Tajemnice światła

1. Kontynuując moją duchową pielgrzymkę do sanktuarium w Pompejach, do którego, jeżeli Bóg pozwoli, udam się 7 października, chciałbym poświęcić dzisiejsze rozważanie tajemnicom różańca, nazywanym «tajemnicami światła». Uzupełniają one tradycyjnie kontemplowane wydarzenia związane z dzieciństwem, męką i chwałą Chrystusa o równie ważne wydarzenia z Jego «życia publicznego» (por. Rosarium Virginis Mariae, 19).

Jest to czas, w którym Jezus mocą swojego słowa i swoich czynów objawia w sposób pełny «oblicze» Ojca niebieskiego, zapoczątkowując swoje królestwo miłości, sprawiedliwości i pokoju. Chrzest w Jordanie, wesele w Kanie, głoszenie Królestwa, przemienienie na górze Tabor i ustanowienie Eucharystii — to chwile objawienia; to właśnie są tajemnice «światła», ukazujące blask Boskiej natury Syna Bożego Jezusa Chrystusa.

2. Maryja w tych tajemnicach jest obecna jakby w tle. Z wyjątkiem jednej — wesela w Kanie, gdzie rola «Matki Jezusa» jest decydująca. To Ona bowiem wskazuje Synowi, że zabrakło wina; a kiedy On odpowiada, że nie nadeszła jeszcze «Jego godzina», z macierzyńską troską nalega na Niego, mówiąc do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2, 5). Pokazuje tym samym, że lepiej niż ktokolwiek inny wyczuwa głębokie pragnienia Jezusa. Ona zna Go «sercem», ponieważ od początku zachowuje i rozważa w sercu każdy Jego gest i każde Jego słowo (por. Łk 2, 19. 51). Dlatego Dziewica jest pierwszą i najważniejszą Nauczycielką modlitwy chrześcijańskiej: w Jej szkole uczymy się kontemplować oblicze Pana, przyswajać sobie Jego uczucia i z wielkoduszną konsekwencją przyjmować Jego wartości.

3. Drodzy bracia i siostry, podążajmy za Chrystusem, rozważając Jego tajemnice zbawienia z żarliwą miłością Maryi Dziewicy. W tych ostatnich tygodniach Roku Różańca starajmy się poczuć bardziej zjednoczeni w odmawianiu tej modlitwy, zwłaszcza w intencji rodzin i pokoju na świecie.

opr. mg/mg