Z głębi ojcowskiego serca (przemówienia z września, października i listopada 1999)

Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone do Polaków podczas audiencji generalnej, która odbyła się we środę 15 września 1999 r. na placu św. Piotra. Wspomnienie pielgrzymki do Polski: pozdrowienie środowiska krakowskiej AGH.

„Witam pielgrzymów z Polski! Serdecznie witam profesorów, pracowników i władze Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wasza uczelnia wraz z innymi szkołami wyższymi Krakowa tworzy wielkie środowisko akademickie miasta, z którym nadal czuję się bardzo związany. Chętnie też wracam pamięcią do naszego krótkiego spotkania przed gmachem AGH podczas ostatniej mojej pielgrzymki do Ojczyzny i cieszę się, że do takiego spotkania doszło. Wiem, że bardzo o nie zabiegaliście. Było ono potrzebne. Dziś pragnę wam podziękować za waszą życzliwość.

Na osiemdziesięciolecie istnienia Akademii życzę, aby była zawsze żywym centrum rozwoju myśli technicznej i kształcenia kompetentnych kadr. Niech wasza patronka, św. Barbara, wyprasza wam potrzebne łaski. Z serca błogosławię.

Prócz tego witam Koło Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II Ziemi Kazimiersko-Kieleckiej; ogólnopolską pielgrzymkę farmaceutów; laureatów konkursu „Ośmiu wspaniałych” oraz profesorów i nauczycieli z różnych miast Polski; grupy parafialne z Głubczyc, Iławy, Piekar Śląskich, Rudy Śląskiej i Turku; grupy młodzieżowe z Krakowa, Katowic, Nowego Dworu, Nowej Rudy, Rogoźna, Warszawy, Wrocławia i Zakopanego oraz z Legnicy chór „Madrygał”.

Spotykamy się w dniu 15 września, we wspomnienie Matki Bożej Bolesnej. W tym dniu moja pamięć i moje myśli powracają do wielu sanktuariów Matki Bożej Bolesnej, w szczególności do bliskiego mi sanktuarium Smętnej Dobrodziejki w kościele franciszkanów w Krakowie. Wszystkim dziękuję za odwiedziny i życzę „Szczęść Boże” w waszej pielgrzymce do Rzymu”.

ŻYCZĘ WAM OWOCNEGO PRZYGOTOWANIA DO WIELKIEGO JUBILEUSZU

Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone do Polaków podczas audiencji generalnej we środę 22 września 1999 r. na placu św. Piotra. Wspomnienie pielgrzymki do Polski: pozdrowienie pielgrzymów z diecezji siedleckiej i elbląskiej.

„Witam pielgrzymów z Polski. W szczególności pozdrawiam księży biskupów z diecezji siedleckiej: Jana Wiktora Nowaka i Henryka Tomasika, z diecezji elbląskiej: Andrzeja Śliwińskiego i Józefa Wysockiego, oraz kapłanów diecezji sandomierskiej i radomskiej z okazji 25-lecia święceń, a także siostry dominikanki z różnych miejscowości Polski. Pozdrawiam grupy parafialne z Będzina, Częstochowy, Gdańska, Gdyni, Kędzierzyna, Sulechowa, Tych oraz Polską Misję Katolicką z Dortmundu, Bielefeld i Paderborn. Pozdrawiam także grupy młodzieżowe: z Dęblina — wojskowych, z Gliwic, Krakowa, Legionowa, Nowego Sącza, Olsztyna, Szczecina, Tarnowa oraz profesorów, studentów i duszpasterzy Wyższej Szkoły Menadżerskiej z Warszawy. Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów z Siedlec i z Elbląga, w sposób szczególny pasterzy tych diecezji, władze administracyjne, a także przedstawicieli duchowieństwa oraz wiernych. Wyrażam wszystkim wdzięczność za to przybycie, dzięki któremu powracają wspomnienia moich odwiedzin w Polsce oraz niezapomnianego pobytu w Siedlcach i Elblągu w czerwcu tego roku.

Nawiązując do katechezy dzisiejszej życzę wszystkim owocnego przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Drugiego Tysiąclecia. W tym duchu, o jakim była mowa w dzisiejszej katechezie, a mianowicie, w duchu pokuty odnawiającej serce i sumienie człowieka na spotkanie z Chrystusem w trzecim tysiącleciu.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”.

Z WIARĄ I MIŁOŚCIĄ PRZEKROCZYĆ PRÓG TRZECIEGO TYSIĄCLECIA

Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone do Polaków podczas audiencji generalnej, która odbyła się we środę 6 października 1999 r. na placu św. Piotra. Wspomnienie pielgrzymki do Polski: pozdrowienie pielgrzymów z diecezji sandomierskiej

„Witam pielgrzymów z Polski! Witam: ks. bpa Sławoja Głodzia, biskupa polowego Wojska Polskiego, grupy parafialne z Boru Zapilskiego, Jelcza, Karlina, Krakowa, Kurowic, Laskowic, Legnicy i Trzebiatowa; grupy młodzieżowe z Chrzanowa, Krakowa, Milówki, Nowego Targu, Lublina i Rogoźna; dzieci pierwszokomunijne z rodzicami z Warszawy; pracowników Radia Fiat z Częstochowy; Polską Misję Katolicką z Kolonii w Niemczech; pielgrzymkę diecezji sandomierskiej.

Z całego serca pozdrawiam pielgrzymów z diecezji sandomierskiej przybyłych na tę audiencję wraz z biskupem pomocniczym Edwardem Frankowskim. Tym pozdrowieniem obejmuję również przedstawicieli władz lokalnych, kapłanów, siostry zakonne i wszystkich obecnych.

Gdy patrzę na was, wracam wspomnieniami do moich niedawnych odwiedzin drogiej sercu ziemi sandomierskiej. Ze wzruszeniem myślę o tym spotkaniu i składam dzięki Bogu za łaskę nawiedzenia waszego miasta — starego miasta i czcigodnego.

Bądźcie wierni chlubnej i bogatej tradycji Sandomierza oraz tej ziemi, którą tworzyli święci i błogosławieni, ludzie nauki i kultury, świeccy i duchowni. „Trzeba się nam wsłuchiwać z ogromną wrażliwością w ten głos przeszłości, aby wiarę i miłość do Kościoła i Ojczyzny przeprowadzić, przenieść przez próg roku dwutysięcznego i przekazać następnym pokoleniom” — pragnę raz jeszcze powtórzyć te słowa, które powiedziałem w homilii podczas spotkania w Sandomierzu.

Pozdrawiam waszego biskupa Wacława Świerzawskiego, wszystkich kapłanów, rodziny zakonne i całą wspólnotę diecezji sandomierskiej, przesyłając serdeczne błogosławieństwo dla wszystkich.”

STARAJMY SIĘ WYPEŁNIAĆ NAJWIĘKSZE PRZYKAZANIE

Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone do Polaków podczas audiencji generalnej, która odbyła się we środę 14 października 1999 r. na placu św. Piotra. Wspomnienie pielgrzymki do Polski: pozdrowienie pielgrzymów z diecezji łowickiej

„Witam pielgrzymów z Polski! Pozdrawiam delegację firmy „Mosty” z Łodzi, ks. bp. Alojzego Orszulika — ordynariusza diecezji łowickiej, przedstawicieli władz miejskich i samorządowych z Łowicza; grupy parafialne: z Białegostoku, Brzegu Opolskiego, Dzierżoniowa, Gdowa, Jaświły, Krakowa, Lubiąża, Łodzi, Radzionkowa, Roztoki, Rudy Śląskiej, Środy Śląskiej, Złotoryi i z Mościsk (archidiecezja lwowska) oraz Polskie Misje Katolickie w Dortmundzie, Rechlinghausen, Siegen, Heilbronn, Ludwigsburgu, także parafie z Brukseli, Irvington (New Jersey) oraz Orkiestrę Kolejarzy z Ostrowa Wielkopolskiego; grupy młodzieżowe z Rabki, Warszawy i Wrocławia; pracowników Beskidzkiej Izby Lekarskiej z Bielska-Białej, Zgromadzenie Córek św. Franciszka z Sandomierza oraz chór chłopięcy z katedry w Płocku — Pueri Cantores Plocensis.

To jest pierwsze i największe przykazanie: „Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego, ze wszystkiej duszy twojej, ze wszystkich sił twoich, a bliźniego twego jak siebie samego”. To zapisane już w Starym Testamencie przykazanie Chrystus uczynił w Ewangelii największym i pierwszym przykazaniem, podstawą całego porządku moralnego w chrześcijaństwie.

Trzeba więc starać się o miłość. Sam Bóg udziela nam łaski tej miłości wedle słów: „Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam został dany”. Bóg nas niejako pobudza do tej miłości przez swoją własną miłość, przede wszystkim przez miłość, którą nam Chrystus okazał oddając swoje życie za nas. Ażeby zaś tę miłość ugruntować w naszych sercach, posyła Ducha Świętego, którego największym darem jest miłość Boga i bliźniego. Starajmy się o tę miłość, wspominając największe przykazanie i odpowiadając na miłość Boga samego, a zwłaszcza na miłość Chrystusa.

Bóg zapłać wszystkim za odwiedziny!”

WIELKA TAJEMNICA MIŁOŚCI DOMAGA SIĘ HEROICZNEGO WYZNANIA PRZED ŚWIATEM

Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone do Polaków podczas audiencji generalnej we środę 20 października 1999 r. na placu św. Piotra. Wspomnienie pielgrzymki do Polski: pozdrowienie pielgrzymów z archidiecezji gnieźnieńskiej

„Witam pielgrzymów z Polski! W szczególności pozdrawiam: ks. kard. Henryka Gulbinowicza, metropolitę wrocławskiego, ks. abp. Henryka Muszyńskiego, metropolitę gnieźnieńskiego, i biskupów pomocniczych Bogdana Wojtusia i Stanisława Gądeckiego, władze miejskie i samorządowe Bydgoszczy oraz pielgrzymów z Bydgoszczy, którzy przybyli, aby podziękować za moje odwiedziny u nich; abp. Tadeusza Gocłowskiego z Gdańska, delegację Polskiego Radia z Warszawy; grupy parafialne z Częstochowy — pallotyni, z Górna, Juchnowic, Mogiły-Krakowa — ojcowie cystersi, Starej Miłosnej koło Warszawy, Torunia, Włoszakowic i Wronek — ojcowie franciszkanie; grupy młodzieżowe z Chojnic, Mikołowa, Łomży i Częstochowy — Liceum Sztuk Plastycznych im. Jacka Malczewskiego; grupy polonijne ze Stanów Zjednoczonych — z Chicago, z Niemiec — z Amberga, Frankfurtu, Kassel i Lubeki, oraz Małopolski Cech Optyków i chór z parafii Rydułtowy.

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów z archidiecezji gnieźnieńskiej, ks. abp. Henryka Muszyńskiego, metropolitę gnieźnieńskiego, księży biskupów pomocniczych i władze miejskie Bydgoszczy, a także przedstawicieli duchowieństwa i wiernych.

Wasza obecność dzisiaj na audiencji generalnej jest jakby przedłużeniem mojej czerwcowej pielgrzymki do Polski. Dziękuję Bożej Opatrzności za to spotkanie z Kościołem gnieźnieńskim w Bydgoszczy, za to, że mogliśmy wspólnie rozważać wielką tajemnicę miłości — miłości, która niejednokrotnie domaga się heroicznego wyznania przed światem, przybierając postać męczeństwa.

Chylimy głowy przed tymi, którzy dali wielkie świadectwo Chrystusowi i mieli odwagę miłować. Oni pokazali nam drogę, którą trzeba iść w nowe tysiąclecie. Należy im się szczególna wdzięczność.

Wszystkim tu obecnym i wszystkim wiernym archidiecezji gnieźnieńskiej z serca błogosławię.

Dzisiaj przypada uroczystość św. Jana Kantego, patrona Krakowa, patrona Akademii Krakowskiej i Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także 15. rocznica śmierci ks. Jerzego Popiełuszki.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”

BIBLIJNA ZASADA DAROWANIA DŁUGÓW JEDNĄ Z INICJATYW ROKU JUBILEUSZOWEGO

Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone do Polaków podczas audiencji generalnej, która odbyła się we środę 3 listopada 1999 r. na placu św. Piotra. Wspomnienie pielgrzymki do Polski: pozdrowienie pielgrzymów z archidiecezji gdańskiej i z diecezji tarnowskiej.

„Witam pielgrzymów z Polski! Śpiewały „Gorce” z Kamienicy, Regionalny Zespół Folklorystyczny.

Pozdrawiam wszystkich uczestników dzisiejszej audiencji generalnej: pielgrzymkę z archidiecezji gdańskiej z abp. Tadeuszem Gocłowskim, z biskupem pomocniczym Zygmuntem Pawłowiczem, z duchowieństwem i władzami regionu na czele (Gdańsk); pielgrzymkę z diecezji tarnowskiej z biskupami Wiktorem Skworcem, ordynariuszem, i Piotrem Bednarczykiem, auxiliaris, z duchowieństwem i władzami samorządowymi regionu na czele.

Pozdrawiam także: przedstawicieli władz samorządowych Nowej Soli wraz z Zespołem Orkiestry Dętej z tego miasta (Nowa Sól) oraz Katolicką Szkołę Podstawową, Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące z Mosiny koło Poznania.

Wszystkim bardzo dziękuję za przybycie do Rzymu w tych dniach.

Katecheza dzisiejsza, nawiązując do tradycji biblijnych roku sabatowego, czyli Roku Świętego, zwraca uwagę na jeden aspekt — który ważny jest w stosunkach między bogatymi a biednymi ludźmi i między bogatymi a biednymi krajami — mianowicie na sprawę tak zwanego zadłużenia zewnętrznego, którym są obciążone różne kraje, biedne kraje na kuli ziemskiej, i zaleca, ażeby wziąć pod uwagę biblijną zasadę darowania tych długów w Roku Świętym.

Polacy zastanawiają się nad tym, w jaki sposób do nich odnosi się ta inicjatywa Roku Jubileuszowego, który wszyscy pragniemy przeżywać jak najowocniej i jak najautentyczniej.

Bóg zapłać jeszcze raz za wasze odwiedziny. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”