Biskupi polscy z wizytą "ad limina apostolorum"

Biskupi polscy udają się z wizytą "ad limina apostolorum" 1-8 lutego 2014. Jaki jest cel takich wizyt i co było przedmiotem poprzednich spotkań biskupów z Papieżem?

W dniach 1-8 lutego 2014 polscy biskupi udali się do Watykanu z wizytą "ad limina apostolorum" (dosł.: do progów/grobów apostolskich). Jest to wizyta, odbywana przez biskupów, zgodnie z prawem kanonicznym, co 5 lat. W praktyce obecnie jest to ok. 8 lat - poprzednia wizyta polskich biskupów miała miejsce pod koniec 2005 r. (Benedykt XVI), a wcześniejsza - w 1998 r. (Jan Paweł II). Poprzednie wizyty dokonywały się w trzech grupach, w czasie obecnej - biskupi odwiedzą papieża w pięciu grupach. Do Watykanu udają się biskupi diecezjalni, pomocniczy, a także biskupi-seniorzy. Oprócz spotkania z papieżem, biskupi odwiedzą także wszystkie kongregacje i rady Stolicy Apostolskiej, aby zapoznać się z ich działalnością i przedstawić im życie Kościoła w Polsce. Przygotowując wizytę każda diecezja opracowuje specjalny dokument opisujący jej życie i działanie, podzielony na rozdziały stosownie do struktury watykańskich kongregacji, rad i zespołów. Obecnie dokument taki składa się z 24 rozdziałów.

Informacje na stronach Episkopatu:
• Przed wylotem do Watykanu • Abp Michalik o wizycie ad limina
Na stronach Opoki:
Relacja: Co papież powiedział katolikom nad Wisłą :: Wiadomości: • Polscy biskupi u progów apostolskich • Papież dobrze zna realia polskiego Kościoła • Abp Michalik o powrocie do źródeł • Refleksje Abp Skworca i kard. Nycza • Msza w bazylice św. Piotra • Biskupi o rodzinie, spowiedzi i kazaniach • Papieskie spotkanie z drugą grupą biskupów • Bp Czaja o spotkaniu z Papieżem • Abp Michalik, Gądecki i Budzik po ad limina • Papież do polskich biskupów na koniec wizyty • Galeria

Zrozumienie sensu wizyty ad limina wymaga wcześniejszego wyjaśnienia właściwego obrazu władzy w Kościele. Pomimo tego, że jest ona rozumiana hierarchicznie, nie jest to hierarchia na sposób wojskowy, gdzie papież byłby widziany jako szef armii, a kongregacje watykańskie jako jego sztab. W rzeczywistości, podstawową strukturą Kościoła jest diecezja, w której biskup ma «całą władzę zwyczajną, własną i bezpośrednią» (Sobór Watykański II, Dekret Christus Dominus, 8). «Jedność Kościoła zakorzeniona jest w jedności Episkopatu, który, aby być jednym, potrzebuje Głowy Kolegium. Analogicznie Kościół, aby być jednym, wymaga jednego Kościoła jako Głowy Kościołów: Kościoła rzymskiego, którego biskup, Następca Piotra, jest Głową Kolegium. Aby zatem każdy Kościół partykularny - czyli diecezjalny - był w pełni Kościołem, to znaczy lokalną obecnością Kościoła powszechnego z jego wszystkimi istotnymi elementami, a zatem by był ukonstytuowany na obraz Kościoła powszechnego, musi w nim być obecny, jako element właściwy, najwyższy autorytet Kościoła (...). Prymat Biskupa Rzymu i Kolegium biskupów są elementami właściwymi Kościoła powszechnego. (...) Istnienie posługi Następcy Piotra wewnątrz każdego Kościoła partykularnego jest koniecznym wyrazem tego podstawowego wzajemnego przenikania się Kościoła powszechnego i Kościoła partykularnego» (List Communionis notio, 13).

«Przejawem i zarazem środkiem komunii pomiędzy biskupami a Katedrą Piotrową są wizyty ad limina Apostolorum. Wyróżnia się w istocie trzy główne punkty takiego wydarzenia, z których każdy posiada własne znaczenie. Przede wszystkim jest to pielgrzymka do grobów książąt apostołów Piotra i Pawła, która wskazuje na odniesienie do jedynej wiary, o której zaświadczyli w Rzymie swoim męczeństwem (...) Moment ten wiąże się ze spotkaniem z Następcą Piotra (...) To, co wówczas ma miejsce, nie jest zwykłym wzajemnym przekazaniem informacji, lecz przede wszystkim potwierdzeniem i umocnieniem kolegialności w ciele Kościoła, z której wynika jedność w różnorodności. (...) Trzeci aspekt wizyt ad limina stanowi spotkanie z odpowiedzialnymi za dykasteria Kurii Rzymskiej. Rozmawiając z nimi biskupi mają bezpośredni dostęp do spraw, które leżą w gestii poszczególnych dykasterii, w ten sposób wprowadzeni są w kwestie objęte wspólną troską pasterską.» (Pastores gregis, 57)

Oto, czemu poświęcone były poprzednie dwie wizyty polskich biskupów ad limina: w 1998 r. (u Jana Pawła II) oraz w 2005 r. (u Benedykta XVI):

Wizyta z 2005 r.

Przemówienia do poszczególnych grup biskupów:

• I grupa

«Rozpocznijmy zatem od środowiska, jakie w strukturze Kościoła jest najbardziej podstawowe - od parafii. (...) Pierwszy i najważniejszy postulat (...) to ten, by parafia stanowiła „wspólnotę kościelną" i „kościelną rodzinę". Nawet jeśli mamy do czynienia z parafiami bardzo licznymi, trzeba podjąć wszelkie możliwe wysiłki, aby nie były one zredukowane do masy bezimiennych wiernych.» ...więcej

• II grupa

«Jednym z głównych celów działalności laikatu jest odnowa moralna społeczeństwa. Nie może być ona powierzchowna, wycinkowa i doraźna. Powinna charakteryzować się głęboką przemianą w etosie ludzi, to znaczy przyjęciem właściwej hierarchii wartości, według której kształtować się będą postawy.» ...więcej

• III grupa

«Trzeba dołożyć starań, aby troska kapłanów o właściwe sprawowanie liturgii, o piękno słowa, gestu, muzyki były coraz bardziej czytelnym znakiem zbawczego Misterium, które się w niej dokonuje. Trzeba też, aby młodzi, przez aktywny udział w przygotowaniu liturgii, przez zaangażowanie w liturgię Słowa, w służbę Ołtarza czy w oprawę muzyczną, sami byli włączeni w liturgiczną akcję.» ...więcej

Wizyta z 1998 r.

Przemówienia do poszczególnych grup biskupów:

• I grupa

«Działalności ekumenicznej nie można ograniczać do styczniowej modlitwy o jedność chrześcijan, ale wymagany jest stały wysiłek podyktowany życzliwością i gotowością do dawania wspólnego chrześcijańskiego świadectwa we współczesnym, pluralistycznym świecie. (...) Chrystusowa posługa jednania nie tylko odnosi się do działalności ekumenicznej, ale ogarnia ona Kościół i cały naród. » ...więcej

• II grupa

«Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!» (1 Kor 9, 16). Te słowa apostoła Pawła stają się dla każdego z nas naglącym wezwaniem do głoszenia Ewangelii i zachęcają do wysiłku odnowy (...) Cieszy fakt, że wierni świeccy włączają się w dzieło ewangelizacji i czują się coraz bardziej świadomi swojej roli w Kościele. Jest wielkim zadaniem Kościoła w Polsce, żeby tę samoświadomość eklezjalną u katolików świeckich pogłębiać i czynić ją coraz bardziej dojrzałą w duchu Soboru Watykańskiego II.» ...więcej

• III grupa

«Prawdziwa odnowa człowieka i społeczeństwa dokonuje się zawsze za sprawą odnowy sumień. Sama zmiana struktur społecznych, ekonomicznych i politycznych — choć ważna — może się jednak okazać niewykorzystaną szansą, jeśli nie stoją za nią ludzie sumienia. (...) Ten głos, to wewnętrzne prawo wolności, które ją ukierunkowuje na dobro i ostrzega przed czynieniem zła. Przyzwolenie na łamanie tego prawa przez prawo stanowione w ostatecznym rozrachunku zawsze obraca się przeciw czyjejś wolności i godności.» ...więcej

» Obszerna relacja z wizyty (w tym wypowiedzi biskupów) wg. L'Osservatore Romano

Więcej informacji nt. wizyt ad limina:

Adhortacja apostolska o biskupach (2003): Pastores gregis
Abp. Ouellet o zadaniach swojej kongregacji
O wizycie ad limina 2005 r.
Refleksje Abpa Życińskiego po wizycie 1998 r.
Refleksje Abpa Życińskiego po wizycie 1998 r. (cz. 2)

opr. mg/mg

« ‹ 1 › »

oceń artykuł