Dekret "Urbi et orbi" Kongregacji Świętych Obrzędów

Ojciec św. Pius X w Motu Proprio z dnia 22 listopada 1903 roku w formie Instrukcji o Muzyce Kościelnej wydanym, przywrócił szczęśliwie czcigodny śpiew gregoriański, według ksiąg starożytnych, do pierwotnego użycia w kościołach i zarazem w jedną całość zebrał główne przepisy, mające na celu pomnożenie lub przywrócenie w świątyniach świętości i godności śpiewów, rozkazując z mocy pełności Apostolskiej swej Władzy, aby ten zbiór jako kodeks prawomocny muzyki kościelnej miał obowiązującą siłę prawa. W tym celu tenże sam Ojciec święty przez tę Świętych Obrzędów Kongregację poleca i rozkazuje, aby wszystkie kościoły powyższą Instrukcję przyjęły i święcie się do niej zastosowały, bez względu na przywileje i wyjątki jakiekolwiek, nawet najdalej posunięte, jakimi są przywileje i wyjątki przez Stolicę Świętą Bazylikom Większym Miasta Rzymu, szczególniej zaś przesławnej Bazylice Lateraneńskiej udzielone. Zarówno cofając, czy to przywileje, czy zalecenia, które Stolica Apostolska lub ta Święta Kongregacja stosownie do czasów i okoliczności na różne nowsze wydania śpiewu liturgicznego dawała, tenże Ojciec św. łaskawie zezwolić raczył, aby te wyżej wzmiankowane nowsze wydania śpiewu liturgicznego, w tych kościołach, w których już zaprowadzone zostały mogły być zachowane i używane dopóty, dopóki, oby najprędzej, czcigodny Śpiew Gregoriański, według autentycznych ksiąg, na ich miejsce nie będzie zaprowadzony. Postanowienie to obowiązuje, mimo wszelkich innych mu przeciwnych przepisów i zwyczajów.

Ojciec św. Pius X rozkazał tejże Świętych Obrzędów Kongregacji o tym wszystkim niniejszym Dekret wydać dnia 8 stycznia 1904 roku.

(według A. Filaber, Prawodawstwo muzyki liturgicznej, Warszawa 1997, s. 18)

opr. mg/mg