100 lat WSD oo. Redemptorystów

Rozpoczęła się uroczysta inauguracja 101. roku akademickiego w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie.

Na początku głos zabrał o. dr hab. Ryszard Hajduk CSsR, Rektor Seminarium, który nakreślił ogólną sytuację uczelni. Szczegółowo o sprawach związanych z nauczaniem mówił Dyrektor Studium Filozofii w Krakowie o. dr Mirosław Pawliszyn CSsR. Następnie z rąk Przełożonego Generalnego Redemptorystów o. Josepha Tobina 22 studentów ( 19 przygotowujących się do kapłaństwa i 3 na braci zakonnych, pośród 22 seminarzystów dwóch pochodzi z Ukrainy) rozpoczynających I rok Seminarium przyjęło indeksy. Uroczystości towarzyszył śpiew scholi barci kleryków. Wykład inauguracyjny zatytułowany „Przygotowanie do życia apostolskiego w Zgromadzeniu Redemptorystów — odpowiedzią na oczekiwania współczesnego świata i Kościoła, wygłosił Dyrektor Studium Teologii w Tuchowie o. dr Marek Saj CSsR. Zwrócił on uwagę na treści zawarte w Kosnstytucjach i Statutach Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, dokumentach papieskich, dokumentach Kongregacji Wychowawnia Katolickiego oraz przepisach wewnętrznych Warszawskiej Prowincji Redemptorystów.

Formacja studentów odbywa się w trzech ośrodkach formacyjnych (Karków, Lubaszowa, Tuchów) i przebiega wzorując się na schemacie zaczerpniętym z Konstytucji Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Struktura ta zawiera trzy główne punkty:

1. Misyjne dzieło Zgromadzenia:

Jako punkt wyjścia w procesie formacji uważa się utożsamienie własnego powołania z pójściem za Chrystusem Odkupicielem we wspólnocie Redemptorystów. Owo utożsamienie zostaje nabyte poprzez pomoc formatorów, spowiedników i poprzez właściwe kierownictwo duchowe. W tym procesie jest czymś ogromnie ważnym, aby studenci dzielili się własnymi doświadczeniami zarówno podczas dni rekolekcji jak spotkań biblijnych.

Ten proces identyfikacji znajduje swój rozwój w nabyciu przez studenta właściwej i dobrze ugruntowanej świadomości dotyczącej charyzmatu redemptorystowskiego wraz z odkryciem redemptorystowskiego powołania. W tym celu głoszone są przez wychowawców konferencje, które koncentrują się na temacie charyzmatu Redemptorystów oraz celebracje redemptorystowskich świąt i uroczystości. Nie może zabraknąć udziału studentów w pracach apostolskich.

2. Wspólnota apostolska

Wspólnota apostolska, do której są formowani studenci w Seminarium Redemptorystów, powinna być widziana i uważana za swoistego rodzaju proces składający się z pięciu etapów: wspólnota modlitwy, wspólnota osób, wspólnota nawracająca się, wspólnota otwarta. Każdy z tych etapów ma pomagać studentom w stawaniu się osobami dojrzałymi i odpowiedzialnymi we wspólnocie apostolskiej, która wpatrzona w Chrystusa Odkupiciela pragnie przepowiadać Ewangelię najbardziej potrzebującym i opuszczonym.

3. Formacja we Wspólnocie apostolskiej.

Jest tu mowa o integralnej formacji osoby, która pragnie poświęcić własne życie Chrystusowi Odkupicielowi, służbie Kościołowi i tym, do których zostanie ona posłana. Integracja ta zwiera w sobie formację ludzką, intelektualną i w końcu, formację związaną z redemptorystowską duchowością.

Dlatego też proces formacyjny zajmuje się nie tylko duchową częścią rozwoju osoby, ale pragnie zająć się jej rozwojem w sposób integralny i całkowity. Tylko osoba dojrzała i odpowiedzialna jest w stanie poświęcić się Chrystusowi całkowicie i może być skutecznym narzędziem „Obfitego Odkupienia”. W Seminarium Redemptorystów pragnie się formować ludzi świętych i uczonych do posługi apostolskiej Kościoła w świecie.

 

APOSTOLAT BRACI KLERYKÓW — podsumowanie zaangażowań

 

Rok akademicki 2002/2003 był jubileuszowy setnym rokiem funkcjonowania Wyższego Seminarium Duchownego Warszawskiej Prowincji Redemptorystów. Jubileusze skłaniają do refleksji. Przedstawiamy zaangażowanie braci kleryków w różne formy apostolatu:

 

A/ tradycyjne zaangażowania

 

Apostolat ten można przedstawić jako zaangażowanie braci kleryków w seminarium i wykraczające poza seminarium.

Do pierwszej grupy należy zaliczyć głównie apostolat pióra. W minionym czasie wydawane były: czasopismo seminaryjne „Rodzina Odkupiciela” oraz dwa biuletyny — koła powołaniowego i misyjnego. Działał seminaryjny teatr.

Do dzisiaj utrzymanym zwyczajem jest to, iż całe seminarium zaangażowane jest w Wielki Odpust Tuchowski (2-9 lipca). W te dni apostolat realizuje się poprzez służbę w czasie Mszy świętej, obsługę ruchomej szopki, oprowadzanie po misyjnym muzeum, czy informację w punkcie powołaniowym. W okresie wakacji klerycy spełniają funkcję przewodników po tuchowskim sanktuarium. Prowadzili też przy nim Koło Przyjaciół Misji.

Apostolat kleryków wykraczał także poza seminarium. Należy wspomnieć o niedzielach misyjnych, kiedy to klerycy pod przewodnictwem diakonów udawali się do okolicznych parafii i tam przez słowo Boże i oprawę liturgiczną przybliżali wiernym sprawy misji. Diakoni udawali się z pomocą do redemptorystowskich parafii na okres Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Okoliczne parafie mogły też zawsze liczyć na podobną pomoc.

Klerycy na zaproszenie misjonarzy ludowych wyjeżdżali do pomocy w prowadzeniu misji świętych w polskich parafiach.

Okres wakacyjny to posługa na rekolekcjach Ruchu Światło- Życie. W tym też czasie w Sanktuarium MB w Bardzie Śląskim posługiwali jako przewodnicy. Piesze pielgrzymki na Jasną Górę także stanowiły teren działalności apostolskiej kleryków

 

B/ Nowe formy apostolatu

 

Ostatnie lata w WSD Redemptorystów przyniosły nowe formy apostolatu. Dzięki przemianom polityczno-społeczym, dokonującym się w Polsce i w Europie, pojawiły się znacznie szersze możliwości prowadzenia tego rodzaju działalności.

Łatwiejszym stał się wyjazd za granicę Polski. Celem tych wyjazdów było nie tylko pogłębianie znajomości języków obcych. Klerycy brali udział w spotkaniach młodych w duchu Taize, na przełomie starego i nowego roku, organizowanych w różnych europejskich miastach, potem zaś pomagali miejscowej młodzieży wprowadzać w codzienne życie wskazania z tych spotkań.

Pojawiła się też możliwość posługi dla pielgrzymów w Sanktuarium św. Gerarda w Materdomini we Włoszech. Dla kilku kleryków był to piękny i nieoceniony czas apostolatu.

Nowością w apostolacie omawianego okresu seminarium była posługa w Zakładzie Karnym w Tarnowie. Zapał apostolski obejmował także osoby bezdomne. Miały miejsce wyjazdy z pomocą dla bezdomnych w schronisku w Szczodrem koło Wrocławia. Głoszone były tam również rekolekcje. Bardzo owocną była współpraca z Braćmi Albertynami w posłudze w schronisku dla bezdomnych w Częstochowie.

Ówczesnym klerykom nie był również obojętny los osób niepełnosprawnych. Regularnie przez kilka lat wielu z nich udawało się każdej niedzieli do Tarnowa, do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa na spotkania z dziećmi niepełnosprawnymi, ich rodzicami i przyjaciółmi. Po Mszy św. prowadzone były katechezy i przygotowywano dzieci do przyjęcia sakramentów świętych. Co roku klerycy uczestniczyli też jako opiekunowie w wyjazdach wakacyjnych swoich podopiecznych i ich rodziców.

Tego rodzaju apostolat prowadzony w Tarnowie sprawił, iż zrodził się pomysł, aby w najbliższym otoczeniu seminarium i tuchowskiej parafii stworzyć podobna grupę dzieci, ich rodziców, przyjaciół. Wszystko zaczęło się jesienią 1991 roku. Były odwiedziny, rozmowy, zachety. Wreszcie doszło do spotkania — Msza św. ze specjalnym kazaniem, spotkanie w sali parafialnej. W sercach dzieci pojawiła się radość a w sercach rodziców zrodziła się nadzieja. Staraniem rodziców tych dzieci i kleryków doszło na początku następnego roku do prawnego zarejestrowania Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niepełnosprawnych Ruchowo i Umysłowo „Nadzieja” w Tuchowie. Spotkania odbywały się regularnie, dzieci były przygotowywane do przyjęcia sakramentów świętych. Każdego roku udawało się wyjeżdżać na wspólny wakacyjny wypoczynek dzieci, rodziców i przyjaciół. Klerycy bardzo chętnie służyli swoją pomocą. Do dziś jest to ważne pole działalności dla naszych seminarzystów.

Wielkim dziełem apostolstwa kleryków było objęcie troską duszpasterską mieszkańców terenu byłego ZSRR. „Pierestrojka” spowodowała otwarcie granic ZSRR, aż po ostateczny jego rozpad. Pierwsze wyjazdy miały miejsce jeszcze w czasach związku Radzieckiego. Seminarzyści wyjeżdżali w okresie Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy oraz w czasie wakacji. Z czasem zrodziła się myśl, aby w tę pracę zostały zaangażowane również osoby świeckie.

W 1990 roku przy seminarium powstał Zespół Misyjny „Wschód”. Zespół ten tworzą, obok kleryków, w zdecydowanej większości osoby świeckie. Działają w nim nauczyciele, lekarze, studenci a także uczniowie szkół średnich. Zespół działa na podstawie statutów, które ostatecznie zostały zatwierdzone w 1996 roku przez Radę Prowincjalną Warszawskiej Prowincji Redemptorystów.

Kolejnym nowym elementem apostolatu kleryków był zespół muzyczny Copiosa. Powstał on w 1990 roku a tworzyli go klerycy i osoby świeckie. Przyjęto zasadę, by w ramach repertuaru wykonywać przede wszystkim utwory autorstwa redemptorystów, bądź osób z nimi związanych. Zespół brał udział w wielu konkursach, w których często odnosił powodzenie. I tak na Studenckim Festiwalu Piosenki religijnej Żakeria`90 w Lublinie zdobył I miejsce, a w dwa lata później na tym samym Festiwalu zajął III miejsce. Otrzymał także wyróżnienie na XI Festiwalu Piosenki Religijnej Cantate Deo`91 w Gliwicach.

 

Aktualnie na działalność apostolską kleryków WSD Redemptorystów składają się zaangażowania w następujących grupach apostolskich:

 

Koło Powołaniowe

Należący do niego klerycy współpracują z Duszpasterstwem Powołań działającym w Warszawskiej Prowincji Redemptorystów. Alumni organizują cotygodniową modlitwę w intencji powołań oraz angażują się w przygotowanie i przebieg rekolekcji dla młodzieży męskiej. Takie rekolekcje organizowane są kilka razy w roku w różnych klasztorach Redemptorystów w Polsce. Ponadto wyjeżdżają na tzw. Niedziele misyjne, których celem jest prezentacja Seminarium. Organizują także Dni Otwartych Drzwi, podczas których można przyjrzeć się życiu w klasztorze. Dzięki posłudze alumnów w Kole Powołaniowym wielu młodych z całej Polski może rozpoznawać drogę, na którą zaprasza ich Bóg.

 

Wspólnota „Nadzieja”

Jest to Stowarzyszenie, którego celem jest pomoc osobom niepełnosprawnym i ich rodzinom. Klerycy współpracując z opiekunami świeckimi przygotowują Eucharystie i spotkania dla całej wspólnoty. Dzieci niepełnosprawne przygotowywane są do pełnego uczestnictwa we Mszy św. Ponadto alumni organizują wyjazdy formacyjne dla opiekunów oraz spotkania okazjonalne np. mikołajki, koncerty itp. Poprzez takie i inne formy prasy Wspólnota, zgodnie ze swoją nazwą wnosi nadzieję w życie niepełnosprawnych i ich rodzin.

 

Stowarzyszenie Przyjaciół Misji

Alumni działający w Stowarzyszeniu przybliżają członkom grupy rzeczywistość misji. W ciągu całego roku organizują cotygodniowe spotkania formacyjne. Zapraszają także misjonarzy, aby Ci mogli się podzielić swoimi doświadczeniami. Formacja odbywa się w dwóch grupach: dziecięco-młodzieżowej i starszej. Ponadto klerycy animują modlitwę w intencjach misyjnych oraz organizują zbiórki pieniężne przeznaczone na misje.

 

Zespół Misyjny „Wschód”

Celem Zespołu jest działanie na rzecz pomocy parafiom katolickim na terenie byłego ZSRR. W ciągu roku członkowie Zespołu przygotowują się indywidualnie i grupowo do prowadzenia rekolekcji. Spotkania z ludźmi żyjącymi na Ukrainie, Białorusi to także „rekolekcje” dla samych członków Zespołu, gdyż pomagają spojrzeć na wiele spraw inaczej, docenić to, co jest w Polsce.

 

Radio Maryja

Rozgłośnia Radia Maryja z głosem Dobrej Nowiny dociera prawie na cały świat. Klerycy niemal od początku istnienia rozgłośni swoją pomocą na antenie, a także na innych odcinkach wspierają to dzieło.

Każde zaangażowania apostolskie zawiera w sobie nieoceniony dar, bowiem zawsze jest to spotkanie z drugim człowiekiem w atmosferze dawania siebie. Przez to formacja apostolska nie zamyka się sama w sobie, ale kształtuje każdą sferę naszego życia: osobową, kulturową i duchową. Posługa apostolska ma sens tylko wtedy, gdy człowiek niesie Jezusa, a nie samego siebie. Aby nieść Jezusa, trzeba doświadczać Jego losu. Jeśli nie nosimy w naszych ciałach umierania Jezusa, to nic światu nie obwieszczamy. My nie mamy być ludźmi sukcesu w znaczeniu świata. Mamy, tak jak Chrystus, umierać, aby inni mieli życie. Mamy nieść nowinę o tym, że Chrystus umiłował wszystkich ludzi, gdy byli w grzechu. Ta miłość objawiona została w Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Tej Dobrej Nowiny potrzebuje współczesny człowiek, aby w tym wszystkim, co go rani, miażdży, niszczy, mógł dostrzec nadzieję, życie, bo Jezus przeszedł ze śmierci do życia. Chrystus — Sługa pokorny i posłuszny niech przemienia nas w siebie.

 

 

Dane statystyczne:

 

Obecnie w Seminarium kształci się 108 studentów:

• z Prowincji Warszawskiej — 79 (Postulat — 29, Studentat — 31, Nowicjat 14, na praktykach — 4),
• z Prowincji Lwowskiej — 21 (wszyscy Studentat),
• z Wiceprowincji Michalovce — 8 (Postulat — 4, Studentat — 4).

Narodowości:

• Polacy — 72,
• Ukraińcy — 25,
• Słowacy — 6,
• Białorusini — 4,
• Rosjanie — 1.

 

Obrządek:

• rzymsko — katolicki — 77,
• grecko — katolicki — 31.

 

Ciekawostki

W ciągu stu lat istnienia WSD:

• studenci zbierali się 26 tysięcy razy na wspólnej celebracji Eucharystii,
• studenci wysłuchali 2 tys. 800 konferencji prefektów,
• profesorowie seminaryjni przeprowadzili 270 tysięcy wykładów,
• kuchnia spożytkowała ok. 1,5 tys. ton ziemniaków.

-----------------------------------

 

 

 

18⁰⁰ Eucharystia inauguracyjna w Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej.

Główny Celebrans — o. biskup Czesław Stanula, Ordynariusz diecezji Itabuna w Brazylii, polski redemptorysta.

Kaznodzieja: Przełożony Generalny Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela o. Joseph Tobin.

 

100 LAT Seminarium Redemptorystów w Polsce! — dzień drugi

 

Wtorek, jest drugim dniem Uroczystości kończących obchody Jubileuszu 100-lecia istnienia Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów w Polsce.

Podczas celebracji porannej modlitwy Kościoła — Jutrzni — w Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej polecaliśmy Bożemu Miłosierdziu wszystkich naszych Zmarłych Współbraci, którzy tworzyli seminaryjną wspólnotę Redemptorystów. W litanii za Zmarłych Współbraci wdzięczną pamięcią ogarnialiśmy Wychowawców naszego Seminarium, Profesorów, którzy zmarli w domach formacji lub do nich przynależeli, oraz Wychowanków, których Bóg wezwał do siebie w czasie ich seminaryjnej formacji. Modlitwie przewodniczył Prowincjał Warszawskiej Prowincji Redemptorystów o. Zdzisław Klafka w obecności Przełożonego Generalnego o. Josepha Tobina i o. bp. Czesława Stanuli, polskiego redemptorysty z Brazylii.

Przed południem odbyły się wykłady: pierwszy wygłosił o. dr Bolesław Słota CSsR na temat: „Formacja intelektualna i apostolska w Seminarium Redemptorystów w latach 1945-1990”. O. dr Bolesław Słota plastycznie nakreślił najważniejsze momenty powojennej rzeczywistości Seminarium. Redemptorystów. Tuż po wojnie Studentat przeniesiono na rok do Torunia, a Tuchów stał się miejscem Nowicjatu aż do roku 1948, gdy nowicjusze osiedli w Braniewie. W tym samym czasie do Torunia przyjechali razem ze swoim prefektem o. Stanisławem Solarzem klerycy z tzw. Studentatu mniejszego, którzy w roku akademickim 1946/47 mieszkali w klasztorze krakowskim. Począwszy od roku 1947 w Toruniu utworzono z nich tzw. II Studentat.

W 1952 roku komunistyczne władze Polski Ludowej rozwiązały Juwenat w Toruniu, który był prywatnym męskim gimnazjum, i wówczas przeniesiono na jego miejsce studia filozoficzne do Torunia. Po sześciu latach rozłąki przywrócono jeden polski Studenat w Tuchowie. Trzeba sobie uświadomić, że decyzje władz politycznych w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, stały za wieloma zmianami jakie utrudniały proces wychowawczy na wszystkich szczeblach kształcenia w Warszawskiej prowincji Redemptorystów. Tak było do roku 1990. Nowicjat natomiast znajdował się w Braniewie z krótkimi tylko przerwami w roku 1955 i 1971, gdy przenoszono go do Łomnicy. Od roku 1975 domem nowicjackim jest klasztor w Lubaszowej koło Tuchowa. W roku akademickim 1984/85 Warszawska Prowincja Redemptorystów ze względu na dużą liczbę kandydatów posiadała dwa domy Nowicjatu: jeden w Lubaszowej, drugi zaś w Toruniu. Do roku 1976 Nowicjat był pierwszym etapem formacji polskich Redemptorystów. Od tego momentu bowiem formacja kandydatów na kapłanów rozpoczynała się półrocznym Postulatem, którym był równocześnie I semestrem studiów filozoficznych. Po tym okresie następował roczny Nowicjat, a następnie klerycy powracali na kolejne trzy semestry filozofii.

W ramach drugiego wykładu Redemptoryści ze Słowacji: oo. Josef Jurczenko i Jan Janok orazo. Michał Bubnij z Ukrainy dzielili się swoimi spostrzeżeniami na temat „Obecności współbraci z innych (V) Prowincji w polskim WSD Redemptorystów od roku 1990”. W wypowiedziach obecne były wzruszenie i wdzięczność dla polskich Redemptorystów za pomoc jakiej udzielali w czasach komunistycznego terroru aż do dnia dzisiejszego. Prelegenci zwrócili uwagę, że przełomowym okresem w formacji był rok 1990, w którym Postulat przedłużono do dwóch lat, obejmując nim całe studia filozoficzne. Oddzielono też kleryków żyjących bez ślubów zakonnych od kleryków profesów. Filozofia bowiem została przeniesiona do Krakowa, natomiast Studentat pozostał w Tuchowie. Do Nowicjatu klerycy szli dopiero po dwuletnim Postulacie. Dom Nowicjatu pozostał w Lubaszowej. W latach 1992-99 funkcjonował także drugi polski Studentat w Bussolengo koło Verony w Italii. Teologię studiowało tam dziesięciu studentów z Polski.

Wyższe Seminarium Duchowne Warszawskiej Prowincji Redemptorystów jest wielonarodowe i dwu obrządkowe. W 1990 roku na studia do Tuchowa przybyli trzej klerycy z Prowincji Bratysławskiej obrządku łacińskiego i trzej z Wiceprowincji Michalovce obrządku greko — katolickiego. Rok akademicki 1990/91 rozpoczęło już 12 studentów ze Słowacji — 6 obrządku greko — katolickiego w Krakowie oraz dwóch obrządku łacińskiego i czterech greko-katolickiego w Tuchowie. W roku 1991 do grupy studentów spoza Polski dołączyli alumni obrządku greko— katolickiego z Ukrainy. Taka pomoc polskich Redemptorystów dla sąsiednich Prowincji istnieje do dziś. Studenci z Ukrainy przyjeżdżają do Tuchowa po roku propedeutycznym, Nowicjacie i studiach filozoficznych, natomiast Słowacy, podobnie jak polscy klerycy — odbywają najpierw dwuletnie studia filozoficzne w Krakowie, a następnie nowicjat we własnej Prowincji.

Dziś jeszcze o godz. 15:30 odbędzie się uroczysta inauguracja roku akademickiego 2003/2004. Wtedy też Przełożony Generalny Zgromadzenia o. Joseph Tobin wręczy najmłodszym współbraciom, którzy rozpoczynają Studium Filozofii w Krakowie indeksy WSD Redemptorystów. Wykład inauguracyjny wygłosi Dyrektor Studium Teologii w Tuchowie o. dr Marek Saj. Temat prelekcji: „Przygotowanie do życia apostolskiego w Zgromadzeniu Redemptorystów — odpowiedzią na oczekiwania współczesnego świata i Kościoła.

O godz. 18:00 w Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej rozpocznie się Eucharystia inaugurująca nowy rok akademicki w naszej Uczelni. Głównym Celebransem i kaznodzieją będzie o. Generał Joseph Tobin z Rzymu. Msza święta zakończy obchody Jubileuszu 100-lecia istnienia Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów w Polsce.

 

Br. Dariusz Drążek CSsR

Tuchów, 21 października 2003r.

opr. mg/mg

Źródło: tekst nadesłany przez autora