Przemówienie Jana Pawła do uczestników sympozjum zorganizowanego przez Radę Konferencji Episkopatów Europy, 25.04.2002
W czwartek 25 kwietnia w Sali Klementyńskiej Ojciec Święty przyjął na audiencji uczestników sympozjum zorganizowanego w Rzymie przez Radę Konferencji Episkopatów Europy na temat: «Młodzież Europy w obliczu przemian. Laboratorium wiary». W sympozjum wzięli udział przewodniczący krajowych konferencji episkopatów (m.in. Prymas Polski kard. Józef Glemp), zwierzchnicy kilku dykasterii Kurii Rzymskiej, biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice, przedstawiciele młodzieży z 34 krajów, reprezentanci niektórych europejskich organizacji kościelnych oraz delegaci innych wyznań chrześcijańskich. W imieniu zgromadzonych słowo powitalne wygłosił przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy bp Amédée Grab: «Podczas tego spotkania — powiedział — biskupi chcą odpowiedzieć na pytanie, jak dalece świat ludzi młodych i ich doświadczenie wiary pozwalają zrozumieć przemiany społeczne i kulturowe zachodzące w naszych krajach, a zarazem rozpoznać cechy charakterystyczne nowej fazy ewangelizacji i inkulturacji chrześcijaństwa w Europie. Doświadczenie wiary ludzi młodych zdaje się bowiem wskazywać, w bardzo oryginalny sposób, że we współczesnych warunkach kulturowych można żyć wiarą i że Ewangelia stanowi doskonałą odpowiedź na oczekiwania dzisiejszej Europy, która czuje się zagubiona. (...) Jesteśmy świadomi, że ewangelizacja Europy jest naszym podstawowym zadaniem. Często martwią nas jednak nasze ograniczenia i przeszkody, jakie napotykamy, gdy dajemy świadectwo naszej wierze i mówimy o Bogu współczesnemu człowiekowi». Zwracając się do zgromadzonych, Jan Paweł II podkreślił potrzebę apostolstwa ludzi świeckich i dojrzałych wspólnot kościelnych w ewangelizacji starego kontynentu.
Czcigodni Bracia w biskupstwie!
1. Z wielką radością przyjmuję was z okazji waszego X Sympozjum i serdecznie witam każdego z was. Słowa powitania kieruję w szczególności do przewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy bpa Amédée Graba, dziękując mu za słowa, w których w imieniu was wszystkich dał wyraz głębokiej jedności z Następcą Piotra.
Jak już mówiłem kilkakrotnie w przeszłości, posługa Konferencji Episkopatów Europy dla Kościoła jest opatrznościowym owocem Soboru Watykańskiego II i szczególnym darem jedności dla naszej epoki. W minionych dziesięcioleciach te spotkania były sposobnością do zacieśniania między różnymi wspólnotami katolickimi Europy więzi ewangelicznej miłości, która czyni je prawdziwymi domami i szkołami komunii.
Spotykając się z wami, wspominam liczne sympozja, w których Bóg pozwolił mi uczestniczyć, gdy byłem arcybiskupem Krakowa. W szczególny sposób utkwiło mi w pamięci sympozjum z 1975 r., kiedy to miałem zaszczyt być jednym z relatorów.
Każde z tych spotkań było okazją do omówienia różnych aspektów i programów nowej ewangelizacji — tego wielkiego dzieła apostolskiego, które obejmuje cały lud chrześcijański.
2. Bardzo znaczący jest temat tegorocznego X Sympozjum: «Młodzież Europy w obliczu przemian. Laboratorium wiary».
Każdy duszpasterz wie, że jego najważniejszą odpowiedzialnością jest prowadzenie wiernych ku spotkaniu z Chrystusem. To spotkanie w ciągu minionych dwóch tysiącleci przemieniało życie ludzi i całych pokoleń w Europie. Jakże nie poczuwać się do wielkiej odpowiedzialności za zachowanie tych chrześcijańskich korzeni?
W rzeczywistości to sami młodzi domagają się, abyśmy dziś w nowy sposób zasiewali Ewangelię w ich sercach. To oni powtarzają nam, czasem w sposób bardzo wymagający, że czekają na «dobrą nowinę». Tak, drodzy bracia, zdajemy sobie sprawę z pilnej potrzeby głoszenia nowym pokoleniom, że jedynym Odkupicielem człowieka jest Jezus, który będąc Bogiem, z miłości zechciał wniknąć w rany ludzkich dziejów i zaznać nawet opuszczenia na krzyżu.
W obliczu zaniku wartości i zmagania się współczesnego społeczeństwa z zasadniczymi pytaniami egzystencjalnymi musimy głosić i świadczyć, że Chrystus wziął na siebie problemy, oczekiwania, a nawet dramaty ludzkości wszystkich epok. Przez swoje zmartwychwstanie sprawił, że może się w pełni urzeczywistnić pragnienie życia i wieczności, skryte w sercu każdego człowieka, a zwłaszcza ludzi młodych.
Europa pilnie potrzebuje spotkania z tym Bogiem, który kocha ludzi i jest obecny zawsze, gdy człowiek staje w obliczu prób i trudności. Aby to spotkanie nastąpiło, wierzący muszą być gotowi świadczyć życiem o swojej wierze. Dzięki temu będą powstawać dojrzałe wspólnoty kościelne, pragnące prowadzić nową ewangelizację wszelkimi środkami i właściwie do tego przygotowane.
3. Drodzy młodzi, witam was serdecznie. Bardzo wymowny jest dla mnie fakt, że na tym sympozjum jesteście obecni także wy, nadzieja Kościoła i Europy. Jego obrady dotyczą was bezpośrednio, bo w obecnej sytuacji społecznej Kościół na was patrzy ze szczególną uwagą. Oczekuje od was daru, jakim jest życie w pełni wierne Chrystusowi i Jego orędziu zbawienia.
W obecnym okresie liturgicznym, jaśniejącym światłością Zmartwychwstałego, życzę wam, aby On obdarzył was swoim pokojem. Niech dla każdego z was będzie Nauczycielem, jak dla uczniów z Emaus. Wy zaś, drodzy przyjaciele, idźcie wytrwale za Nim, z ufnością i entuzjazmem. Nie pozwólcie, aby został zepchnięty na margines waszego życia. Ewangelia jest niezbędnie potrzebna do odnowy kultury; jest niezbędna, aby można było zbudować prawdziwie pokojową przyszłość w Europie i na świecie. To wy, drodzy młodzi, musicie o to zadbać. Nie wahajcie się zatem odpowiedzieć «tak» Bogu, który was wzywa.
4. Pozdrawiam także obecnych tu delegatów innych Kościołów i Wspólnot kościelnych. Jest coraz bardziej oczywiste, że pojednanie chrześcijan to decydujący warunek wiarygodności głoszenia Ewangelii i budowy Europy. Charta oecumenica dla Europy, podpisana w Strasburgu w kwietniu 2001 r., jest z tego punktu widzenia ważnym krokiem na drodze do zacieśnienia współpracy między Kościołami i Wspólnotami kościelnymi. Proszę Boga, aby szły one tą drogą z coraz większą ufnością i zdecydowaniem.
Życzenia pomyślności kieruję także do przewodniczących organizacji Episkopatów Afryki, Azji i Ameryki, którzy uczestniczą w obradach. Dzięki waszej obecności, moi drodzy, poszerza się nasza wizja Kościoła, a Europa bardziej uświadamia sobie swoją odpowiedzialność za inne kraje i ich mieszkańców, która każe jej budować jakże potrzebną powszechną solidarność. Każdemu z was życzę, aby mógł się przyczynić do pełnego powodzenia obrad Sympozjum.
5. Drodzy bracia i siostry, niech Bóg, działając mocą Ducha Świętego, napełnia was w tych dniach i w każdej chwili waszego życia swymi darami miłości, radości i pokoju. Niech was wspomaga Maryja, Matka Kościoła, niech opiekuje się wami św. Marek ewangelista, którego święto właśnie dzisiaj obchodzimy.
Zapewniając wszystkich o pamięci w modlitwie, z serca błogosławię was i wasze Wspólnoty kościelne.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (7-8/2002) and Polish Bishops Conference