Ofiarowujcie Bogu waszą naukę i pracę

W Wielki Poniedziałek, 25 marca, w Auli Pawła VI Jan Paweł II przyjął na audiencji ok. 4 tys. uczestników XXXV Międzynarodowego Kongresu Młodzieży Akademickiej UNIV 2002, zorganizowanego przez prałaturę personalną Opus Dei. W przemówieniu do studentów, pochodzących z 30 krajów i reprezentujących 280 uczelni, Ojciec Święty nawiązał do tematyki kongresu: nauka, praca, służba. «Nie ulegajcie pokusom przeciętności i konformizmu — powiedział Papież. — Tylko w ten sposób będziecie mogli uczynić z waszego życia dar i oddać je na służbę ludzkości».

Drodzy Młodzi!

1. Z radością witam was wszystkich, którzy przybyliście do Rzymu na tradycyjne już spotkanie UNIV. Ważnym przeżyciem religijnym będzie dla was uczestniczenie w liturgii Wielkiego Tygodnia. Dziękuję Panu, że również w tym roku pozwala mi spotkać się z waszym stowarzyszeniem, które gromadzi młodzież różnej narodowości, biorącą udział w wielorakiej działalności wychowawczej prałatury Opus Dei. Dziękuję wam za odwiedziny i witam w tym domu, który jest waszym domem!

Nauka, praca, służba

2. W czasie pobytu w Rzymie chcecie pogłębić swą formację chrześcijańską, a jako temat refleksji wybraliście trzy słowa: nauka, praca, służba.

Słowo «służba» stanowi klucz do zrozumienia pozostałych dwóch, które je poprzedzają. Nauka i praca wymagają w istocie postawy otwartości i daru z siebie, które właśnie nazywamy służbą. Jest to ów typowy wymiar, który winien cechować postępowanie człowieka. Podkreśla to Sobór Watykański II, gdy mówi, że człowiek może odnaleźć się w pełni tylko dzięki bezinteresownemu darowi z siebie samego (por. Gaudium et spes, 24). Drodzy młodzi, niech każdy z was przez to otwarcie się na braci doskonali — także dzięki nauce i pracy — podstawowe aspekty swej misji, pomnażając talenty, które Bóg szczodrze wam powierzył.

Jakże pomocne są w tym względzie nauki bł. Józefa Marii Escrivy, którego stulecie urodzin przypada w tym roku! Wielokrotnie zwracał on uwagę na to, że w Ewangelii Jezus zwany jest cieślą (por. Mk 6, 3), a także synem cieśli (por. Mt 13, 55). Terminując w szkole Józefa, Syn Boży traktował pracę rzemieślniczą nie tylko jako źródło utrzymania — jakkolwiek jest ono niezbędne, lecz także jako «służbę» dla ludzkości, i w rzeczywistości uczynił z niej integralny element planu zbawienia. Daje w ten sposób przykład każdemu z nas, by szedł za własnym powołaniem i w pełni wykorzystywał swoje możliwości w służbie bliźniemu.

3. W tych dniach Wielkiego Tygodnia rozmyślania wiernych skupione są głównie na tajemnicy Krzyża. W jego świetle możemy lepiej zrozumieć wartość służby, pracy, a w waszym przypadku, droga młodzieży, także nauki. Krzyż jest symbolem miłości, która staje się całkowitym i bezinteresownym darem. Czyż krzyż nie jest świadectwem miłości Chrystusa do nas? Krzyż jest cichą szkołą miłości, w której uczymy się prawdziwie kochać. Naśladując Chrystusa, Króla ukrzyżowanego, wierni uczą się, że «panować» znaczy służyć bliźniemu, w trosce o jego dobro, i odkrywają, że w szczerym darze z samego siebie wyraża się prawdziwy sens miłości. Św. Paweł powtarza nam, że Jezus «nas umiłował i samego siebie wydał za nas» (por. Ga 2, 20).

«Cała godność pracy — pisał bł. Escrivá — opiera się na miłości». A także: «Wielkim przywilejem człowieka jest zdolność kochania; dzięki temu przezwycięża on to, co ulotne i przemijające. Człowiek może kochać inne stworzenia, może mówić: ty i ja, nadając tym słowom pełne znaczenie (...). Praca rodzi się z miłości, objawia miłość, podporządkowana jest miłości» (Č Gesů che passa, 48).

Kiedy wiernie idąc tą duchową drogą poważnie przykładamy się do nauki i pracy, rzeczywiście stajemy się solą ziemi i światłem świata (por. Mt 5, 13-14). Do tego zachęca was, młodych, temat mającego się wkrótce odbyć Światowego Dnia Młodzieży: abyście byli solą ziemi i światłem świata w życiu codziennym.

Droga ta jest niełatwa, nierzadko sprzeczna z mentalnością waszych rówieśników. Niewątpliwie jest to droga «pod prąd» w stosunku do najbardziej rozpowszechnionych dziś postaw i mód.

Prawo Boże najważniejsze w życiu

4. Drodzy chłopcy i dziewczęta! Niech was to wszystko nie zaskakuje: tajemnica Krzyża uczy sposobu życia i działania, który nie jest zgodny z duchem tego świata. W tym względzie apostoł przestrzega nas wyraźnie: «Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe» (Rz 12, 2).

Drodzy młodzi członkowie UNIV, nie ulegajcie pokusom przeciętności i konformizmu. Tylko w ten sposób będziecie mogli uczynić z waszego życia dar i oddać je na służbę ludzkości; tylko wówczas pomożecie leczyć rany tak wielu ubogich, cierpiących i odrzuconych na margines społeczeństwa, którzy wciąż jeszcze są bardzo liczni w tym naszym świecie, tak wysoko rozwiniętym pod względem technologicznym. Dlatego uczyńcie wszystko, aby dziś w waszej nauce, a w przyszłości w pracy zawodowej najwyższym kryterium było Prawo Boże. Wówczas wasze światło tak będzie jaśnieć «przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie» (Mt 5, 16).

Aby to wszystko stało się możliwe, potrzebna jest przede wszystkim modlitwa, duchowy dialog z Tym, który was powołuje, abyście byli Jego uczniami. Chłopcy i dziewczęta, bądźcie wielkoduszni w swej działalności, a zarazem oddawajcie się głębokiej kontemplacji tajemnicy Bożej. Uczyńcie Eucharystię najważniejszym momentem waszego dnia. Jednocząc się z ofiarą krzyża, która w niej się uobecnia, ofiarowujcie Panu waszą naukę i pracę, tak abyście sami stali się «duchowymi ofiarami, miłymi Bogu przez Jezusa Chrystusa» (por. 1 P 2, 5).

Maryja zawsze jest przy was, tak jak stała przy Jezusie. Jej, Służebnicy Pańskiej — Ancilla Domini, i Stolicy Mądrości — Sedes Sapientiae, zawierzam wasze postanowienia i pragnienia. Ze swej strony zapewniam was o nieustannej pamięci w modlitwie. Życzę wam obfitującego w duchowe owoce Triduum Paschalnego i świętej Paschy. Z tymi uczuciami z serca wszystkich was błogosławię.

opr. mg/mg