Wyszukano wyników: 464
O. prof. L. Borriello OCD: mistycyzm to przeżywanie na nowo – a nie wspominanie – męki Jezusa
Mistycy przeżywają na nowo mękę Jezusa. Nie są one jednak wydarzeniami samymi w sobie, ale powtórzeniem i odnowieniem męki i śmierci Jezusa. To jest przeżycie, a nie tylko wspomnienie. Zwrócił na to uwagę w rozmowie z KAI o. Luigi Borriello – włoski karmelita bosy, były wykładowca teologii duchowości w sekcji św. Tomasza na Wydziale Teologicznym Południowych Włoch w Neapolu Capodimonte oraz wykładowca teologii mistycznej i historii duchowości na Papieskim Uniwersytecie Teresianum w Rzymie.
Komisja Nauki Wiary przestrzega przed wypaczeniami religijności: zeświecczeniem, zabobonem, sentymentalizmem religijnym i prywatyzacją religii
Komisja Nauki Wiary KEP wydała dokument „O właściwym rozumieniu chrześcijańskiej religijności”, który ukazuje poprawne jej rozumienie i ostrzega przed jej wypaczeniami. Są wśród nich: „chrześcijaństwo zsekularyzowane”, polegające na redukowaniu Kościoła do wymiaru horyzontalnego, a także religijność zabobonna, związana z tendencją do odrzucania roli rozumu w akcie wiary, manichejska wizja świata owocująca przekonaniem, że stworzony świat jest zły ze swej natury i błędna interpretacja objawień prywatnych.
Modlitwa za zmarłych – dlaczego warto ją praktykować?
Przeciwstawiając się współczesnej tendencji do uciekania od tematu śmierci i cierpienia, Scott Hahn, wybitny amerykański teolog katolicki, w swojej książce „Śmierć jest nadzieją” dogłębnie bada istotę umierania i zmartwychwstania. Wyjaśnia w niej tajemnice naszego zbawienia, a także tłumaczy, dlaczego tak istotne są między innymi godny pochówek i modlitwa za zmarłych. Dlaczego ta modlitwa ma taką moc? Przeczytaj poniżej fragment książki.
Aureola nad obciętą głową
Z odrętwienia wyrwał go męski śpiew, dziwnie kontrastujący z ponurym miejscem, w którym się znajdował. Chwiejnym krokiem podszedł do okna i uczepił się krat. U dołu, eskortowani przez strażników, ze świecami w rękach, szli na straszną śmierć kartuzi. Znał ich, spędził w ich klasztorze cztery lata. „Wielbi dusza moja Pana...” – pełna chwały pieśń obijała się echem o posępne mury londyńskiej Tower. Tomasz More zacisnął palce na żelaznych prętach. Wiedział: teraz kolej na niego.
Nowości w serwisie
- Do święconki karta z podpisami „etyka lub religia” w szkole. Apel katechetów hejtuje Wyborcza
- O. Pasolini podczas liturgii, w której brał udział wiceprez. Vance: nie siła zbawia świat, ale posłuszeństwo Chrystusa
- Oficjalne stanowisko Watykanu: nie wolno usuwać zapisu z metryk chrzcielnych
- Areszt tymczasowy dla matki, która zostawiła noworodka w reklamówce
- Wielkie oczy katolickiego strachu
- Uwaga! RCB ostrzega przed burzami i silnym wiatrem w dziesięciu województwach
- Wielki Piątek: w Królestwie Bożym liczy się prawda, bo siła zła opiera się na kłamstwie
- Abp Jędraszewski o sprawie małego Felka: to zamordowanie niewinnego dziecka
- Gasną nadzieje na pokój w Ukrainie? Na to wskazuje wypowiedź Marko Rubio
- Marek Jurek o sprawie ze szpitala w Oleśnicy: to coś horrendalnego
