!

Źródło: L`Osservatore Romano - n. 4 (3)/ 1980

opr. kkk/kkk/mg