Opiekun matek oczekujących dziecka. Dziś Kościół czci św. Dominika

Choć znany jako gorliwy kaznodzieja i założyciel dominikanów, Św. Dominik Guzmán jest również patronem kobiet w ciąży. Wzywany w chwilach niepokoju i oczekiwania, oręduje za matkami proszącymi o bezpieczny poród i zdrowie dla dziecka. Całe swoje życie poświęcił głoszeniu Ewangelii, walce z herezjami i trosce o zbawienie dusz, przemierzając Europę jako ubogi wędrowny kaznodzieja.

Dominik Guzman urodził się ok. 1170 r. w Hiszpanii. Pochodził z rodu szlacheckiego. Po skończeniu studiów teologicznych w 1196 r. przyjął święcenia kapłańskie i został kanonikiem w katedrze w Osmie. W czasie podróży do Danii, kiedy przejeżdżał przez Francję i Niemcy, zetknął się z ruchami katarów i albigensów, które niepokoiły i destabilizowały życie Kościoła. Sekta pojawiła się ok. 1200 r. a jej członkowie zaprzeczali głównym prawdom wiary katolickiej, m.in. Trójcy Świętej, wcieleniu Syna Bożego, odrzucali mszę św., małżeństwo i pozostałe sakramenty. Burzyli także chrześcijańskie kościoły i klasztory oraz niszczyli obrazy i krzyże.

W odpowiedzi na zarzuty albigensów, którzy oskarżali go o posiadanie majątku i prowadzenie wystawnego życia, Dominik postanowił naśladować Chrystusa, podejmując ubogie, ewangeliczne życie. Wędrował od wioski do wioski, głosząc Ewangelię i wyjaśniając naukę Kościoła. Papież Innocenty III zatwierdził tę formę pracy apostolskiej. Wkrótce do Dominika dołączyło jedenastu cystersów, którzy pragnęli żyć w podobny sposób. Tak w 1207 roku narodził się Zakon Kaznodziejski – dominikanie. Jego misją stało się głoszenie słowa Bożego, walka z herezjami i troska o zbawienie dusz.

Dominik odbywał liczne podróże, wszędzie głosząc Ewangelię. Jego ostatnie słowa, przekazane braciom, brzmiały:

„Miejcie miłość, strzeżcie pokory i nie odstępujcie od ubóstwa”.

Zmarł 6 sierpnia 1221 r. w klasztorze w Bolonii.

Papież Grzegorz IX, który kanonizował św. Dominika w 1234 r., powiedział o nim: „Spotkałem w nim człowieka, który w pełni realizował regułę życia apostołów, i nie wątpię, że połączył się z nimi w ich chwale w niebie”.

Zakon w drodze

Dominikański sposób życia był nowością w odniesieniu do wcześniej istniejących zakonów, które cechowało „stabilitas loci”, czyli stałość miejsca oraz zamknięcie. Ważne miejsce w duchowości dominikańskiej zajmuje studiowanie rozumiane jako poszukiwanie prawdy, które powinno prowadzić do troski o zbawienie bliźniego. Według św. Dominika, słowo Boże powinno się głosić całym sobą. Postawę tę potwierdza dominikańska dewiza, „contemplata aliis tradere” (nauczać innych tego, w czym jest się samemu zakorzenionym poprzez kontemplację). Poza tym, ważna elementem duchowości dominikańskiej jest równowaga pomiędzy aktywnością a życiem modlitwy. Zakon zatwierdził papież Honoriusz III 22 grudnia 1216 r. 

Wśród najbardziej znanych dominikanów są m.in. św. Tomasz z Akwinu (doktor Kościoła), papież św. Pius V czy św. Katarzyna ze Sieny (doktor Kościoła i patronka Europy).

Dominikanie w Polsce

W Polsce dominikanie są obecni od ok. 1220 r. dzięki św. Jackowi Odrowążowi, który należał do pierwszego pokolenia braci. Cechą charakterystyczną niemal wszystkich polskich klasztorów dominikańskich jest codzienna msza św. z kazaniem odprawiana w samo południe oraz wspólnie odmawiana lub śpiewana w tradycyjny, gregoriański sposób Liturgia Godzin.

Obecnie w Polskiej Prowincji Dominikanów posługuje ok. 450 zakonników. Tak jak przed wiekami głównym charyzmatem jest duszpasterstwo – praca z młodzieżą, studiującymi, rodzinami, służba niepełnosprawnym i ubogim. Ojcowie prowadzą Dominikańską Szkołę Wiary dla osób, pragnących pogłębić swoją wiedzę o nauczaniu Kościoła. Niezwykłym fenomenem są spotkania młodych nad Jeziorem Lednickim, zainicjowane przez charyzmatycznego duszpasterza ś.p. o. Jana Górę, w których nieraz uczestniczy ok. 100 tys. osób. W ciągu ponad 20 lat na Lednicę przybyło w sumie 1,8 mln uczestników, 24 tys. wolontariuszy, 15 tys. kapłanów.

 

« 1 »

reklama

reklama

reklama

reklama

reklama