Miłość Ojca przynagla nas do działalności misyjnej

14 maja, w ostatnim dniu dorocznego zgromadzenia Papieskich Dzieł Misyjnych, obradującego w Rzymie na temat «Współpraca misyjna w roku 2000 — animacja, powołania, kadry, pomoc duchowa i materialna», Ojciec Święty spotkał się z dyrektorami krajowych Dzieł Misyjnych i grupą ich współpracowników. Przybyli oni do Watykanu wraz z kard. Jozefem Tomko, prefektem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, który w przemówieniu powitalnym przedstawił Papieżowi przebieg obrad zgromadzenia. Jan Paweł II skierował do zgromadzonych następujące słowa:

Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie, drodzy Dyrektorzy krajowi, Współpracownicy i Współpracowniczki Papieskich Dzieł Misyjnych!

1. Z radością kieruję serdeczne pozdrowienie do każdego z was, przede wszystkim do kard. Jozefa Tomko, prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, dziękując mu za słowa, które wypowiedział w waszym imieniu. Pozdrawiam abpa Charlesa A. Schlecka, drugiego sekretarza Kongregacji i przewodniczącego Papieskich Dzieł Misyjnych; pozdrawiam sekretarzy generalnych Dzieł, a w szczególny sposób was, drodzy dyrektorzy krajowi, którzy jesteście osobiście odpowiedzialni za animację i współpracę misyjną w waszych krajach. Serdeczne pozdrowienie kieruję także do waszych współpracowników i współpracownic, którzy przynaglani ewangeliczną gorliwością z całego serca starają się głosić miłość niebieskiego Ojca każdemu człowiekowi na wszystkich drogach życia.

2. Witając was, pragnę zarazem zwrócić się do wszystkich, którzy swoją pracą, modlitwą i cierpieniem służą misji ewangelizacyjnej Kościoła. Są oni bardzo liczni: od osób pełniących posługę apostolską ad vitam, które z misji tej uczyniły swoją rację bytu i które wciąż są najlepszym przykładem poświęcenia się sprawie Ewangelii, po ludzi, którzy żyjąc w różnych sytuacjach, czasem w ukryciu i anonimowości, zajmują się animacją i współpracą misyjną.

Przekażcie im ode mnie słowa pozdrowienia i uznania, a zarazem zachęty, aby zawsze wspomagali misję ad gentes, bez niej bowiem nie można głosić Ewangelii ludziom, którzy jeszcze nie znają Chrystusa, jedynego Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Myślę zwłaszcza o tych, którzy zmagając się z wszelkiego rodzaju trudnościami, trwają wiernie tam, gdzie zaprowadził ich Duch, i czasem składają w ofierze własne życie. Dziękujmy Bogu za ich wielkoduszne świadectwo, zachowując świadomość, że «sanguis martyrum, semen christianorum». Przez swoją całkowitą ofiarę z życia ci bracia i siostry ukazują światu, nierzadko odnoszącemu się sceptycznie do prawdziwych wartości, bezgraniczną i wieczną miłość Boga Ojca.

3. Nasze obecne spotkanie odbywa się na krótko przed Wielkim Jubileuszem Roku 2000 — świętem zbawienia, które Ojciec ofiarował wszystkim ludziom. Sam ten fakt każe nam przypomnieć sobie po raz kolejny, że «misja Chrystusa Odkupiciela, powierzona Kościołowi, nie została jeszcze bynajmniej wypełniona do końca. Gdy u schyłku drugiego tysiąclecia od Jego przyjścia obejmujemy spojrzeniem ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować wszystkie nasze siły» (Redemptoris missio, 1), zgodnie z wolą Ojca, «który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni» (1 Tm 2, 4).

Wasze zgromadzenie, którego tegoroczny temat brzmi: «Współpraca misyjna w roku 2000 — animacja, powołania, kadry, pomoc duchowa i materialna», zostało przygotowane przez obchody specjalnych Dni Duszpasterskich. Poświęciliście je studiowaniu instrukcji o współpracy misyjnej Cooperatio missionalis, opublikowanej 1 października ubiegłego roku. Dokument ten, potwierdzając trwałą wartość misji ad gentes, formułuje pewne zasady praktyczne, które pozwalają nadać jak najwłaściwszy kierunek działaniom Papieskich Dzieł Misyjnych i innych organizacji, kierowanych przez Kongregację ds. Ewangelizacji Narodów.

4. Cały Kościół «otrzymał polecenie realizacji zamysłu powszechnego zbawienia, który wypływa z odwiecznego ’źródła miłości', czyli z miłosierdzia Boga Ojca» (Cooperatio missionalis, 1). Apostoł Paweł stwierdza, że w głębi swego ducha oddaje cześć Bogu «głosząc Ewangelię Jego Syna» (Rz 1, 9). Istotnie, głoszenie bezwarunkowej miłości Boga do wszystkich ludzi jest zadaniem, które płynie ze świadomości jej absolutnej wartości zbawczej. Tylko uznając tę miłość i zawierzając się jej, człowiek może żyć w prawdzie (por. Gaudium et spes, 19, 1). Zrozumiałe staje się zatem, dlaczego «ewangelizacja misyjna (...) stanowi pierwszą posługę, jaką Kościół może spełnić względem każdego człowieka i całej ludzkości» (por. Redemptoris missio, 2). Ta miłość Ojca, objawiona przez Wcielonego Syna i w Nim, przynagla Kościół do misji: aby móc z nią współpracować, chrześcijanie otrzymują Ducha Świętego, który jest «nadrzędnym podmiotem całej misji kościelnej», a «Jego dzieło rozbłyska znamienicie w działalności misyjnej wśród narodów» (tamże, 21).

5. Na was, członkach Rady Najwyższej Papieskich Dzieł Misyjnych, a także na waszych współpracownikach spoczywa największa odpowiedzialność za animację i formację misyjną Ludu Bożego. Dlatego zachęcam was, byście z nowym zapałem kontynuowali swoją działalność, którą już prowadzicie z wielkim zaangażowaniem. Dowodem tego jest między innymi nieustanny wzrost waszego centralnego funduszu solidarności, powstałego głównie ze skromnych ofiar wielu osób — ewangelicznych «ubogich wdów» — które rezygnują z zaspokojenia swoich najpilniejszych potrzeb. Fundusz ten umożliwia podejmowanie pracy apostolskiej przez Kościoły pozbawione środków materialnych i cierpiące na brak osób zaangażowanych w duszpasterstwo.

Tak więc funkcja, którą pełnicie jako dyrektorzy Papieskich Dzieł Misyjnych, oraz wasze osobiste poświęcenie są nieodzowne. Oczekuje się od was, że będziecie «informować i formować Lud Boży do powszechnej misji Kościoła, budzić powołania misyjne, ożywiać ducha współpracy w dziele ewangelizacji» (por. Redemptoris missio, 83), w duchu prawdziwie powszechnym i ze świadomością, że terenem pracy Papieskich Dzieł Misyjnych jest cały świat. Powszechność jest najważniejszą i najbardziej znamienną zaletą Dzieł, które uczestniczą w ten sposób w pasterskiej trosce Papieża o wszystkie Kościoły (por. 2 Kor 11, 28).

Zawierzam was i waszą posługę troskliwej opiece Maryi, Matki Kościoła i Gwiazdy Ewangelizacji. Zapewniam was o nieustannej pamięci w modlitwie i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa każdemu z was, obejmując nim wszystkich, którzy współpracują z wami w dziedzinie animacji misyjnej.