O pomoc dla chrześcijan na Wschodzie

W czasie spotkania z uczestnikami posiedzenia Zgromadzenia Dzieł Pomocy Katolickim Kościołom Wschodnim (ROACO) Jan Paweł II wezwał do niesienia pomocy chrześcijanom Wschodu, szczególnie w związku z dramatycznymi wydarzeniami, które ostatnio są ich udziałem: niedawna wojna w Iraku, konflikt w Ziemi Świętej, klęska głodu w Erytrei i Etiopii.

1. Z radością was przyjmuję, drodzy członkowie ROACO, którzy przybyliście do Rzymu na swe doroczne zebranie. Każdego z was serdecznie witam. Szczególne pozdrowienie kieruję do prefekta Kongregacji dla Kościołów Wschodnich kard. Ignacego Moussy I Daouda. Dziękuję mu za słowa, w których wyraził uczucia zgromadzonych. Pozdrawiam też sekretarza kongregacji abpa Vegliň, podsekretarza, kierownictwo oraz pozostałych pracowników dykasterii, jak również nuncjusza apostolskiego w Izraelu i delegata apostolskiego w Jerozolimie i Palestynie, Kustosza Ziemi Świętej, odpowiedzialnych z poszczególnych agencji, władze Bethlehem University i wszystkich obecnych.

2. Wasza wielkoduszność jest znaczącym wsparciem dla Kościołów chrześcijańskiego Wschodu. Wasza pomoc jest jeszcze bardziej cenna w kontekście ostatnich dramatycznych wydarzeń. Mam na myśli niedawną wojnę w Iraku, konflikt w Ziemi Świętej, który, niestety, się nie kończy, jak również klęskę głodu panującą w Erytrei i Etiopii. W waszej pracy wyraża się charytatywna miłość Kościoła, a poprzez działania Kongregacji dla Kościołów Wschodnich przejawia się troska samego Papieża.

Trzeba wzmóc te działania i rozszerzyć ich zakres. Należy przede wszystkim kształtować ducha Bożej miłości, który pozwala uznawać wszystko za niezasłużony dar od Boga, dzięki czemu stajemy się gotowi dzielić się z braćmi, aby służyć autentycznej promocji człowieka.

W wydanej niedawno Encyklice Ecclesia de Eucharistia napisałem, że Eucharystia daje «impuls (...) i pozwala nam z nadzieją spełniać codzienne obowiązki. To, że chrześcijaństwo kieruje nasze spojrzenie ku 'nowemu niebu' i 'nowej ziemi' (por. Ap 21, 1), nie osłabia naszego poczucia odpowiedzialności za doczesność (Gaudium et spes, 39), a raczej je rozbudza». Oto dlaczego chrześcijanie, dziś bardziej niż kiedykolwiek, nie powinni zaniedbywać obowiązków przynależnych mieszkańcom tej ziemi, lecz przyczyniać się, kierując się światłem Ewangelii, do budowania świata na miarę człowieka i odpowiadającego we wszystkim zamysłowi Boga (por. n. 20).

3. Waszą uwagę słusznie skupiliście na terytorium Ziemi Świętej, ze względu na szczególne znaczenie dla wszystkich chrześcijan tego regionu, uświęconego przez Jezusa. Na ten cel przeznaczona jest specjalna zbiórka pieniędzy, a moi poprzednicy, począwszy od Leona XIII, wzywali wszystkie wspólnoty katolickie, by nie szczędziły datków. Niestety, w Ziemi Świętej wciąż szerzą się konflikty i przemoc, toteż żyjące tam wspólnoty chrześcijańskie cierpią i potrzebują ciągłej pomocy oraz wsparcia w niedostatkach. Tamtejsza ludność zanosi do Boga głośne wołanie o oparty na solidnych podstawach i trwały pokój.

Dziękuję za wszystko, co czynicie! Dziękuję za wielką solidarność, jaką okazaliście chrześcijanom ciężko doświadczonym przez niedawny konflikt w Iraku. Proszę Boga, aby w tym kraju szybko zapanował pokój, a jego ludność, cierpiąca również z powodu długiej międzynarodowej izolacji, mogła wreszcie żyć w zgodzie. Jestem pewien, że wasze prace, które mają umożliwić realizowanie dzieł pastoralnych i społecznych, wspomagających wiernych, przyczynią się do zbudowania lepszej przyszłości dla całego narodu irakijskiego.

4. Drodzy bracia i siostry, w swojej posłudze na rzecz chrześcijańskiego Wschodu zwracacie coraz większą uwagę na wszystkie potrzeby Kościołów lokalnych. Oczywiście, struktury i budynki są nieodzowne, ale czasami pilniejsza jest pomoc w kształtowaniu sumień i zachowaniu wiary odziedziczonej po ojcach. Wymaga to odpowiedniej katechezy, troski o specyficzną liturgię własnego Kościoła, starannej formacji duchownych i świeckich, światłego otwierania się na ekumenizm oraz profetycznej pomocy ubogim.

Papież dziękuje wam za stosowną odpowiedź na pojawiające się potrzeby, którą dajecie nie szczędząc sił i środków. Jednocześnie wyraża wdzięczność w imieniu wszystkich wspólnot, którym pomogliście.

Wasze doświadczenia pokazują, że chrześcijański Wschód żywi nadal gorące pragnienie spotkania, poznania i coraz większego umiłowania Boga, który w Chrystusie objawił nam swe miłosierne oblicze. Pragnie tego doświadczyć zwłaszcza tam, gdzie przez dziesiątki lat próbowano zatrzeć wszelkie ślady chrześcijaństwa, a brak stabilizacji i wojna stanowią poważne zagrożenie dla starożytnych fundamentów Kościołów wschodnich.

5. Zapewniam was o modlitwie w tej intencji. Drodzy bracia i siostry! Niech waszym codziennym pracom towarzyszy nieustannie pomoc Boża. Jako jej zadatek z serca udzielam swego błogosławieństwa wam wszystkim, jak również organizacjom, które reprezentujecie, waszym rodzinom, diecezjom i wspólnotom, do których należycie.

opr. mg/mg