Znaleziono 127 wyników
Bp Krywicki o zbrodni wołyńskiej: dojrzeliśmy do tego, aby napisać nową kartę naszej polsko-ukraińskiej historii
Po 80 latach dojrzeliśmy do tego, aby napisać nową kartę naszej polsko- ukraińskiej historii - mówi bp Witalij Krywicki. Mówiąc o Zbrodni Wołyńskiej biskup kijowsko-żytomierski dodaje, że „drogą rzetelnych badań historycznych powinniśmy starać się zrozumieć co się stało, dlaczego do tego doszło oraz ile było ofiar”
Abp Eustracjusz: Ukraina przeżywa jeden z najtragiczniejszych okresów w swoich dziejach
„Ukraina jest krajem demokratycznym, w którym panuje wolność słowa i przekonań, dążącym do integracji ze strukturami europejskimi, a taki wzorzec ustrojowy i polityczny jest zupełnie nie do przyjęcia dla autorytarnej Rosji i jej prezydenta i stąd ta wojna” – mówi KAI arcybiskup czernihowski i niżyński Eustracjusz (Zoria), rzecznik Prawosławnego Kościoła Ukrainy (PKU).
Kremacja i rozsypywanie prochów na łonie przyrody – co na to Kościół?
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. jednoznacznie odrzucał kremację ciała, jako formę pochówku. Aktualnie sytuacja się zmieniła. Każda forma pochówku musi jednak wiązać się z szacunkiem dla zmarłego. Dlatego Kościół odrzuca takie rozwiązania, jak przechowywanie prochów w domu, dzielenie ich pomiędzy członków rodziny lub rozsypywanie ich na łonie przyrody.
Rzym świętych Piotra i Pawła
Piotr i Paweł, apostołowie, których życiowe drogi często się krzyżowały, z pewnością wiele już nam powiedzieli. O Chrystusie, Jego życiu i Ewangelii, o szukaniu prawdy i o Bożej miłości... A może mogliby nam opowiedzieć także o „swoich” miejscach w Rzymie? Może dziś, chcieliby nas gdzieś koniecznie zaprowadzić?
Aureola nad obciętą głową
Z odrętwienia wyrwał go męski śpiew, dziwnie kontrastujący z ponurym miejscem, w którym się znajdował. Chwiejnym krokiem podszedł do okna i uczepił się krat. U dołu, eskortowani przez strażników, ze świecami w rękach, szli na straszną śmierć kartuzi. Znał ich, spędził w ich klasztorze cztery lata. „Wielbi dusza moja Pana...” – pełna chwały pieśń obijała się echem o posępne mury londyńskiej Tower. Tomasz More zacisnął palce na żelaznych prętach. Wiedział: teraz kolej na niego.
