Nieszczęsne miasta

Temat: Nieszczęsne miasta

Kiedy dziś odwiedza się Tyr, Sydon czy Kafarnaum zaraz przypominają się słowa, jakie Zbawiciel wypowiedział pod adresem tych nieszczęsnych miast. Tyr i Sydon leżące dziś na terenie Libanu wciąż są miastami zamieszkałymi, choć współcześni ich mieszkańcy nie są nawet potomkami starożytnych Fenicjan. Wchodząc zaś do Kafarnaum leżącego nad jeziorem Galilejskim dumnie wita nas napis „The Town of Jesus” – Miasto Jezusa. Przewijają się przez nie, a właściwie jego ruiny tłumy turystów. Aby wejść trzeba wykupić bilet. Tyle, że miasto to nie tylko jego budowle, historia i zabytki. Miasta, to przede wszystkim ich mieszkańcy.
Nikt nie jest prorokiem we własnym domu. Te słowa wypowiadał Zbawiciel, kiedy Jego rodacy odrzucali naukę, lub też dawali wyraz swemu niedowiarstwu. Cóż bowiem można było innego czynić? Jeśli nie przemawiała do nich nauka Jezusa, jeżeli nie robiły na nich wrażenia cuda, jakich dokonywał, pozostawały słowa napomnienia, które po dziś dzień budzą lęk i stanowią przestrogę także dla nas.
Szczycimy się religijnością naszego narodu. Dumnie nazywamy Maryję Królową Polski, a ruchy intronizacyjne dążą do oficjalnego uznania tytułu Jezusa Króla Polski. Czyż jednak patrząc na nasze grzechy, świadomi obojętności, jaką niejednokrotnie wykazujemy wobec zalewającej nas faliu demoralizacji, nie powinniśmy gdzieś w głębi duszy usłyszeć „biada tobie Polsko, bo gdyby w innym kraju dokonało się tyle znaków, ile dokonało się w tobie, już dawno pokutowałyby i nie dopuściły do systemowego rozprzestrzeniania się zła”?

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Bardzo często powołując się na różne objawienia prywatne podkreślamy, że nasza ojczyzna znalazła łaskę u Boga. Że nawet, jeśli inne kraje dotykają kataklizmy i sekularyzacja, my jakoś to wszystko przetrwamy. Czy jednak nie warto zrobić raczej solidny rachunek sumienia i zastanowić się, czy nie popełniamy grzechu pychy? Czyż i do nas Zbawiciel nie mówi z przestrogą, że innym miastom będzie lżej w dzień sądu, jeśli się nie nawrócimy?

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy nie zapominam o pokucie?