O ileż bardziej Ojciec

Zapisane przez Łukasza Jezusowe pouczenie o modlitwie różni się nieco od paralelnych fragmentów w innych Ewangeliach. Jednak centralne elementy tego pouczenia pozostają takie same. Wszyscy ewangeliści zwracają uwagę na to, że Jezus spędzał wiele czasu na  spotkaniu i rozmowie z Ojcem. Uczniowie musieli być pod silnym wrażeniem tego Jezusowego nawyku: chociaż Jego życie było niezwykle aktywne, to  jednak Jezus zdawał się w tej kwestii nie znać kompromisów. Prośba uczniów, by mogli nauczyć się właściwej modlitwy, ma swoje źródło właśnie w tej fascynacji, która nie pozwalała im przerywać Jezusowi w czasie modlitwy, ale oczekiwać ze swoimi pytaniami na jej zakończenie.

Obok nieco uproszczonej (w porównaniu z Ewangelią Mateuszową) wersji Modlitwy Pańskiej, Jezus wskazuje na kilka podstawowych cech modlitwy chrześcijańskiej. Pierwszą jest wytrwałość. Jest ona dlatego niezbędna, że Bóg nie jest urzędnikiem do spełniania próśb i życzeń proszących. Modlitwa nie funkcjonuje na zasadzie automatu, który uwalnia odpowiedni produkt, gdy ilość wrzuconych monet osiągnie wymaganą wartość. Wytrwałość chroni modlącego się od zniechęcenia, kiedy modlitwa wydaje się bezowocna i pojawiają się wątpliwości w jej sens. Druga cecha to zaufanie. Modlitwa musi być zawsze osobistym stawaniem w obecności żyjącego Boga, a nie jedynie wykonywaniem utrwalonych  czynności i powtarzaniem nauczonych pobożnych zwrotów. Niezbędne jest nieustanne oczyszczanie obrazu Boga, który może stać się zamglony lub nawet skrzywiony. Ojciec w niebie jest nieskończenie lepszy od ziemskich ojców, którym i tak zazwyczaj szybko mięknie serce, gdy dzieci zwracają się do nich ze swoimi potrzebami. I wreszcie trzecia cecha: dostosowanie własnej woli do Bożej logiki. Ojciec w niebie może inaczej zdecydować w  jednej czy drugiej sprawie, którą Mu powierzamy. Ale nie zostawia nas z niczym: zawsze udziela swego Ducha, a więc daje człowiekowi dar najcenniejszy: dar Boskiego Życia. Chociaż sobie tego często nie uświadamiamy, prosząc o spełnianie naszych pragnień i oczekiwań, błagamy  ostatecznie o ten właśnie dar Bożego Ducha, gdyż jedynie On jest w stanie zaspokoić wszystkie nasze oczekiwania. Dzięki temu darowi wszystkie inne nasze sprawy będą mogły znaleźć najwłaściwsze rozwiązanie.