Europejskie sympozjum powołaniowe w Porto

W dniach 3 - 6 lipca 2008 w Porto (Portugalia) miał miejsce odbywający się co roku europejski kongres na temat duszpasterstwa powołań. Hasło tegorocznego kongresu brzmiało: Być samarytanami nadziei dla ludzkiej i chrześcijańskiej przyszłości Europy. W kongresie wzięli udział przedstawiciele 21 krajów z naszego Kontynentu. Delegacji Polskiej przewodniczył ks. bp Wojciech Polak, delegat Episkopatów Europy ds. Powołań. Ponadto nasz kraj reprezentował ks. Marek Dziewiecki, krajowy duszpasterz powołań oraz O. Sergiusz Bałdyga OFM z Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań.

Poszczególne referaty odnosiły się do teologicznego i pedagogicznego przesłania, zawartego w dokumencie końcowym I Europejskiego Kongresu Powołań — „Nowe Powołania dla Nowej Europy”. Dokument ten ukazał się w 1998 roku, a zatem dokładnie dziesięć lat temu. W pierwszym dniu kongresu bp Jean-Louis Brugučs podkreślił, że słowo nadzieja traci swój sens w zlaicyzowanym społeczeństwie, które ulega konsumpcyjnemu stylowi życia i w konsekwencji traci perspektywę wieczności a także radość życia w teraźniejszości. Nadzieja pojawia się wtedy, gdy z entuzjazmem i wdzięcznością przyjmujemy od Boga dar życia i gdy jesteśmy pewni, że nasze istnienie nie wyczerpuje się w doczesności. Tylko w kontekście radości i zaufania do Boga mogą rodzić się powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego, a najbardziej owocną formą duszpasterstwa powołań jest czytelne świadectwo księży oraz osób zakonnych.

Tego samego dnia uczestnicy kongresu wysłuchali konferencji, którą za pomocą łączy internetowych wygłosił George Weigel, przebywający w tym czasie w Krakowie. Zarówno ten amerykański dziennikarz, jak też Patriarcha Lizbony — kard. José Policarpo — mówili o transformacji kulturowej na naszym Kontynencie. We współczesnej kulturze coraz częściej Bóg jest traktowany jako wróg wolności człowieka. W konsekwencji szerzy się humanizm ateistyczny na bazie pustki duchowej i na bazie relatywizmu moralnego. Tymczasem bez uznania obiektywnej prawdy na temat człowieka, nie jest możliwy dialog społeczny ani rozumienie powołania człowieka.

Drugiego dnia sympozjum uczestnicy wysłuchali konferencji ks. Mario Oscara Llanosa, który przedstawił analizę teologiczną i psychopedagogiczną dokumentu „Nowe Powołania dla Nowej Europy”. Mówca podkreślił, że w ostatnich dziesięciu latach Europa zmieniła się i że fakt ten stawia ciągle nowe wezwania przed wszystkimi, którzy zaangażowani są w duszpasterstwo powołań oraz w promocję dojrzałej kultury powołaniowej. Po południu uczestnicy kongresu zapoznali się ze specyficznymi formami pracy powołaniowej w niektórych krajach Europy. Ks. Marek Dziewiecki przedstawił główne formy aktywności Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań w Polsce. Podkreślił, że podstawową formą towarzyszenia powołaniowego w odniesieniu do dzieci i młodzieży jest pogłębione wychowanie chrześcijańskie, a podstawą tego wychowania jest personalistyczna wizja człowieka, zawarta w Biblii. Ks. Dziewiecki podkreślił ponadto potrzebę precyzji terminologicznej. Błędem jest mówienie o „kryzysie powołań”, gdyż powołania są darem Boga, a Bóg nigdy nie jest w kryzysie. W kryzysie jest natomiast wielu powołanych, a także niektórzy spośród osób towarzyszących dzieciom i młodzieży w dorastaniu do świętego małżeństwa, kapłaństwa czy życia konsekrowanego.

Punktem kulminacyjnym kongresu powołaniowego w Portugalii była pielgrzymka do narodowego Sanktuarium w Fatimie, w niedzielę, szóstego lipca. Uczestnicy Kongresu uczestniczyli w Eucharystii na placu przed Bazyliką oraz modlili się przy grobach Giacinty, Franciszka i Łucji. Kolejny europejski kongres powołań będzie miał miejsce w Rzymie, w dniach 2-5 lipca 2009 roku.

opr. mg/mg